Μάνος

Ο Μάνος είναι παιδάκι της παρέας μας … και οι κοινωνικές εκδηλώσεις αυτής της παρέας είναι πολύ σοβαρή υπόθεση. Όταν μάλιστα και η κουμπαριά είναι εντός παρέας ε! τότε το λες και οικογενειακή υπόθεση.

Μαζευόμαστε με κάθε ευκαιρία από διάφορα μέρη της Ελλάδας αλλά ειδικά σε γάμους και βαφτίσεις τρέχουμε. Όταν το μέρος συνάντησης είναι η Αθήνα καταλήγουμε πάντα (…μα πάντα ?!?) στον Κεραμεικό και πιο συγκεκριμένα στο Κορόβα.

Και τώρα που βαφτίζαμε τον Μάνο τα ίδια. Εκκλησία στον Κεραμεικό φαγάκι που αλλού ? … στο Κορόβα

Είναι τόσο γλυκά και ζεστά όταν πηγαίνεις σε μια βάφτιση που όλοι νοιώθουν τόσο κοντά. Tόσο κοντά με τους γονείς, τους νονούς αλλά και οικείοι με τους περισσότερους καλεσμένους. Δεν μπορεί να πάει στραβά κάτι σε μια τέτοια βάφτιση 🙂 γιατί ακόμη και αν πάει κάτι στραβά δεν έχει σημασία, κανέναν δεν τον νοιάζει και κανείς δεν το προσέχει (εκτός από τη μαμά που αγχώνεται) το πολύ πολύ να γελάμε μετά 🙂 αν και αυτή τη φορά δεν το κάναμε τσίρκο (όπως κάτι άλλες)

Ο παπάς πολύ ευγενικός.. κάλεσε όλα τα παιδάκια κοντά στην κολυμπήθρα. Άλλα στάθηκαν, άλλα όχι. Οι βαφτίσεις με τα πολλά παιδάκια δίπλα στο μωρό έχουν κάτι το τόσο συγκινητικό. Τα κοιτάς και θυμάσαι τις δικές τους και λες πέρασε τόσος καιρός?

Μετά το μυστήριο πήγαμε με τα πόδια στο μαγαζί που ήταν δίπλα. Πολύ βολικό για τους καλεσμένους όταν συνδυάζεται η εκκλησία και το τραπέζι σε κοντινή walkable απόσταση. Πολύ άνετο επίσης να μην μοιράζονται μπουμπουνιέρες και γλυκά στο προαύλιο όταν αμέσως μετά είμαστε όλοι για τη συνέχεια. Ποιός ο λόγος να κάτσεις παραπάνω ώρα όρθιος με τσαντάκι, παιδάκι, μπουμπουνιέρες, πασάλειμμα όταν αμέσως μετά θα συνεχίσετε όλοι μαζί? Το ξέρω χαλάω το έθιμο αλλά το βρίσκω πολύ πρακτικό και ευχάριστο.

Το Κορόβα εγώ για μπαράκι το έχω στην καρδιά μου γιατί πηγαίνω συνήθως βράδυ αλλά αυτό ονομάζεται σύγχρονο καφενείο και είναι ανοιχτό όλη μέρα. Ο εσωτερικός χώρος είχε κρατηθεί για να απασχοληθούν και να περιοριστούν τα παιδιά και οι μεγάλοι στρώθηκαν έξω ή στο bar. Πολύ σοφή διαρρύθμιση γιατί και οι γονείς έχουν ψυχή 🙂

Τα παιδάκια μόλις έφτασαν, έφαγαν, πήραν γλειφιτζούρια, έπαιξαν με τη διακόσμηση, που ήταν βάζα γεμάτα με ξύλινες χάντρες και φιγούρες και τραβολογούσαν τα μπαλόνια. Είναι φοβερό πως τα μπαλόνια τους δίνουν τόση ώρα απασχόληση ακόμη και σε μεγαλύτερες ηλικίες … όχι μόνο τα απασχολούν παθιάζονται κιόλας.. διαλέγουν χρώματα, τους φεύγουν, μαλώνουν, τα παίρνει το ένα από το άλλο και κυνηγάνε τους γονείς να τα κατεβάσουν από ψηλά. Την όλη κατάσταση βοήθησε πολύ και ένας καλός κύριος animateur που τα απασχόλησε πολύ αποδοτικά καθώς επίσης και κανα δύο μπαμπάδες που σκαρφάλωναν και κυνηγούσαν μπαλόνια.

Νομίζω ότι κάθε βάφτιση που έχει πολλά παιδάκια και σέβεται τους καλεσμένους της πρέπει να έχει μια πρόβλεψη για τους μικρούς. Όχι απαραίτητα απασχόληση από animateur αλλά λίγο χώρο να κινηθούν, ένα φαγάκι να φάνε άμεσα για να μην τριγυρνάνε πεινασμένα, ίσως κάτι για να παίξουν ή να ζωγραφίσουν.

Aφού λοιπόν τα παιδάκια βρήκαν το δρόμο τους ηρεμήσαμε και εμείς. Είδαμε φίλους, είπαμε κουβέντες και φάγαμε ωραίους μεζέδες. Ταλαγάνι, πεινιρλί με απάκι, φάβα με καραμελωμένα κρεμμύδια και άλλα. Το μόνο που σας είχα αναφέρει σε άλλο άρθρο αλλά δεν φάγαμε γιατί κατέβηκε από το μενού ήταν χούμους με λιαστή ντομάτα, τι κρίμα 🙁

Ήταν μια βάφτιση που την περιμέναμε όλοι και που θέλαμε να είμαστε κομμάτι της. Νομίζω ότι ήταν από τις βαφτίσεις που δεν υπήρχε κανείς από υποχρέωση. Ήταν μια βάφτιση σαν το σπίτι μας μη σας πω και σαν το μαγαζί μας. Ήταν μια γιορτούλα πολύ-πολύ αυθεντική. Μας έλειψαν μόνο οι φίλοι που δεν μπόρεσαν να έρθουν, τους σκεφτόμασταν πάρα-πάρα πολύ.

Μάνο μου με τα ομορφούλια γαλανά ματάκια και το χαμόγελο να ζήσεις και να είσαι καλότυχος.
Παιδάκια να τα χαίρεστε και τα δύο.
Νονοί άξιοι .. πολύ άξιοι … πάαααααρα πολύ άξιοι  🙂

Άντε με το καλό και στις επόμενες κοινωνικές εκδηλώσεις…
βαφτίσεις και γάμους …  αναμένουμε 😉