African-American History & Culture Museum

Ένα κτίριο σε χρώμα μπρονζέ, κάπως πιο σκοτεινό από το λευκό Washington Monument που βρίσκεται πολύ κοντά του.
Όχι όμως τόσο σκοτεινό όσο οι ιστορίες που έχει να διηγηθεί.

To άλλο του όνομα θα μπορούσε να είναι Slavery and Freedom.

Αν θέλεις, μπορείς να ακούσεις τη συνέχεια, ο χρόνος αφήγησης 9 λεπτά και 57 δευτερόλεπτα.

Αλλιώς συνεχίζεις την ανάγνωση …

Το κτίριο

Το περίβλημα του κτιρίου είναι εμπνευσμένο από την αφρικανική παράδοση. Το σχήμα του θυμίζει Yoruban Caryatid, μια γυναικεία μορφή με κορόνα στο κεφάλι.

Το κτίριο αυτό έχει υφή, όσο περίεργο και αν ακούγεται αυτό για ένα κτίριο. Είναι ντυμένο με όμορφες διαμπερείς σιδερένιες δαντελωτές κατασκευές, σαν αυτές που έφτιαχναν κάποτε οι σκλάβοι στον Νότο της Αμερικής (Τσάρλεστον, Σαβάνα, Νέα Ορλεάνη).
Info: Το άλλο μουσείο που έχει υφή είναι το National Museum of American Indian, το οποίο δυστυχώς δεν προλάβαμε να δούμε.

Μπαίνοντας μέσα στο σκοτεινό κτίριο, τις ευθείες γραμμές σπάει μια υπέροχη μαύρη σκάλα που ξετυλίγεται φιδίσια και ενώνει τους ορόφους.
Σα να δίνει ζωή και κίνηση.
Σα να σκορπάει ενέργεια.
Σα να χορεύει.

 

Η ιστορία που έχει να πει

Αν δεν έχεις ιδέα για την ιστορία που έχει να διηγηθεί αυτό το μουσείο θα σοκαριστείς.
Αν ξέρεις, για μια ακόμη φορά θα προβληματιστείς, θα απορήσεις και θα θυμώσεις (ελπίζω).
Το μουσείο ξετυλίγει την Αφροαμερικάνικη ιστορία.
Μια ιστορία που λέει ότι η δουλεία καταργήθηκε το 1865, αλλά έναν αιώνα μετά, η κατάσταση ήταν ακόμη ασύλληπτα άσχημη.
Μια ιστορία που εμείς από μακριά, ζήσαμε απομεινάρια της μέσα από το Black Lives Matter.

Μαθαίνοντας ιστορίες, ερμηνεύεις διαφορετικά τα πράγματα και μέσα από αυτές καταλαβαίνεις τι πραγματικά σήμαινε ότι ο Ομπάμα έγινε πρόεδρος για 8 χρόνια.

Γιατί σταμάτησα να τραβάω φωτογραφίες

Όταν επισκέφθηκα αυτό το μουσείο, οι περισσότεροι επισκέπτες του ήταν Αφροαμερικάνοι.
Αισθανόμουν τόσο μα τόσο άσχημα να διαβάζουμε μαζί, όλα αυτά τα απαίσια που έχουν γίνει βασιζόμενα στην απάνθρωπη ιδέα, ότι κάποιοι άνθρωποι δεν έχουν κανένα δικαίωμα λόγω της απόχρωσης του δέρματος τους. Αισθανόμουν ντροπή για το ανθρώπινο ιστορικό.
Απορούσα, τι σκεφτόντουσαν και πώς ένοιωθαν.
Λίγο παρακάτω, πήρα μια ιδέα.

Σε όλο το ταξίδι στην Αμερική τράβηξα χιλιάδες φωτογραφίες.
Σε δύο μουσεία όμως μετά τα πρώτα κλικ σταμάτησα να τραβάω. Το ένα μουσείο ήταν αυτό.
Ο λόγος δεν ήταν για να προσηλωθώ περισσότερο. Ίσα-ίσα με τις φωτογραφίες συγκεντρώνομαι καλύτερα και μπορώ να ανακαλέσω και να επεξεργαστώ πολύ περισσότερα, ξαναβλέποντας τις μετά. Άλλωστε η πληροφορία ενός τέτοιου ταξιδιού είναι άπειρη και μόνο εκ των υστέρων μπορείς να την αφομοιώσεις.
Σταμάτησα γιατί ντρεπόμουν να τραβάω φωτογραφίες από τόσο ανθρώπινο πόνο.
Το άλλο μουσείο ήταν το Μουσείο 9/11 στην Νέα Υόρκη και υποψιάζομαι ότι αν πήγαινα και στο Μουσείο Ολοκαυτώματος, που υπάρχει στην Ουάσινγκτον, θα αισθανόμουν ακριβώς το ίδιο.
Δεν πήγαμε όμως, θα το επισκεφθούμε όταν πάμε στην αντίστοιχη χώρα.

Όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι

Στη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας, δηλώνεται εξ’αρχής ότι all men are equal και στόχος για όλους τους ανθρώπους είναι το “Liberty and pursuit of hapiness¨ αλλά ξεκάθαρα δεν το εννοούσε για όλους.

Μέσα από τη διήγηση του μουσείου, που είναι και το πιο πρόσφατο στη συλλογή του Ιδρύματος Σμιθσόνιαν, αναγνωρίζεται ότι η δημιουργία αυτού του έθνους στηρίχθηκε στους σκλάβους.

Μιλάνε και για εκείνους που παρόλο που τους έχουν κάνει μνημεία, αυτούς δηλαδή που δημιούργησαν την Αμερική.
Όπως για τον Thomas Jefferson, που συνέβαλε στη δημιουργία των Ηνωμένων Πολιτείων και έγραψε τη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας, αλλά είχε 609 σκλάβους.

Εκτός από τον Thomas Jefferson, άλλοι 11 πρόεδροι, είχαν σκλάβους.

Ένας σκλάβος δεν είχε δικαίωμα σε τίποτα. Ένας σκλάβος ακόμη και αν κατάφερνε να δραπετεύσει ήταν καταδικασμένος από το χρώμα του.

Η δουλεία μπορεί να καταργήθηκε το 1865, με την υπογραφή του Λίνκολν, όμως τα πράγματα ήταν πολύ άσχημα έναν αιώνα μετά.
Οι “λευκοί” με τους “έγχρωμους”, όπως τους έλεγαν τότε, ζούσαν χωριστά, ταξίδευαν χωριστά και ήταν άλλοι κόσμοι. Και ο ένας κόσμος είχε το πάνω χέρι.
Segregated σημαίνει διαχωρισμένος. Και είχαν segregated σχολεία, πανεπιστήμια, μπαρ, ξενοδοχεία, πάρκα, γειτονιές, τρένα, λεωφορεία.
Η Αμερική που έκανε ό,τι μπορούσε για να ενώσει περιοχές και ανθρώπους από τότε που δημιουργήθηκε, ήταν segregated.

Segregated

Στην τεράστια αυτή χώρα, τα τρένα τότε ταξίδευαν για πολλές ώρες και ημέρες.
Οι “λευκοί” καθόταν χώρια από τους “έγχρωμους” σε όλο το ταξίδι.
Οι χώροι διαχωρίζονταν με ταμπέλες. Άλλος ψύκτης για ‘έγχρωμους/colored’ άλλος για “λευκούς”. Άλλη τουαλέτα για τους μεν, άλλη για τους δε.
Το μέρος για τους “λευκούς” ήταν πιο μεγάλο, πιο άνετο. Οι ‘έγχρωμοι’ δεν είχαν πού να βάλουν τις βαλίτσες τους και τις βόλευαν επάνω τους ή στο διάδρομο.
Πάντως η τιμή του εισιτηρίου ήταν ίδια.

Στο μουσείο μπορείς να δεις από κοντά ακριβώς πώς ήταν τα segregated βαγόνια, με αναπαράσταση τρένου.
Μπαίνοντας σε αυτό το τρένο, μια διπλανή παρέα από έφηβες Αφροαμερικάνες έκανε αρκετή φασαρία με τσιρίδες και φωνές κάτι όχι και τόσο συνηθισμένο σε μουσείο στην Αμερική. Λίγο παρακάτω ένα από αυτά τα κορίτσια, έτσι από μόνο του, γύρισε και μας είπε:
“Συγνώμη, έπαθα σοκ. Ήξερα τι γινόταν, αλλά τώρα που το βλέπω είναι πολύ σοκαριστικό.”
Εδώ ήταν που σταμάτησα τις φωτογραφίες …

The Green Book

Οι Αφροαμερικάνοι, παρότι ήταν σε δυσμενέστερη οικονομικά θέση, προσπαθούσαν να πάρουν αυτοκίνητο για να μην είναι αναγκασμένοι να ταξιδεύουν με τόση καταπίεση.
Φυσικά και μόνοι τους, έκαναν ένα επίσης πολύ επικίνδυνο ταξίδι.

Για αυτόν τον λόγο εκδόθηκε το Green Book, ένας ταξιδιωτικός οδηγός για Αφροαμερικανούς.
Ο πλήρης τίτλος του ήταν The Negro Motorist Green Book. Αν και το βιβλίο είναι όντως πράσινο, το είπαν Green από το όνομα αυτού που το έγραψε.

Σκοπός του:
“Τo give the Negro traveler information that will keep him from running into difficulties, embarrassments and to make his trip more enjoyable”
Σε απλά ελληνικά, οδηγίες για να ξέρουν πού να πάνε, πού να μείνουν, τι να αποφύγουν.

Rosa Parks

Φωτογραφία από την αίθουσα του Καπιτωλίου, National Statuary Hall

Μια μέρα εκείνα τα χρόνια, η Rosa Parks αρνήθηκε να σηκωθεί από τη θέση της στο λεωφορείο.
Ο οδηγός, της είπε να αδειάσει τη θέση από το τμήμα για τους “έγχρωμους” γιατί είχε γεμίσει το τμήμα για τους “λευκούς” και μια “λευκή” κυρία είχε παραπονεθεί γιατί ήθελε να κάτσει.

Σε αυτό το μουσείο, θα δεις τα ρούχα που φορούσε η Ρόζα Παρκς εκείνη την ημέρα.

Μετά ο Luther King είπε:
We ‘re going to stand up amid anything they can muster up letting the world know that we are determined to be free.
Και από τα σκαλιά του Lincoln Memorial ξεκίνησε τον λόγο του “I Have a dream”.

Χρειάστηκαν πολλοί αγώνες για να αλλάξουν οι νόμοι για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Οι νόμοι όμως δεν αλλάζουν το μυαλό των ανθρώπων με τη μια. Και αν τα μυαλά των ανθρώπων ήταν ανοιχτά και δίκαια, δεν θα χρειαζόταν οι νόμοι αυτοί.

Contemplation Room

Κλείνοντας τη βόλτα και με βαριά καρδιά, βρίσκεσαι σε μια μεγάλη σκοτεινή αίθουσα με νερό που τρέχει από το ταβάνι.
Πίσω από το τρεχούμενο νερό εναλλάσσονται quotes.

Το κάνουν αυτό τα μουσεία που έχουν δύσκολα θέματα. Αφήνουν έναν χώρο.
Για να κάτσεις λίγο και να μπορέσεις να διαχειριστείς όλα αυτά που είδες και ένιωσες.

Αφήνοντας τη σκοτεινή αίθουσα του νερού, κάτσαμε σε ένα παγκάκι που κοιτούσε το εξωτερικό δαντελωτό περίβλημα του κτιρίου, αλλά από τη μέσα πλευρά.

Και ήταν τόσο όμορφα όπως έπαιζε το φως του ήλιου.
Και είχες μια ανάγκη να ξαναβγείς στο φως και να σβήσεις όλο αυτό που αισθάνθηκες.

Να δεις μια ηλιαχτίδα, να αναρωτηθείς γιατί, να πεις ποτέ ξανά και να ξεχάσεις ότι δεν ήταν η μόνη φορά που άνθρωπος επιτέθηκε έτσι σε άνθρωπο.

Σκοτεινές ψυχές είμαστε και πολύ φοβάμαι ότι υπό συνθήκες ξαναγινόμαστε.

 

 

Υ.Γ. 1 Και μην ξεχνάτε, We don’t see things as they are, we see things as we are. Στην δική σου επίσκεψη θα δεις και άλλα στενάχωρα που δεν έχω αποτυπώσει. Θα μου πεις γιατί να πας σε ένα στενάχωρο μουσείο? Για να ξέρεις την ιστορία της ανθρωπότητας. Για να ξέρεις τις σκοτεινές στιγμές της ανθρωπότητας και στις δύσκολες στιγμές να ψάχνεις την ηλιαχτίδα, μέχρι ελπίζω να φωτιστούμε κάποτε.
https://www.theglobeandmail.com/arts/art-and-architecture/design-of-african-american-museum-reflects-breadth-of-blackexperience/article34778349/
Υ.Γ. 2 Αν και η είσοδος είναι δωρεάν, χρειάζεται κράτηση θέσης από πριν. Πληροφορίες

Υ.Γ. 3 Όροι που υπάρχουν στο κείμενο αλλά δεν χρησιμοποιούνται πια, είναι σε εισαγωγικά και αναφέρονται σε εκείνη την εποχή. Αναγράφονται και στις ταμπέλες του μουσείου για ιστορικούς λόγους.