πρωινός καφές στο λιμάνι
Σαφώς καμιά σχέση με το καλοκαίρι, πολύ λιγότερος κόσμος και αρκετά μαγαζιά κλειστά. Τα Χανιά όμως είναι πόλη με ζωή και το χειμώνα. Έχουν κόσμο, κίνηση και επιλογές. Το λιμάνι είναι εξίσου αν όχι περισσότερο γοητευτικό και μια βόλτα στον Ομαλό και το φαράγγι της Σαμαριάς με το χιόνι να φτάνει το μισό μέτρο σε κάνει να ξεχνάς ότι είσαι σε ένα νότιο νησί λίγο πιο πάνω από την Αφρική.
Στη σύντομη βόλτα μας φάγαμε τα ωραία μας … μπουγάτσα, στάκα, καλτσουνάκια. Ένα είναι σίγουρο, από την Κρήτη πεινασμένος δεν φεύγεις.
Καθίσαμε σε ωραίες καφετέριες με απασχόληση για παιδιά. Καφετέριες ανθρωπινές που απευθύνονται σε γονείς που θέλουν και αυτοί να πιουν έναν καφέ της προκοπής και όχι να νοιώθουν ότι πήγαν καταναγκαστικά στο θηριοτροφείο (Μικροφυίες & Πολιτεία).
Βρήκα και λίγο χρόνο να κάνω κάτι μόνη μου … να πιω μερικούς πρωινούς καφέδες.
Αυτός ο πρωινός καφές στο λιμάνι αχ… είναι υπέροχος. Μου έχει γίνει συνήθεια. Σηκώνομαι πρωί πρωί κατά τις 7.00 πριν ξυπνήσουν οι υπόλοιποι και πηγαίνω όταν είναι όλα άδεια. Συνήθως κάθομαι σε μια καφετέρια στο κέντρο για να βλέπω ότι περισσότερο μπορώ.
Εκεί στα παραδιπλανά τραπέζια υπάρχει πάντα μια παρέα.. Μεσήλικες, μάλλον δημόσιοι υπάλληλοι πριν πάνε στη δουλειά ή συνταξιούχοι. Μιλάνε συνέχεια και σχολιάζουν πάντα, τα πάντα της τοπικής συνήθως επικαιρότητας. Σε άπταιστη κρητική προφορά συζητάνε πολύ ήρεμα πετώντας πολιτικές μπηχτές ο ένας στον άλλον που πέφτουν στο πάτωμα (τώρα πια .. γιατί στο παρελθόν η ένταση και η τσακομούρα τις ημέρες των εκλογών ήταν τεράστια). οι κουβέντες τσουλάνε λέγοντας για τον δικό σου (βουλευτή-κοντοχωριανό-συγγενή-γείτονα-σύντεκνο) και το δικό μου (βουλευτή-κοντοχωριανό-συγγενή-γείτονα-σύντεκνο), περνάνε από το ποιοί πρέπει να μπούνε φυλακή και γυρίζουν με την ελπίδα ότι κάτι θα αλλάξει η οποία σύντομα ξαναγίνεται όλοι μας κοροιδεύουν. Είναι τόσο γραφικός ο τρόπος και θέλω να γελάσω τόσο πολύ που απορώ πως καταφέρνω να κάνω την αδιάφορη γράφοντας στο τετραδιάκι μου και δεν μου ξεφεύγει ούτε ένα χαμόγελο.
Ένα πρωινό πήγαμε παρέα με τον αγαπημένο μου για καφεδάκι. Διαλέξαμε μια άλλη καφετέρια-εστιατόριο all day κάτι, το Παλλάς ( και εδώ πάντα μου έρχεται η κίτς έκφραση Παλλάς πρέπει να πας … 🙂 )
Το Παλλας είναι ένα ας το πούμε ποζεράδικο μαγαζί (τελευταία την έμαθα τη λέξη 🙂 ) που μετράει πολλά χρόνια.. και σαν κτίριο από το 1830 και όσο το θυμάμαι εγώ ήταν καφετέρια και τα τελευταία χρόνια ως η συγκεκριμένη επιχείρηση. Καταπληκτική διακόσμηση, πολύ καλό φαγητό (ναι ακριβό), ωραία θέα. Έχει αυτό που λέμε όλες τις προδιαγραφές για ένα στημένο μαγαζί όμως έχει μια μεγάλη διαφορά από μαγαζιά αυτής της κατηγορίας. Είναι φιλόξενο, είναι ποιοτικό, και φέρεται στους πελάτες του το ίδιο εξυπηρετικά είτε είναι μια παρέα κορίτσια, είτε ένα ζευγάρι, είτε ανάμικτη άγνωστη παρέα. Είναι γρήγοροι και κάνουν ότι μπορούν για να σου βρουν τραπέζι (αν υπάρχει γιατί το μαγαζί σε περιόδους και ώρες αιχμής απλά δεν πέφτει καρφίτσα). Για αυτό ακριβώς το λόγο θεωρώ ότι είναι ένα μαγαζί με διάρκεια χρόνων και όχι από αυτά που ανοίγουν γίνονται μοδάτα και μετά πέφτουν.
Καλή επιστροφή … ο επόμενος καφές στο λιμάνι θα είναι με παγάκια και πολύ ζέστη 🙂
