Arlington
Αν έχεις δει πολεμική αμερικάνικη ταινία στην οποία πεθαίνει στρατιωτικός, τότε σίγουρα έχεις δει το Arlington.
Είναι το στρατιωτικό νεκροταφείο που συνήθως εμφανίζεται στη σκηνή ή υπονοείται πως εκεί γίνεται η κηδεία.
Αν θέλεις, μπορείς να ακούσεις τη συνέχεια, ο χρόνος αφήγησης είναι 6 λεπτά και 35 δευτερόλεπτα.
Αλλιώς συνεχίζεις την ανάγνωση…
Το Άρλινγκτον, είναι το νεκροταφείο που έχει στρατιώτες από όλους τους πολέμους.
Και δεν είναι λίγοι, ούτε οι πόλεμοι ούτε οι στρατιώτες.
Εδώ θάβονται οι στρατιωτικοί, οι βετεράνοι, αυτοί που έχασαν τη ζωή τους για την πατρίδα, οι σύζυγοί τους και άλλοι κατά περίπτωση, όπως δικαστές, πρόεδροι, αστροναύτες, πολεμικοί ανταποκριτές.
Οι Πρόεδροι της χώρας, έχουν το δικαίωμα να θαφτούν στο Άρλινγκτον, αλλά μέχρι σήμερα μόνο 2 βρίσκονται εκεί. Ο ένας το διάλεξε, ο άλλος δεν νομίζω ότι είχε τον χρόνο. Αυτός που επέλεξε ήταν ο Taft, ο πρόεδρος, ο οποίος δημιούργησε το γνωστό Οβάλ γραφείο, στον Λευκό Οίκο. Οι υπόλοιποι πρόεδροι που έχουν φύγει από τη ζωή, συνήθως αναπαύονται στην πολιτεία από την οποία κατάγονταν.
Γιατί να θέλω να σε πάω βόλτα σε 400.000 τάφους?
◈ Γιατί το Arlington βρίσκεται ψηλά σε έναν λόφο και έχει θέα.
◈ Γιατί είναι ήρεμα εκεί πάνω και τέτοιοι περίπατοι συχνά σε οδηγούν σε εσωτερικό διάλογο.
◈ Γιατί όταν κάνεις αναπόφευκτες σκέψεις για τον μάταιο τούτο κόσμο, χωρίς όμως εκείνη τη στιγμή να συντρέχει κάποιος προσωπικός λόγος που σε έφερε στο νεκροταφείο, ο εσωτερικός διάλογος είναι πιο ψύχραιμος.
Για να φτάσεις στην είσοδο, περπατάς έναν δρόμο που ονομάζεται Avenue of Heroes. Δεξιά και αριστερά υπάρχουν μνημεία, όπως αυτό της κεντρικής φωτογραφίας, το Fourth Infantry Division Memorial.
Στο Arlington, έχουν και εκείνοι άγνωστο στρατιώτη και τον φυλάει βάρδια όπως και εμείς τον δικό μας.
Έχουν όμως και μνημεία για τους πολέμους ξεχωριστά.
World War I, World War II, Korean War, Vietnam War και άλλους.
Περπατώντας σε δρόμους και διαβάζοντας ταμπέλες με οδούς, σα να είσαι σε μια μικρή πόλη, φτάνεις στην κορυφή του λόφου όπου βρίσκεται το Arlington House.
Arlington House
O εγγονός του George Washington έχτισε ένα σπίτι ψηλά στον λόφο. Το έφτιαξε προς τιμήν του παππού του και της γιαγιάς του.
Info | O George Washington αν και ονομάζεται Πατέρας του Έθνους, δεν είχε δικά του παιδιά. Μεγάλωσε τα παιδιά από προηγούμενο γάμο, της γυναίκας του Μάρθας.
Η δισέγγονη του Washington, παντρεύτηκε τον Robert Lee, ο οποίος σήμερα όπως βλέπετε στην ταμπέλα του σπιτιού τιμάται, αλλά πριν τιμηθεί, συνέβησαν κάποια πράγματα κατά τη διάρκεια του εμφύλιου πολέμου.
Ο Lee ενώ ήταν μέλος της Κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών και έμενε στην Ουάσινγκτον, αποφάσισε να πολεμήσει με τους Νότιους (Confederate States) και έφυγε από το σπίτι του λόφου για την πατρίδα του τη Virginia.
Φεύγοντας, η οικογένεια άφησε το σπίτι υπό την προστασία μιας οικογένειας σκλάβων, των Gray.
Μετά την αποχώρηση της οικογένειας Lee, oι Βόρειοι κατέλαβαν το σπίτι και το έκαναν αρχηγείο τους. Στη συνέχεια, άρχισαν να θάβουν τους στρατιώτες τους, γύρω από το σπίτι, ακόμη και στον κήπο της κυρίας Lee.
Ο εμφύλιος τελείωσε και τότε η οικογένεια Lee γύρισε και διεκδίκησε το σπίτι της. Χρειάστηκαν κάποια χρόνια, μέχρι να δικαιωθεί και να το πάρει πίσω. Μαζί όμως με το σπίτι πήρε αναγκαστικά και μερικές χιλιάδες τάφους που βρισκόταν τριγύρω.
Και ποιος θα ήθελε να μείνει εκεί πριν την ώρα του?
Έτσι η οικογένεια, πήρε αποζημίωση και έφυγε.
Η ιστορία λέει ότι η χρήση του χώρου ως νεκροταφείο, μπορεί και να έγινε σκοπίμως στα πλαίσια του αμερικάνικου εμφυλίου, έτσι ώστε η οικογένεια, να μην κατοικήσει ποτέ ξανά εκεί.
Ο Robert Lee αν και ήταν ένας επιτυχημένος στρατηγός των νοτίων, τιμάται για την συνεισφορά του στη μετεμφυλιακή Αμερική και την αποκατάσταση της ειρήνης.
Ο υπόλοιπος λόφος
Σε ένα πλάτωμα, υπάρχει μια φλόγα που καίει μέρα νύχτα.
Είναι ο τάφος του John Fitzerald Kennedy, του Προέδρου που δολοφονήθηκε. Δίπλα του, γραμμένη με το πλήρες όνομα της, βρίσκεται η γυναίκα του, η Jackie Bouvier Kennedy Onasis και δίπλα τους, 2 μικρούλες πλάκες.
Όπως καθόμουν εκεί, θυμήθηκα πολλές σελίδες περιοδικών. Φουστάνια, έρωτες, θαλαμηγοί. Και όμως δεν είχα ακούσει ποτέ ότι είχαν χάσει δύο νεογέννητα παιδιά. Το ένα μάλιστα, μόλις δύο μήνες πριν τη δολοφονία του JFK.
Το άλλο τους το παιδί το μεγάλο, ο Τζον, που σκοτώθηκε οδηγώντας ο ίδιος αεροπλάνο, δεν είναι μαζί τους. Δε θα μπορούσε άλλωστε αφού δεν ήταν στρατιωτικός. Η τέφρα του σκορπίστηκε στη θάλασσα μαζί με της γυναίκας του, Carolyn Besset.
Μεγάλη στρατιωτική οικογένεια πάντως οι Kennedy, αφού υπήρχαν παντού πλάκες με το όνομα τους.
Στο Arlington, βρίσκονται θαμμένοι και οι αστροναύτες του Τσάλλεντζερ (ό,τι βρέθηκε από αυτούς στον ωκεανό).
Και εκείνη η δασκάλα που θα ταξίδευε στο διάστημα και μου είχε κάνει τόσο εντύπωση τότε που ήμουν 5η δημοτικού.
Εδώ μετέφεραν και τον αρχιτέκτονα Pierre L’Enfant, αυτόν που σχεδίασε την Ουάσιννγκτον.
Μόνο που πήρε 100 χρόνια να εκτιμήσουν το έργο του και να τον μετακομίσουν στο Arlington.
Όσο χαζεύεις, ανεβαίνεις τον λόφο και αγναντεύεις τάφους μέχρι εκεί που πιάνει το μάτι σου και κάπου στο βάθος βλέπεις την Ουάσινγκον.
Ξεχωρίζουν το Washington Monument και το Καπιτώλιο, τα δύο πιο ψηλά κτίρια της πόλης, και το Jefferson Memorial στο πλάι. Όλο το σχέδιο του Pierre L’Enfant απλωμένο.
Παίρνοντας το δρόμο της επιστροφής, περνάς ανάμεσα από δέντρα και γκαζόν.
Μας πήρε λίγη ώρα να κατέβουμε και ίσα που φτάσαμε στην πύλη στις 17.00, την ώρα που έκλεινε.
Είχαν αρχίσει να τραβάνε και την πόρτα.
Ευτυχώς προλάβαμε.
Είπαμε ήρεμα και ωραία, αλλά δεν θέλεις να ξεχαστείς κλεισμένος μέσα.