Travel DiariesΠόρτο Γερμενό
porto Germeno

Πόρτο Γερμενό

Εγώ από την Κρήτη, ο αγαπημένος μου από τη Θεσσαλονίκη (σαν_τη_Χαλκιδική_πουθενά) και είμαι κορίτσι  των Κυκλάδων. Νομίζω λοιπόν ότι μου δικαιολογείται ένας μικρός σνομπισμός για τις παραλίες της  Αττικής. Έρχεται όμως η ώρα που, αφού το καβαλήσεις, η ζωή σε προσγειώνει με μωρά και κρίση και  πέφτεις στην ανάγκη της αθηναϊκής παραλίας.

Στην Αθήνα για μπάνιο πήγαινα μόνο για την παρέα όχι όμως με την  καρδιά μου. Κόπος και κίνηση για να φτάσεις σε παραλίες όχι κάτι το ιδιαίτερο, πήχτρα στον  κόσμο και συχνά με αμφίβολα νερά. Όταν έμεινα έγκυος αρχίσαμε να ψάχνουμε για κάτι καλύτεροΔιάβαζε από εδώ, ρώτα από εκεί ξεχωρίσαμε, δοκιμάσαμε και καταλήξαμε στο Πόρτο Γερμενό στον κορινθιακό κόλπο.

Έγινε η αγαπημένη μου παραλία. Νερά καθαρά, δροσερά, γαλαζοπράσινα και ολίγον μπούζι. Για εμένα μακράν τα πιο όμορφα που μπορείς να πας μένοντας στην Αθήνα και συγκρίνονται με παραλίας επιπέδου νησιού και όχι Αττικής.

Πως πάμε

Εύκολα προσβάσιμο από την Αθήνα αλλά όχι και τόσο κοντινή, από Mαρούσι κάνουμε μια  ώρα μέσω Αττικής οδού.

Έξοδο Ελευσίνα-Θήβα, κατεύθυνση προς Θήβα και ακολουθούμε τις ταμπέλες προς Βίλια.

Στην Οινόη σταματάμε για τυράκι από τον Πλουμπή

 

Στα Βίλια, αν και μπορείς να τα παρακάμψεις, περνάμε από μέσα και σταματάμε σε έναν παλιό φούρνο (1932 μ.Χ.) στο στενάκι δίπλα στο δημαρχείο.

 

Παίρνουμε ψωμί, ωραία τυρόπιτα, σπιτική πίτσα και συνεχίζουμε
Σε 14 χιλιόμετρα βρίσκουμε την διασταύρωση για Ψάθα/Πόρτο Γερμενό και στρίβουμε δεξιά.  Λίγο παρακάτω στο αριστερό χέρι υπάρχει ένα πλάτωμα με ξύλινο κιόσκι (και συνήθως ένα πυροσβεστικό όχημα).
Αυτό το σημείο ονομάζεται Θέα και πραγματικά προσφέρεται για μια σύντομη στάση και μια φωτογραφία

Από εδώ βλέπεις όλο τον κόλπο ανάμεσα σε δύο βουνά αριστερά Πατέρας, δεξιά Κιθαιρώνας. Κατεβαίνεις μέσα από πράσινο και καταλήγεις στους πρόποδες των βουνών στον κόλπο του Πόρτο Γερμενό. Όμορφη διαδρομή, λίγο μακρινή και στριφογυριστή αλλά πραγματικά αξίζει τον κόπο.

Οι παραλίες δεν είναι οργανωμένες, χρειάζεστε μαζί σας τα απαραίτητα αλλά δεν το συγκρίνω με καμιά  κοσμική παραλία. Τι είναι μια ομπρέλα και δύο ψάθες? Ελαττώστε κουβαδάκια στην τελική.

Παραλίες

Η Μεσαία  παραλία με τον περισσότερο κόσμο, ο Άγιος Νικόλαος με το εκκλησάκι στο οποίο οι βαφτίσεις γίνονται  μέσα στη θάλασσα, η Κεντρική παραλία κάτω από τις ψαροταβέρνες και το Προσήλι.

Χωρίς να τις έχουμε δοκιμάσει όλες έχουμε κολλήσει με το Προσήλι. Ένα μικρό κολπάκι με πολύ λεπτό βοτσαλάκι (σχεδόν σαν χοντρόκοκκη άμμο) και σκαλάκια που κατεβαίνουν στη θάλασσα. Από τη μια πλευρά έχει πυκνή  σκιά (αν προλάβεις) ενώ το υπόλοιπο κομμάτι χρειάζεται σίγουρα ομπρέλα. Στην αριστερή πλευρά έχει ένα σπίτι με δρόμο απευθείας στη θάλασσα. Στη δεξιά του πλευρά έχει  βράχια με δύο σπίτια, ένα ερειπωμένο και ένα κατοικήσιμο και ένα χωματένιο δρομάκι που σε ξαναβγάζει  στον κεντρικό δρόμο.

Για να φτάσεις στο Προσήλι

Πριν μπεις στο Πόρτο Γερμενό συναντάς μια διχάλα στην οποία στρίβεις δεξιά, ακολουθείς το δρόμο, περνάς μια μικρή μαρίνα, το βρίσκεις αμέσως μετά και παρκάρεις όπου βρεις. Πριν  τις 11 όλο και κάτι υπάρχει. Αν δεν βρεις ακριβώς απέξω συνεχίζεις όπως πάει ο δρόμος και το αφήνεις στο πρώτο ελεύθερο άνοιγμα. Από εκεί αξίζει να κοιτάξεις κάτω από τα βράχια για να δεις το χρώμα της θάλασσας,  υπέροχο!

Μετά το μπάνιο κάποιες φορές φεύγουμε πίσω για Αθήνα αφού έχουμε χορτάσει με τα εφόδια της καθόδου (ψωμί, τυρί, τυρόπιτα). Κάποιες άλλες φορές καθόμαστε σε κανένα ταβερνάκι. Αυτό που έχω ξεχωρίσει λόγω θέσης είναι η ταβέρνα ο Νίκας. Πηγαίνοντας προς Προσήλι αριστερά έχει ταμπέλα, στρίβεις μέσα και καταλήγεις σε μια ταβέρνα πάνω στα βράχια με πυκνή σκιά η οποία δεν φαίνεται από το δρόμο.
[update καλοκαίρι 2016: δυστυχώς αυτή η ταβέρνα δεν υπάρχει πια, μην την ψάξετε]

Από κόσμο, τις ώρες που πάμε εμείς είναι οκ. Ξεκινάμε γύρω στις 9 το πρωί και 10 είμαστε εκεί.  Βρίσκουμε θέση και μετά γεμίζει σιγά σιγά. Το Προσήλι είναι παραλία που μαζεύει αρκετά παιδιά. Ένας γνωστός του αγαπημένου μου, χωρίς παιδιά,  που πηγαίνει με μηχανή επιλέγει να πάει μετά τις 12~1 που φεύγουν τα μικρά 🙂 ..ο καθένας με τις  ώρες του. Πάντως αξιοσημείωτη είναι η διαφορά στον κόσμο τα τελευταία χρόνια. Πηγαίνουμε από το 2008  και από πέρυσι έχουμε παρατηρήσει ότι η παραλία είναι πιο άνετη. Όχι άδεια αλλά βρίσκεις που να απλώσεις. Οι εξηγήσεις που δίνω είναι δύο είτε λόγω απόστασης από την Αθήνα και τιμή βενζίνης (καλοκαίρι 2012) είτε λόγω της εμφάνισης δίμετρου καρχαρινιού στην περιοχή το 2010 🙂

Κάτι που μας βόλεψε με το Πόρτο Γερμενό είναι ότι δεν ταλαιπωρείται πάρα πολύ από τους κλασικούς ανέμους της Αθήνας βόρειους-βορειοανατολικούς και ειδικότερα το δικό μας κολπάκι έχει αποδειχθεί το πιο προστατευμένο
Μόνο ένας άνεμος το πιάνει και το βρωμίζει κιόλας αλλά δεν είναι  συχνός και θα υπέθετα ότι είναι δυτικός.

[Το τελευταίο σκ που πήγαμε δυστυχώς μας έτυχε αυτή η κατάσταση, κάτι που από το 2008 που πάμε έχει τύχει άλλη μια φορά. Προσπαθώ λοιπόν να διώξω αυτή την εικόνα και να κρατήσω την καλύτερη και ελπίζω το σκ που μας έρχεται να μην ισχύει το ίδιο].

Το Πόρτο Γερμενό σαν περιοχή δεν θα το έλεγα πολύ ανεπτυγμένο ή ίσως είχε γνωρίσει μεγαλύτερες δόξες  στο παρελθόν. Ενώ είναι ένα πολύ όμορφο μέρος ωραιότερο για εμένα από την Ψάθα δεν  νομίζω ότι τυγχάνει της ίδια προτίμησης από τον κόσμο και της ίδιας ανάπτυξης κατά συνέπεια. Αυτό  φυσικά έχει τα καλά του έχει και τα κακά του. Έχουμε προσπαθήσει να βρούμε κάτι αξιοπρεπές να μείνουμε ένα βράδυ, έτσι ώστε να μην πηγαινοερχόμαστε από την Αθήνα για δύο μπάνια το σαββατοκύριακο, όμως δεν έχει σταθεί δυνατόν. Ένα ξενοδοχείο που υπήρχε φαίνεται να είναι εγκαταλελειμμένο πια. Κάτι  δωμάτια που είδαμε ήταν σε πολύ άσχημη/βρώμικη κατάσταση. Η συμβουλή λέει να πάμε ψάχνοντας και  ρωτώντας στο χωριό και κάτι θα βρούμε. Όταν το κάναμε μας είπαν ότι τα περισσότερα τα δίνουν με το μήνα. Αν κάποιος έχει κάποια καλή πρόταση την περιμένω ευχαρίστως, φόρμα επικοινωνίας (κάτω κάτω στη σελίδα).  Μέχρι τότε η πιο βατή λύση που έχουμε βρει αλλά δεν έχουμε δοκιμάσει είναι να μείνουμε στα Βίλια (το  χωριό της Λαμπέτη) στο ξενοδοχείο Ειδύλλιον (το μόνο πιο συμπαθητικό ξενοδοχείο που βρήκαμε εκεί) έτσι  ώστε να μην κάνουμε όλη τη διαδρομή για πίσω στην Αθήνα. Κάποια στιγμή πάντως θα ήθελα να δούμε το ηλιοβασίλεμα από το Προσήλι, να επισκεφτούμε το κάστρο των Αιγοσθενών και μου ‘ρθε τώρα και το άσχετο για την εποχή … να πάμε μια χειμωνιάτικη βόλτα.

Κάθε καλοκαίρι στην παραλία κάνουμε σχέδια για το μέλλον. Που θα θέλαμε εξοχικό αν αγοράζαμε εξοχικό,  τι σκάφος θα μας έκανε αν πιάναμε το joker και που θα μας άρεσε να το δένουμε 🙂 Μετά κάνουμε  καμιά βουτιά στα κρύα νερά, έρχεται ο Σεπτέμβρης, παρατάμε τις κουβέντες της παραλίας και τα  ξαναλέμε την άλλη χρονιά κάτω από μια ομπρέλα. Το Πόρτο Γερμενό, αν και μέρος που δεν ταιριάζει με την κυκλαδίτικη αισθητική μου, είναι ένα μέρος που θα θέλαμε να έχουμε  ένα μικρούλι εξοχικό. Ειδικά εκεί πάνω στα βράχια στο Προσήλι… βολεύει και για το σκάφος που θα παίρναμε από κάτω  🙂

Ciao

Εγγραφή

Αν θέλεις να ενημερώνεσαι για τα καινούρια μου άρθρα.

    Your Email (required)