KidsBansko, σκι με τα παιδιά

Bansko, σκι με τα παιδιά

Πρώτη φορά εκδρομή για σκι με τα παιδιά.
Πήραμε τα ρίσκα μας, είχε τις δύσκολες στιγμές του αλλά δεν το μετανιώσαμε καθόλου.

Πήγαμε Bansko με φίλους και φίλους-φίλων που τους αρέσει το σκι και πάνε κάθε χρόνο. Εμείς είχαμε ξαναπάει 8 χρόνια πριν, χωρίς παιδιά και από τότε έχει αλλάξει πάρα πάρα πολύ (και εμείς επίσης). Έχει γεμίσει μαγαζιά και ξενοδοχεία σε σημεία που θυμόμουν άδεια και ο κόσμος έχει αυξηθεί. Είμαστε τυχεροί που η παρέα ήξερε που να πάμε, τι να κάνουμε και πως να το κάνουμε. 8 μεγάλοι και 7 παιδιά μέσα στο κρύο και στα χιόνια, κουβαλώντας πέδιλα, baton και μπότες δεν οργανώνονται εύκολα. Με τις καλές συμβουλές και την πολύ όρεξη όμως συντονίστηκαν με επιτυχία και περάσαμε πολύ όμορφα!

Το Bansko βρίσκεται κοντά στην Ελλάδα, έχει εξαιρετικό χιονοδρομικό και οι τιμές του είναι καλές. Αξίζει να το επισκεφθείς αν θέλεις να ευχαριστηθείς σκι. Η εξάσκηση που θα κάνεις σε ένα τριήμερο, αντιστοιχεί σε πολλές μονοήμερες από την Αθήνα σε κοντινά χιονοδρομικά, great value for money. Είναι οργανωμένο, με μεγάλες φαρδιές πίστες, σαλέ και μικρά σημεία για στάση εδώ και εκεί. Κοντά στη βάση του χιονοδρομικού βρίσκεις πολλά ωραία, άνετα ξενοδοχεία με spa και γραφεία ενοικιάσεων εξοπλισμού σκι. Φτάνοντας, παρκάρεις και μπορεί να μην χρειαστεί να ξανακουνήσεις το αυτοκίνητο.

Το μέρος βγάζει μια αίσθηση “πολύ θα ήθελα να είμαι Άλπεις” αλλά δεν είναι. Το κέντρο του, το οποίο παρα-αναπτύχθηκε, ειδικά γύρω από τη γόνδολα (gondola lift), είναι ένα ανακάτεμα dance floor, go go girls, σουβλάκια, κάκιστα σουβενίρ, ski και apres-ski αξεσουάρ (προσοχή στις απομιμήσεις), κρέμες με τριαντάφυλλο και πολλές ταμπέλες neon. Γενικά είναι σαν να μην ισχύει κάποιος κανόνας ανάπτυξης και είναι κρίμα γιατί βρίσκεται στο εθνικό πάρκο Pirin που έχει ανακηρυχθεί Μμημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς από την Unesco. Θα μπορούσε να γίνει πιο όμορφο, με το δικό του χαρακτήρα. #notMyFavourite να βλέπεις τα ωραία χιονισμένα δεντράκια και να ξεπροβάλει η διαφήμιση μες τη μέση.

Λίγο πιο πέρα υπάρχει το κομμάτι της παλιάς πόλης που είναι ομορφούτσικο και αξίζει μια βόλτα, αν μπορείς να πάρεις τα πόδια σου μετά το όλη μέρα σκι. Την προηγούμενη φορά το είχα περπατήσει, αλλά τώρα δεν έμενε χρόνος και αν έμενε χρόνος δεν έμενε αντοχή. Ένα μεσημέρι το πήρα απόφαση, γιατί εκδρομή χωρίς τη μικρή μου περιπλάνηση δεν γίνεται. Έσυρα τα βαριά μου πόδια, πήρα λάθος δρόμο, πέρασε η ώρα, δεν έφτασα ποτέ και γύρισα πίσω. Περιπλάνηση ήταν σίγουρα, επιτυχής όμως όχι.

Eπίπεδο σκι πριν το ταξίδι…

Ο μπαμπάς μας εξπέρ.
Eγώ ορκισμένη αρχάρια (αλλά έχω δει Verbier και Kitsbuhel … έστω και την άκρη τους).
H Μυρτώ (9) με δυνατότητες αλλά χωρίς προπόνηση.
H μικρή μας Μέλια (6) ικανή, αλλά αρνητική (μπορείτε εδώ, να διαβάσετε την πρώτη της επαφή με το χιόνι).

Φορτώσαμε αυτοκίνητο και τα κορίτσια είχαν καλή διάθεση.
Στο πήγαινε σπάσαμε την απόσταση διανυκτερεύοντας στη Θεσσαλονίκη.
Τα κορίτσια ως γνήσιες μισές Θεσσαλονικές και κοκέτες (στη Θεσσαλονίκη, γιατί στην Αθήνα τις λες και αχτένιστες) πήγαν κομμωτήριο με τη γιαγιά και πήραν τα βουνά με μπούκλες.
Για εμάς είχε καφέ με Λευκό Πύργο, ένα best φελάφελ ever και λίγη μπουγάτσα για το δρόμο.
[best φελάφελ ever ζητήστε με ταμπούλε και χούμους, ξέρετε τους έχω αδυναμία]

Φτάσαμε στον Προμαχώνα και μπήκαμε Βουλγαρία. Πρώτη φορά πέρασα τα σύνορα της Ελλάδας οδικώς.
Στο δρόμο προσπαθούσα να μάθω το κυριλλικό αλφάβητο από τις ταμπέλες γιατί μου τη δίνει να βλέπω λέξεις που δεν μπορώ να διαβάσω. Πάτησα στις λέξεις Sofia-Со́фия, Bansko-Банско, Simitli-Симитли, Sandanski-Сандански και σιγά-σιγά κάτι κατάφερα. Ήταν σαν αποκρυπτογράφηση. Προφανώς και θα μπορούσα απλά να το γκουγκλάρω, αλλά κάπως έπρεπε να περνάει και η ώρα. Και πράγματι, τα ταξίδια στο εξωτερικό σου ανοίγουν ορίζοντες. Στην Ομόνοια πλέον άρχισα να διαβάζω τι γράφει, σε μαγαζιά που τόσα χρόνια δεν ήξερα καν τι ήτανε.

Η ταμπελο-απασχόληση ήταν αγαπημένη από τότε που ήμουν μικρή και ταξίδευα με τους γονείς μου. Στο πίσω κάθισμα ενός κόκκινου Toyota Corolla άλλοτε μάθαινα να διαβάζω, άλλοτε μάθαινα καμιά ξένη λέξη και άλλοτε έπαιζα με την αδερφή μου “ποιός είδε την ταμπέλα πρώτος” ή “πόσες ταμπέλες μέτρησες”. Κάποιες άλλες φορές απλά τσακωνόμασταν.

regnum

Στο Bansko φτάσαμε 1η Μαρτίου. Γιορτινή ημέρα για τη Βουλγαρία. Πάμε στο ξενοδοχείο, μας χαρίζουν μαρτάκι, ανεβαίνουν τα παιδιά για σκι με δάσκαλο, πάλι τους χαρίζουν μαρτάκι.
Αυτή η ημέρα ονομάζεται Βaba Marta, γιορτάζουν τον ερχομό της άνοιξης και τα βραχιολάκια τα λένε Μαρτενίτσα. Τα έθιμα αυτής της γιορτής έχουν καταχωρηθεί ως Άυλη Πολιτιστική Κληρονομιά της Βουλγαρίας  σε κατάλογο της Unesco.

Ναι! υπάρχει τέτοιος κατάλογος. Ναι! έχεις δίκιο και εγώ εντυπωσιάστηκα. Η Ελλάδα έχει δική της λίστα με έθιμα και στον κατάλογο αυτό έχουν κατοχυρωθεί η μεσογειακή διατροφή (μαζί με Κύπρο, Κροατία, Ισπανία, Ιταλία, Μαρόκο, Πορτογαλία ), η μαστιχοκαλλιέργια της Χίου, η μαρμαροτεχνία της Τήνου, το ρεμπέτικο και το έθιμο των Μωμόγερων.

Η μέρα μας ξεκινούσε με ένα καλό πρωινό και ο καθένας τραβούσε τις πλαγιές ανάλογα με το επίπεδό του.

#myFavourite το ski road

Ένας τέλειος χιονισμένος δρόμος 7 χιλιομέτρων-μπλε πίστα, η χαρά του αρχαρίου.
Σε σημεία του, το λες και απαλό γαλάζιο γιατί μπορεί να χρειαστεί και να σπρώξεις. Έχει όμως και τις κατηφορίτσες του, τόσο όσο για να εκπαιδεύεσαι με το μαλακό. Αν είσαι άπειρος, αυτά τα 7 χιλιόμετρα σε κάνουν να αισθάνεσαι βόλτα με σκι. Νοιώθεις ότι κάτι κάνεις και εσύ που δεν προσπαθείς να κατακτήσεις τις μαύρες και ότι το σκι είναι και απόλαυση εκτός από προσπάθεια. Και τελοσπάντων κατεβαίνεις πιο πολύ ώρα από ότι χρειάζεται να ανέβεις με το lift.

Στη διαδρομή, μπορείς να σταματήσεις και σε κανένα μικρό ξύλινο σαλέ όπως αυτό στη φωτογραφία.

Εδώ φάγαμε τις ωραιότερες πατάτες με τυρί. Προκάτ μεν, αλλά όταν τις βρίσκεις στον σκι δρόμο σου κάτω από έναν λαμπερό ήλιο και αράζεις, έχουν την τελειότερη γεύση.

Προσοχή !!! μην ξεχαστείς και αράξεις με τις ώρες, κινδυνεύεις να μην ξανασηκωθείς, να μην σου κλείσουν οι μπότες, γενικά να μην ξαναβρείς ποτέ δύναμη να συνεχίσεις.

Επίπεδο σκι μετά το ταξίδι …

Η πρόοδος μας στο σκι πήγε πολύ καλά.
Ο εξπέρ μπαμπάς κατέβηκε επίπεδο, γιατί έκανε το δάσκαλο.
Εγώ άφησα το σκι road και ανέβηκα πιο ψηλά, σε πιο μπλε πίστα (πίστα 1). Την είπα μαύρη των αρχαρίων. Και μπορεί να κοροϊδέψετε αλλά για εμένα η μεγαλύτερή μου πρόοδος ήταν να μπορώ να ανεβαίνω και να κατεβαίνω από το lift μόνη. Καθένας με τις φοβίες του. Την πρώτη φορά που ξέμεινα στο καρεκλάκι, επειδή ήμουν η πιο αργή της παρέας, είδα τη ζωή μου να περνάει μπροστά από τα μάτια μου, το χιόνι κάτω και το τέλος (του lift) να πλησιάζει. Άρχισα να αναρωτιέμαι τι θέλω εγώ εδώ πάνω? Δεν καθόμουν σε κανένα σαλέ να πιω τίποτα?
Έφτασα, κατάφερα να σταθώ, κατάφερα να τσουλήσω, δεν με πήρε η κούνια μαζί της, δεν χρειάστηκε να σταματήσει κανείς το μηχάνημα… Ήταν μια μικρή νίκη.

[Στο σημείο αυτό να ευχαριστήσω τον αγαπημένο μου που με σέρνει στις βουνοκορφές με υπομονή από το 2005. Την Ελένη που μου έδωσε θάρρος πέρυσι στα Καλάβρυτα και την Ροζ που με ενθάρρυνε φέτος.]

Τα παιδιά είναι απίστευτο πόσο γρήγορα παίρνουν μπρος και μετά τρέχουν σαν μυγάκια με τα κρανάκια τους εδώ και εκεί.

H Μυρτώ έφτασε ακριβώς εκεί που έφτασα και εγώ και μάλιστα με πολύ καλύτερο αέρα και ταχύτητα.
Η Μέλια ξεπέρασε κάποιους από τους φόβους της και κατέβηκε το ski road, σαν πρωταθλήτρια όπως δήλωσε στην κάμερα.

 

Θα ήταν καλύτερα, αν είχαν συνεχίσει τα μαθήματα που είχαν ξεκινήσει την πρώτη ημέρα, με δασκάλα που μιλούσε ελληνικά. Θα είχαμε και εμείς το χρόνο μας, θα ευχαριστιόταν και ο Βασίλης λίγο σκι στα ψηλά. Σας δίνω συμβουλή κλείστε τους μαθήματα και σας δίνω ευχή να τα πείσετε να το κάνουν κιόλας. Αφήνετε και don’t look back. Εμάς δεν πέτυχε.

Με αυτά και με τα άλλα, περνούσε η ημέρα.

Όταν επιστρέφαμε στο ξενοδοχείο τα παιδιά λατρεύανε την εσωτερική πισίνα (εγώ πάλι όχι).
Κάποιοι κάνανε massage, εμένα κάποια Μέλια δεν με άφησε (long story). Τελικά βουλιάζαμε τα κουρασμένα μας πόδια στη  μπανιέρα με αφρούς και αντί για massage είχαμε πάλι mother-daughter time.
Στο spa πάντως είδα το πιο κουλό πράγμα. Ένας τύπος αφού βγήκε από τα ζεστά νερά, άνοιξε την πόρτα, βγήκε στο χιόνι και άρχισε να πασαλείβεται με αυτό, με άνεση τύπου διαφημίζω αφρόλουτρο. Αξέχαστο. Είχα ακούσει για τους Σουηδούς που βγαίνουν από τη σάουνα στα χιόνια και πέφτουν σε παγωμένα νερά, αλλά άλλο να το ακούς και άλλο να το βλέπεις.

Με τούτα και με εκείνα έφτανε η ώρα του βραδινού φαγητού.

Οι ταβέρνες ονομάζονται mehana και είναι αλήθεια ότι κάποιες από αυτές δεν σε εμπνέουν απέξω και μερικές δεν σε εμπνέουν και από μέσα. Την προηγουμενη φορά είχα πάει στο Banski Han το οποίο το θυμάμαι ως συμπαθητικό αλλά δεν έχω πρόσφατη άποψη. Οι φίλοι μας που έχουν κάνει τις έρευνες και τα πειράματά τους τις προηγούμενες χρονιές έχουν καταλήξει σε δύο πολύ καλά εστιατόρια. Είχαν κάνει κράτηση από την αρχή της εκδρομής και δεν πεινάσαμε καθόλου.

Ξενοδοχείο Victoria. Καλό φαγητό, καλές τιμές. Οι φωτογραφίες των φαγητών στον κατάλογο τα αδικούν. Ενώ φαίνονται σαν φαγητά ταβέρνας όταν έρχονται είναι πιο μίνιμαλ και πιο προσεγμένα (και μικρότερη ποσότητα). Τέλειο το ριζότο με τρούφα, η σαλάτα bulata και o σολωμός με σως λεμονιού.

Ξενοδοχείο Lucky Bansko, εστιατόριο Leonardo. Πιο μοντέρνο και πιο έξω από το κέντρο, χρειάζεσαι αυτοκίνητο.  Ωραίο φαγητό, πιο ακριβό από το Victoria. Στο ίδιο ξενοδοχείο έχει και εστιατόριο Fondue, φάνηκε πολύ ενδιαφέρον αλλά δεν δοκιμάσαμε γιατί φοβηθήκαμε ότι τα ταλαίπωρα παιδιά θα έφευγαν πεινασμένα, μόνο με fondue σοκολάτας.


Επιστρέφοντας στο ξενοδοχείο το βράδυ, συνήθως γυρίζαμε με τα πόδια για να μας χτυπήσει το κρύο, να κατέβει το φαγητό και να συνέλθουμε από την υπερβολική ζέστη που έχει σε όλους τους εσωτερικούς χώρους.


Κάθε βραδιά έκλεινε απαραιτήτως με έναν περιποιημένο χιονοπόλεμο για τα παιδιά, άντε και κανένα μπαμπά, έξω από το ξενοδοχείο.

 

Επιστρέψαμε Αθήνα χωρίς διανυκτέρευση στη Θεσσαλονίκη. Σταματήσαμε στο 43ο χιλιόμετρο Θεσσαλονίκης-Σερρών για έναν καφέ και βρήκαμε έτσι στο άσχετο κάτι ενδιαφέροντα ποντιακά ζυμαρικά που δεν είχα ξαναδεί (δεν περίμενα να με εκπλήξει ένα ζυμαρικό, αλλά να που έγινε). Στο δρόμο η ώρα πέρασε παίζοντας “Πες-βρες” όλη η οικογένεια μέχρι που τελείωσε η μπαταρία του tablet και μιλώντας στο γουόκι τόκι με το αυτοκίνητο των φίλων μας. Πολύ καλή φάση αν ταξιδεύετε παρέα στο δρόμο. Μεγάλο κόλλημα. Περνάει ο πρώτος … χσφχσφφσ είδατε την αγελάδα δεξιά ? 🙂 πας παρακάτω… χψφςστ σταματάμε για τουαλέτα… ελήφθη over, αστυνομία δεξιά …  ίου, ίου, ίου.


Ήταν μια πολύ ωραία εκδρομή, προφανώς είχε κούραση, ειδικά όταν κατεβαίνεις και κουβαλάς τα κουρασμένα σου πόδια, τα σκι, τα παιδιά, τα κασκόλ που πέταξαν μέσα στα νεύρα τους στο χιόνι, τα μούτρα γιατί ο μπαμπάς έφυγε με την άλλη (κόρη). Κλάμα ότι δεν θα καταφέρουμε να ανέβουμε στο lift με όλα τα πράγματα, κλάμα ότι δεν θα καταφέρουμε να κατέβουμε από τo lift με όλα τα πράγματα (καμία εμπιστοσύνη στη μάνα).
Γιατί αργήσατε να μας πάρετε από το μάθημα? Γιαυτό δεν σας έχω καμία εμπιστοσύνη, είπε το εξάχρονο. Και εκεί που θα ήθελες να γυρίσεις και απλά να αράξεις να κοιμηθείς, να πας ένα σπα, ένα χαμάμ να μην μπορείς. Παραδέχομαι πάντως ότι η μικρή εξάχρονη ήταν εξαιρετικά υπεύθυνη με το τσαντάκι της σε όλη την εκδρομή και μετά από αυτήν. Κουβαλούσε το νεράκι, τα σνακ και τα μαντηλάκια με κρύο και με κούραση και προσπάθησε πολύ σκληρά να κουβαλάει τουλάχιστον τα baton. Δεν χάθηκε ούτε ένα γάντι (απορώ) και κάθε βράδυ και τα δύο έπεφταν κουρασμένα, εξαντλημένα αλλά αγκαλιασμένα και χαμογελαστά για ύπνο.

Για όποιον ετοιμάζεται για φέτος ή μάλλον για του χρόνου αφού πέρασε σχεδόν η σεζόν έχω μερικά extra.

Tips – Πληροφορίες

  • Όταν κλείνετε ξενοδοχείο, προσέξτε αν προσφέρει VIP κάρτα για τα lift. Για τα παιδιά κάτω των 7 στοιχίζει 1 lev, και για τους μεγάλους 75lev. Είναι λίγο πιο ακριβά από την απλή αλλά όταν δεις την ουρά για το lift και εσύ πας από την πίσω VIP πόρτα τότε θα πεις money well spent. Στη φωτογραφία βλέπετετην ουρά που μπορεί να χρειαστεί να περιμένεις.
  • Lev (τοπικό νόμισμα), η αναλογία είναι 1 lev = 0.51 euro. Δεν χρειάζεται να αλλάξεις πολλά. Στα περισσότερα μέρη δέχονται κάρτα. Μπορείς να μετατρέψεις εκεί ένα μικρό ποσό για κάτι που μπορεί να τύχει, ένα νεράκι, ένα σνακ, ένα καφέ.
  • Για πληροφορίες σχετικά με τις ενοικιάσεις μπορείτε να κάνετε από πριν κάποιο τηλέφωνο σε μαγαζιά όπως ο Τσακίρης ή ο Κλαουδάτος που έχουν εκεί κατάστημα και μιλάνε ελληνικά.
  • Ρίξτε μια ματιά αν έχει κάποια αργία τις ημέρες που θα πάτε. Ρωτήστε στο ξενοδοχείο πως είναι η κίνηση τη συγκεκριμένη εποχή. Όταν πήγαμε εμείς, ήταν κάποια μεγάλη αργία του Ισραήλ και είχε πολύ κόσμο από εκεί.
  • Φορτώστε στο αυτοκίνητο εμφιαλωμένο νερό. Το δικό τους εμφιαλωμένο είναι γλυφό και σου δίνει την αίσθηση ότι δεν ξεδιψάς ποτέ.
  • Τα ξενοδοχεία και τα εστιατόρια είναι πολύ, πολύ, πάρα πολύ ζεστά. Επιλέξτε ντύσιμο σε layering και κουβαλήσετε και τα καλοκαιρινά σας. Ίσως χρειαστείτε φυσικό ορό για τα μάτια αν σας ενοχλεί η ζέστη ή καμιά αμπούλα για τη μύτη. Ο φυσικός ορός μπορεί να σας χρησιμεύσει και μετά τη ζεστή πισίνα.
  •  Διαδρομή: Θεσσαλονίκη – Προμαχώνας: 110 km ~ 1 ώρα και 20 λεπτά.
            Προμαχώνας – Bansko: 108km ~ 1 ώρα και 40 λεπτά.
Στη Βουλγαρία έχει χαμηλότερα όρια ταχύτητας τα οποία ακολουθείς.
Περνάς Sandanski, Simitli και ακολουθείς ταμπέλες για Bansko
  • Μπαίνοντας στα σύνορα πρέπει να προμηθευθείτε ένα σηματάκι για το αυτοκίνητο. Εμείς το προμηθευτήκαμε από το πρώτο βενζινάδικο που βρήκαμε (15 lev)
  • H βενζίνη μετά τα σύνορα είναι πιο φθηνή 2.10lev/lt.
  • Στο ταξίδι Αθήνα – Bansko (ή Bansko – Αθήνα), ιδανικό μέρος για στάση, με μια μικρή παράκαμψη, προτείνω τον Παλαιό Παντελεήμονα, ένα πολύ γραφικό χωριό. Βρίσκεται στο ύψος του Πλαταμώνα και πέφτει περίπου στη μέση της απόστασης, συνήθως τη σωστή ώρα για φαγητό. Αγαπημένη ταβέρνα το Αγνάντι, διαθέτει ξύλινα μπαλκόνια με θέα τα οποία με καλοκαιρινο καιρό είναι απόλαυση.
  • Υπάρχει ενοικίαση σκι (ski rental) δίπλα στη βάση του lift. Αν και δεν γνωρίζω τιμές και ποιότητα εξυπηρέτησης (είχα πάει πριν 8 χρόνια) είναι εξαιρετικά πρακτικό. Παίρνεις τα σκι, πας γόνδολα. Επιστρέφοντας παρκάρεις τα σκι, φοράς τα παπουτσάκια σου και είσαι έτοιμος. Το δικό μας ξενοδοχείο είχε λεοφορειάκι κάθε τέταρτο, το οποίο επίσης ήταν πολύ εξυπηρετικό.
  •  Όταν νοικιάζεις τα σκι για περισσότερες ημέρες κατεβαίνει η τιμή.Ενδεικτικές τιμές: 70 lev δύο full set παιδικά, 50 lev full set ενήλικα, 35 lev demi set μόνο πέδιλα + baton. Για 3 ημέρες ενοικίασης, η κάθε ημέρα έβγαινε 155 lev
  • Μπορείτε να κλείσετε δάσκαλο που μιλάει ελληνικά.
  • Μετά τις 12.30 πέφτει η τιμή για τα lift.
  • Στη γόνδολα ΜΗΝ κατεβείτε στην πρώτη στάση, είναι ενδιάμεση και άκουσα ότι οδηγεί σε κάποια μαύρη πίστα.

Νομίζω ότι τώρα που ανεβήκαμε επίπεδο, και την επόμενη φορά πάλι μαζί θα τα πάρουμε, πάλι θα προτιμάνε τον μπαμπά για δάσκαλο και που θα πάει? Θα τα καταφέρουν να ανέβουν όλοι μαζί στις μαύρες. Εμένα μπα! με βλέπω αιώνια στα χαμηλά. Θα σας περιμένω στο 180 σαλέ, θα παραγγείλω πατάτες με τυρί, μπύρες και κρασί και θα σας φέρω φωτογραφίες από την παλιά πόλη. Και αφού θα έχουν πάρει όλοι τα βουνά ελπίζω να πάω και σε εκείνο το ραντεβού για massage που ποτέ δεν έφτασα.

Ciao

 

 

 

Upd 11/04/2019: Πρόσφατα ανακάλυψα ένα πολύ όμορφο, ιδιαίτερα σχεδιασμένο site για ταξίδια το travelen και βρήκα ενδιαφέρουσες συμβουλές για το Bansko τις οποίες σίγουρα θα ακολουθήσω την επόμενη φορά. Μπορείτε και εσείς να τις βρείτε εδώ

Εγγραφή

Αν θέλεις να ενημερώνεσαι για τα καινούρια μου άρθρα.

    Your Email (required)