Αγάνι

Το σάββατο βράδυ είχαμε έξοδο !!! 🙂 🙂
Έξοδο μόνοι μας οι δυό μας, έξοδο χωρίς παιδιά.Αν και το επιδιώκουμε να βγαίνουμε βόλτα οι δυό μας, η αλήθεια είναι ότι όσο περνάει ο καιρός τόσο δυσκολότερο γίνεται. Πιο πολύ νύστα από τις 9 το βράδυ μόλις βάλουμε τα παιδιά για ύπνο. Περισσότερη ανάγκη για cocooning αντί για clubing (λέμε τώρα) ακόμη και όταν είμαστε μόνοι μας. Τέλος αρρωσταίνουμε περισσότερο οπότε η παππουδογιαγιαδοβοήθεια  (που έρχεται από μακριά) πηγαίνει σε περίθαλψη και όχι τόσο στην προσωπική μας ψυχαγωγία.Αυτή τη φορά αποφασίσαμε να πάμε σε ένα αγαπημένο εστιατόριο το Αγάνι. Πήραμε τηλέφωνο, δεν είχε θέση είπε όμως ότι περιμένει κάτι να ακυρωθεί λόγω αγώνα. Έτσι και έγινε οπότε βρήκαμε τραπέζι για δύο. Μας είπε θα σας βάλω στο γκαζόν, ποιό γκαζόν αναρωτηθήκαμε εμείς που δεν θυμόμασταν να έχει γκαζόν 🙂 αλλά ξεκινήσαμε και πήγαμε. Ένα μικρό συνοικιακό μέρος χωμένο στην Αλσούπολη. Όχι κάτι το ιδιαίτερο κάτι σαν παλιό εστιατόριο, όχι πολύ προσεγμένο, με κάτι παλιομοδίτικο.  Φτάνουμε εκεί … κλειστό 🙂 🙂 🙂 προφανώς καταλάβαμε ότι άλλαξε χώρο .. και γι’αυτό δεν καταλάβαμε αυτά τα περί γκαζόν που μας είπαν. Μάθαμε λοιπόν ότι μεταφέρθηκε στο Μαρούσι πίσω από το συγκρότημα κτιρίων του ant1, μέσα στη Βωβούπολη (νομίζω πως και αυτό το κομμάτι της κηφισίας το λέμε Βωβούπολη, πάντως σίγουρα μοιάζει και σας μεταφέρω το κλίμα).Αναρωτιέμαι από που πρέπει να ξεκινήσω αυτά που θέλω να πω από τα κακά ή τα καλά? Μάλλον θα πω πρώτα τα κακά για να σας αφήσω με τα καλά στο τέλος που είναι πραγματικά αξιόλογα.Λοιπόν ο καινούριος χώρος δεν μου άρεσε καθόλου. Αυτή η κατασκευή στην άκρη ενός βωβοκτιρίου μου φάνηκε παντελώς απρόσωπη και όχι προσεγμένη και τα ψυχρά κτίρια της γύρω περιοχής δεν βοηθούσαν και πολύ.  Ο προηγούμενος χώρος τουλάχιστον είχε κάτι το παλιακό αλλά είχε και κάτι το ξεχασμένο, σου έδινε την αίσθηση της ανακάλυψης ενός μικρού (γευστικού) διαμαντιού οπότε όλο μαζί σου έκανε πιο γραφικό, πιο οriginal.Το άλλο μείον του είναι ότι μερικές φορές η εξυπηρέτηση δεν υπήρξε άμεση. Σε εμάς δύο φορές για το ίδιο κυρίως πιάτο (παπαρδέλες με τρούφα) υπήρξε αναμονή της τάξεως της μιας ώρες μεταξύ ορεκτικών και κυρίως. Πάντως είναι πρόθυμοι και εξυπηρετικοί άνθρωποι. Και τις δύο φορές με την καθυστέρηση μας κέρασαν από μόνοι τους την μια φορά το πιάτο που καθυστέρησε (15 ευρώ) και την άλλη φορά γλυκό στο τέλος.Θα σκεφτείς λοιπόν και αφού έχεις δύο τέτοια μείον που είναι αρκετά σημαντικά για ένα εστιατόριο γιατί γράφεις γι’αυτό και μάλιστα σε ένα site που το λες myfavourites? Γιατί διαθέτει έναν γλυκύτατο σεφ με κόκκινη στολή (Στάθης Κουτερής) και υπέροχο φαγητό. Φαγητό επιπέδου υψηλού εστιατορίου/gourmet/michelen όπως θέτε βάλτε το. Το γεγονός επίσης ότι η διακόσμηση όπως προανέφερα καθόλου δεν σε προϊδεάζει πραγματικά σου δημιουργεί μεγαλύτερη έκπληξη. Οι γεύσεις είναι πολύ ωραίες, φτιαγμένες από καλά υλικά και σε ωραίους μη αναμενόμενους συνδυασμούς (όπως ταρτάρ τσιπούρας με φακές).

Συνήθως όταν δεν γίνεται χαμός από κόσμο ή όταν είναι σχετικά νωρίς έρχεται ο ίδιος ο σεφ κάθεται μαζί σου και σου λέει τι έχει, σου προτείνει και το συζητάτε … Πολύ προσωπικό. Ίσως βέβαια αυτό σε συνδυασμό με το ότι πολλά πιάτα τα ετοιμάζει επιτόπου ο ίδιος να είναι αυτό που τελικά προκαλεί και κάποιες από τις καθυστερήσεις.

Στο κυρίως τώρα.. δηλαδή τα πιάτα.
Επειδή δεν είμαι γευσιγνώστης και δεν μπορώ να σας τα περιγράψω ωραία και λαχταριστά να σου γαργαλάνε τον ουρανίσκο θα σας αναφέρω τι έχουμε δοκιμάσει. Συνήθως προτιμάμε τα ψάρια του που είναι υπέροχα … ταρτάρ και τώρα που μάθαμε και σεβίτσε.

Στις μέχρι τώρα επισκέψεις μας έχουμε δοκιμάσει και ήταν φανταστικά:

  • πράσινη σαλάτα με ρόκα, σπανάκι, παρμεζάνα και βινεγκρέτ λεμόνι. Πολύ πετυχημένη η ποσότητα του λεμονιού, η ιδανική ισορροπία πρασινάδας με σως.
  • Ταρτάρ τσιπούρας με φακές ( που τα βρήκε και τα ταίριαξε. Σίγουρα η χαρά ενός παιδιού χαχα 🙂 δεν θα ξέρει τι να πρωτοαφήσει το καημένο, για μεγάλους όμως είναι πάρα πολύ ωραίο)
  • σεβίτσε τσιπούρας. Ωμό ψάρι ‘ψημένο’ στη μαρινάδα με Lime και μπαχαρικά, συνταγή λατινικής αμερικής
  • μους ταραμά
  • καπνιστή μελιτζάνα με κατίκι Δομοκού
  • Παπαρδέλες με τρούφα
  • ριζότο με σουπιά μελάνι
  • Μους .. όπως μους λεμόνι, μους χαμομήλι
  • το χύμα κρασί συμπαθητικό
αυτά που δεν με τρέλαναν αλλά είναι και θέμα προσωπικού γούστου:
  • ψαρόσουπα (δεν με είχε καθηλώσει θύμιζε σπιτική ψαρόσουπα … για πολύ ωραία shots σούπας στο εστιατόριο Άνετον του Βασίλη Καλλίδη)
  • πίτα με διάφορα θαλασσινά (είναι το μόνο που δεν ήταν του γούστου μου αλλά εξ αρχής το περίμενα ότι δεν θα τρελαθώ γιατί δεν εκτιμώ τις πίτες gourmet or not)

Η τιμή του για την ποιότητα και το στυλ του φαγητού είναι σε λογικά πλαίσια. 65 ευρώ για μια σαλάτα, τρια ορεκτικά με ψαρικά, ένα κυρίως και μισόκιλο χύμα κρασί.

Τελικά αυτό το μαγαζί έχει το δικό του στυλ. Με μέτρια διακόσμηση καλή πρόθεση και φανταστικό φαγητό, Εμείς θα ξαναπάμε πάντως .. γιατί το φαγητό έχει τον πρώτο λόγο (όοοοταν ξαναβρεθεί ευκαιρία).

Εγγραφή

Αν θέλεις να ενημερώνεσαι για τα καινούρια μου άρθρα.

    Your Email (required)