Kidsκαλωσορίζοντας το Σχολείο

καλωσορίζοντας το Σχολείο

Μικρή μου, εύχομαι να έχεις μια όμορφη, ενδιαφέρουσα πορεία.
Καλή σχολική χρονιά και καλή σχολική ζωή !!!

Αν κάτι θα ήθελα να μάθεις από το σχολείο είναι να σου αρέσει η γνώση, η δημιουργία και η πρόοδος. Να ξέρεις πάντως ότι η γνώση είναι μια συνεχής διαδικασία μέσα και έξω από το μάθημα. Αυτά που θα μαθαίνεις μέσα στην τάξη βρίσκονται και γύρω μας στη ζωή και ελπίζω να καταφέρεις να τα συνδυάζεις για να βρίσκεις ενδιαφέρον και να προχωράς μπροστά.

Μακάρι να βρεις καλούς δασκάλους.
Μακάρι να βρεις καλούς φίλους από αυτούς που κρατάς μια ζωή.
Και εύχομαι να ξεπερνάς τις δυσκολίες που θα σου τύχουν βγαίνοντας δυνατότερη, μαθαίνοντας από αυτές.

Μακάρι οι Κυριακές να μην σου φαίνονται τόσο γκρίζες και οι Δευτέρες όχι τόσο βαριές.
Άμα είσαι αδιάβαστος αλλά δεν είσαι και ο δεν-με-νοιάζει-τίποτα, όλα φαίνονται κάπως πιο προς το μαύρο. Ρώτα και εμένα που ακόμη όταν ακούω το σήμα της αθλητικής Κυριακής, αγχώνομαι.

Τα βιβλία σου, είδα ότι είναι πολύ πιο χαρούμενα από ότι τα θυμάμαι, μακάρι να ισχύει το ίδιο και για το σχολείο.

Ελπίζω η τεράστια τσάντα με τα ροδάκια που σέρνεις λες και φεύγεις ταξίδι με το αεροπλάνο, μαζί με όλα τα απαραίτητα, αλλαξιές-παγουρίνα-μωρομάντηλα να βοηθήσουν κάπου. Και αν τα ξεχάσεις δεν πειράζει χεράκι, βρυσούλα, νεράκι και αν βραχείς δεν έγινε και τίποτα? (μην κοιτάς που εγώ σου δίνω τις σωστές οδηγίες)

Θα προτιμούσα επίσης να μη μου έχεις μοιάσει καθόλου και να διαβάζεις στρωτά και με πρόγραμμα … αυτό για καθαρά εγωιστικούς λόγους 🙂
Για να μην αγχώνομαι κάθε μεσημέρι, να μην στεναχωριέμαι όταν παίρνω τους βαθμούς σου και να προλαβαίνουμε και καμιά βόλτα. Γενικώς για να μην κάνεις αυτά που έκανα εγώ στους δικούς μου γονείς 🙂

Χθες ήταν μια συγκινητική, φορτισμένη ημέρα. Σάστισα και εγώ μαζί με το πρωτάκι μου όταν βρέθηκα στο προαύλιο του σχολείου, είχα ξεχάσει πόση φασαρία και κίνηση έχει ένα προαύλιο. Ανατρίχιασα όταν άκουσα το κουδούνι αν και δεν μου φάνηκε τόσο απότομο και απόλυτο όπως παλιά (ίσως γιατί δεν χτύπησε για εμένα). Συγκινήθηκα στον αγιασμό όταν τα είδα να έρχονται σε δυάδες. Εκεί που όμως που τελικά το βούρκωμα έγινε δάκρυα ήταν το μεσημέρι.

Μου είπε ότι η φίλη της δεν ήθελε να είναι μαζί χέρι-χέρι. Στεναχωρήθηκε λέει αλλά διάλεξε ένα κοριτσάκι με το ίδιο όνομα με το δικό της, για να μην το ξεχάσει με τόσα ονόματα καινούρια και τη ρώτησε αν θέλει να πάνε μαζί. Το βρήκα τόσο ώριμο, τόσο ανεξάρτητο … μου φάνηκε τόσο έτοιμη για το σχολείο, μην πω και για τη ζωή …

Καλή σου τύχη

Εγγραφή

Αν θέλεις να ενημερώνεσαι για τα καινούρια μου άρθρα.

    Your Email (required)