H Νέα Υόρκη από ψηλά

Π ερπατήσαμε, τριγυρίσαμε, μπήκαμε και σε βάρκα, αλλά τη Νέα Υόρκη πρέπει να τη δεις οπωσδήποτε και από ψηλά.
Είτε ανεβαίνοντας σε κάποιον ουρανοξύστη, είτε από την ταράτσα κάποιου εστιατορίου ή πετώντας.
Ας ξεκινήσουμε από τα χαμηλότερα, για να πάμε στα ψηλότερα και το καλύτερο το αφήνω για το τέλος.

Αν θέλεις, μπορείς να ακούσεις τη συνέχεια. O χρόνος αφήγησης είναι 17 λεπτά και 23 δευτερόλεπτα.

Αλλιώς, συνεχίζεις την ανάγνωση.

Ταράτσες

Εκτός από την κορυφή ουρανοξύστη είναι πάρα πολύ ωραία να δεις και τη μέση ουρανοξύστη.

Μπορεί να μην είναι το ψηλότερο σημείο, αλλά το να βρίσκεσαι στο δάσος με τα κτίρια και να το κοιτάς στη μέση του είναι εξίσου μαγικό.

Ψάξε άρθρα για roof tops σε μαγαζιά και ξενοδοχεία στη Νέα Υόρκη.

Εμείς ήμασταν τυχεροί και το ξενοδοχείο είχε εστιατόριο στον 20ο όροφο, απέναντι από το One World Observatory.
Δεν το ήξερα όμως πριν πάω και είχα σημειώσει υποψήφιες ταράτσες.
Αν και δεν χρησιμοποίησα αυτές τις σημειώσεις, τις μοιράζομαι μαζί σου.

Τα υποψήφια Roofs που είχα εντοπίσει
WestLight | Στο Brooklyn, μετά την Williamsburg Bridge. Μετά τις 18.00 δεν επιτρέπεται η είσοδος σε άτομα κάτω από 21. Να έχεις το διαβατήριο μαζί γιατί μπορεί να το ζητήσουν στα μπαρ για να ελέγξουν την ηλικία. Κάτω από 21 απαγορεύεται να πίνεις στην Αμερική.
Mr Purple | 15ος όροφος ξενοδοχείου. East Manhattan.
Castle RoofTop bar | Middle Manhattan.
230 Fifth Rooftop bar | Βλέπει το Empire State Building στη μέση, μοιάζει να είναι πολύ κοντά.

Ταράτσα έχει και το μουσείο MET το οποίο βρίσκεται μέσα στο Central Park.
Η ταράτσα του δεν βλέπει ουρανοξύστες, αλλά βλέπει το πάρκο. Λειτουργεί συγκεκριμένους καλοκαιρινούς μήνες.

Σε ποιον ουρανοξύστη να ανέβω?

Λογικό να προβληματίζεσαι.
Δεν ανέβηκα σε όλα, αλλά θα σου πω τι σκεφτήκαμε για τον κάθε έναν έτσι ώστε να βρεις ποιος σου ταιριάζει.

Το 2023 οι επισκέψιμοι ουρανοξύστες, observation decks όπως τα λένε ήταν 5.

Για να τα επισκεφθείς, χρειάζεται να έχεις κλείσεις εισιτήριο από πριν. Τη δύση, σε κάποιους ουρανοξύστες το εισιτήριο είναι ακριβότερο και ο κάθε ένας έχει τον δικό του τιμοκατάλογο.

Για να διαλέξεις deck πρέπει να σκεφτείς:
◈ Πού βρίσκεται και ποιο κομμάτι της πόλης βλέπει.
◈ Είναι ανοιχτός ή κλειστός χώρος?
◈ Η θέα είναι ανεμπόδιστη ή παρεμβάλλονται κάγκελα?
◈ Βλέπει ηλιοβασίλεμα?
◈ Τι καιρό περιμένεις? Ήπιο, καύσωνα, βροχή ή κρύο? Πολλές φορές οι ουρανοξύστες χάνονται στα σύννεφα.

One World Observatory

To One World Observatory ή σκέτο One, είναι ο πιο ψηλός ουρανοξύστης του δυτικού ημισφαιρίου, βρίσκεται στη μύτη του Μανχάταν, δίπλα στο σημείο που ήταν οι δίδυμοι πύργοι.
Το ύψος του είναι 1776 πόδια/feet και δεν είναι καθόλου τυχαίο. Το 1776 υπογράφηκε η Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας.
Για αυτό ονομάζεται και Liberty tower.

To παρατηρητήριο του είναι κλειστός χώρος.
Επειδή βρίσκεται στο Lower Manhattan δεν έχει την κλασσική θέα στην καρδιά της Νέας Υόρκης όπως το Empire State Building, το Top of the Rock και το Summit One Vanderbilt.
Βλέπει:
◈ Τη μύτη του Μανχάταν που έχει ψηλά κτίρια.
◈ Το Μανχάταν σε μήκος προς τον βορρά. Το Central Park και οι άλλοι ουρανοξύστες φαίνονται στο βάθος.
Αυτό που διακρίνεται από εδώ είναι η μορφολογία της πόλης. Η Νέα Υόρκη έχει συγκέντρωση ψηλών κτιρίων στη μύτη, κάνει ‘κοιλιά’ στη μέση με χαμηλά κτίρια και προς το πάρκο ξανασηκώνονται ουρανοξύστες.
◈ Αν μείνεις σούρουπο θα δεις και την περιοχή του Ground Zero φωτισμένη.

–  Γιατί δεν το επιλέξαμε?
–  Γιατί μέναμε απέναντι του και το κοιτούσαμε κάθε μέρα.

Summit One Vanderbilt

Το Summit One Vanderbilt βρίσκεται στην καρδιά του Μανχάταν. Είναι κλειστός χώρος και πολύ instagrammable. Λένε ότι έχει την πιο ωραία θέα προς το Empire State Building και το Chrysler building. Στη φωτογραφία βλέπεις τον ουρανοξύστη, όπως φαίνεται από τον άλλο ουρανοξύστη, το Top Of The Rock. Κοίταξε την προσεκτικά και δες πώς κοιτιέται το Summit με το Empire.

– Γιατί δεν το επιλέξαμε?
– Γιατί είναι κλειστός χώρος και γιατί μας παραέπεφτε instagrammable. Έχω δει κάτι φωτογραφίες να είναι ο ένας δίπλα στον άλλον και να χοροπηδάνε να πιάσουν κάτι μπαλόνια.

Empire State Building

Αυτός ο ουρανοξύστης δεν χρειάζεται συστάσεις. Είναι αυτός που είναι. Ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα κτίρια στον κόσμο. Ο πιο κλασσικός και ο παλιός επισκέψιμος ουρανοξύστης.
Αν το ήθελες από πάντα να μπεις.
H ταράτσα του είναι ανοιχτή με κάγκελα, αλλά έχει και κλειστούς χώρους.

Επειδή όπως ίσως ξέρεις από τις ταινίες, η κορυφή του Empire State Building αλλάζει χρώματα, μπορείς να δεις το πρόγραμμα με τα βραδινά χρώματα του Empire στο site του.

Το πρόβλημα του Empire όμως είναι ότι δεν μπορείς να δεις το ίδιο το Empire στο skyline της Νέας Υόρκης και αυτό μας οδηγεί στον επόμενο.

Top of the Rock

To Top Of the Rock, βρίσκεται στο Rockefeller center στο κέντρο του Μανχάταν, πολύ κοντά στο Radio City.

Παρόλο που είναι ο πιο χαμηλός από τους πέντε ουρανοξύστες, έχει εξαιρετική θέα. Περισσότερο ή λιγότερο βλέπει τους άλλους 4. Το Empire και το Summit από κοντά, το One και το Edge από μακριά. Είναι αυτός που βρίσκεται πιο κοντά στο Central Park.

Η ταράτσα του είναι εξωτερική, πετύχαμε καλό καιρό και η επίσκεψη ήταν πολύ ευχάριστη. Δεν φύσαγε, δεν κρυώναμε, δεν έβρεχε. Μόνο μια θολούρα στο βάθος είχε.

Κλείσαμε εισιτήρια πρωί πρωί μόλις άνοιγε και παρόλο που είχε ουρά για να μπεις, κύλησε γρήγορα.

Επάνω ήταν πολύ άνετα εκείνη την ώρα.
Το ασανσέρ ανέβηκε ταχύτατα, ούτε κενά αισθανόσουν, ούτε επιτάχυνση, ούτε φρενάρισμα. Φτάνοντας μας είπε Welcome at the Top of the Rock.

Μετά χρειάστηκαν και κυλιόμενες σκάλες για να ανέβουμε στο deck. Με το που τελειώσανε οι σκάλες, είδαμε την πόρτα και βγαίνοντας έξω, το πρώτο που είδαμε ήταν να ξεπροβάλει το Empire (έχε έτοιμο το βίντεο).

Η θέα του Top Of The Rock από τη μια πλευρά φτάνει μέχρι τη μύτη του Manhattan.

Από την άλλη πλευρά, βλέπει Central Park και τους ουρανοξύστες που βρίσκονται στο νότιο μέρος του πάρκου.

Edge

Το Edge είναι ο πιο πρόσφατος ουρανοξύστης.
Καινούριο, μοντέρνο, συνδυάζεται με τον δρόμο High Line και το κτίριο Vessel.

Πριν από λίγα χρόνια, η περιοχή αυτή δεν ήταν αναπτυγμένη. Εκεί που βρίσκεται σήμερα το Edge, υπήρχε μία σιδηροδρομική αποθήκη με εμπορευματικά τρένα, το West Side Rail Yard. Για την ανάπτυξη της περιοχής, αποφασίστηκε να κατασκευαστεί μια πλατφόρμα πάνω από τις γραμμές των τρένων. Μπορείς να τη διακρίνεις στη φωτογραφία.

Επάνω σε αυτήν την πλατφόρμα, χτίστηκε το Hudson Yards και φυτεύτηκαν δέντρα. Για να μπορέσουν να επιβιώσουν τα δέντρα, έχει εγκατασταθεί ένα σύστημα που εξασφαλίζει την κατάλληλη θερμοκρασία για τις ρίζες τους. Αυτό το σύστημα προστατεύει τα δέντρα από τις υψηλότερες θερμοκρασίες που αναπτύσσονται λόγω των σιδηροδρομικών γραμμών που βρίσκονται από κάτω.

Η άλλη πρωτοτυπία αυτού του ουρανοξύστη είναι ότι έχει μπαλκόνι.
Ξεχωρίζει από μακριά στο skyline της Νέας Υόρκης.

Ο εξωτερικός του χώρος δεν έχει κάγκελα, αλλά τζάμια και αυτό σου δίνει άνετη θέα.

Ένα σημείο στο πάτωμα, έχει επίσης τζάμι και από εκεί μπορείς να δεις κάτω τον δρόμο (πολύ κάτω).
Αν και δε ζαλίζομαι, το να περπατάς επάνω του δίνει μια αστάθεια.
Αν εσύ ζαλίζεσαι μη φοβάσαι ούτε μεγάλο σημείο είναι ούτε άδειο το πετυχαίνεις εύκολα.
Συνήθως είναι γεμάτο με κόσμο που φωτογραφίζεται και μπορείς να το αποφύγεις αν δεν θέλεις.

Βλέποντας τη φωτογραφία, θα αναρωτηθείς πώς στο καλό ξάπλωσα στο πάτωμα. Δεν ξέρω, δεν κατάλαβα, δεν το πολυσκέφτηκα εκείνη τη στιγμή.

Στο πιο ψηλό σημείο του κτιρίου, λίγο πιο πάνω από το μπαλκόνι δίνεται η δυνατότητα, για όποιον αντέχει, να ανέβει, να δεθεί με σχοινιά και να αιωρηθεί για λίγο στο κενό.

Από κοντά που είδα άλλους να το κάνουν δεν μου φάνηκε τόσο τρομακτικό όσο έμοιαζε στις φωτογραφίες.

Στον εξωτερικό χώρο υπάρχουν μεγάλα σκαλιά να κάτσεις, να ξεκουραστείς και να συνεχίσεις να χαζεύεις τη θέα.

Αν πάλι αρχίσεις να κρυώνεις, έχει και εσωτερικό χώρο.

Και από εκεί έχει θέα, αλλά όχι τόσο άμεση όπως έξω ή στους άλλους κλειστούς ουρανοξύστες.

Στο Edge κλείσαμε σούρουπο γιατί βλέπει δυτικά προς New Jersey και θέλαμε να δούμε ηλιοβασίλεμα.

Σημείωση | Αν δεν ανέβεις στην κορυφή του Edge στη βάση του υπάρχει εμπορικό κέντρο στο οποίο μπορείς να μπεις χωρίς εισιτήριο.

Αναλυτικές συμβουλές από κάποιον που έχει επισκεφθεί όλα τα decks θα βρεις σε αυτό το άρθρο εδώ
Ένας πολύ οργανωμένος και λεπτομερής οδηγός για να σε βοηθήσει στην απόφαση σου.

Πετώντας γύρω από το Μανχάταν

Την πιο συγκλονιστική εμπειρία την άφησα για το τέλος.
Εκτός από το να ανέβω στο άγαλμα της Ελευθερίας ψηλά στο στέμμα της, που δεν το κατάφερα, είχα και άλλο ένα όνειρο.
Ήθελα να πετάξω με ελικόπτερο επάνω από τη Νέα Υόρκη.

Η αλήθεια είναι πως όταν το είχα βάλει κάποτε στη λίστα με τα όνειρα, είχα την εντύπωση ότι ανεβαίνεις στο ελικόπτερο και αυτό πετάει ανάμεσα στα κτίρια.
Κάτι σαν drone, μόνο που τότε που μου σφηνώθηκε η ιδέα, δεν υπήρχαν drone.
Μάλλον το είχα δει σε κάποια κινούμενα σχέδια, γιατί θυμάμαι την έκπληξη μου καιρό μετά όταν έμαθα ότι μπορείς να το κάνεις και στα αλήθεια. Όχι όμως ανάμεσα στα κτίρια αλλά γύρω γύρω.

Χρήσιμοι προβληματισμοί

Υπάρχουν διάφορες εταιρίες οι οποίες κάνουν πτήσεις με ελικόπτερο γύρω από το νησί Μανχάταν.
Για να επιλέξεις, πρέπει να σκεφτείς:
◈ Από ποιο μέρος της πόλης φεύγουν και αν σε βολεύει στο πρόγραμμα. Δεν φτάνει μόνο να κοιτάξεις πιο είναι το πιο φθηνό, θα πρέπει να δεις τι χρειάζεται για να πας μέχρι εκεί.
◈ Τι συστάσεις ασφαλείας έχουν.
◈ Οικονομικά ασύμφορη εμπειρία? Ναι. Μοναδική? Ναι.
◈ Πόσα λεπτά διαδρομή κάνουν.
◈ Τι ώρα της ημέρας θέλεις να πας αυτήν τη βόλτα? Πού θα βρίσκεται ο ήλιος? Μήπως θα τον βρεις κόντρα και θα σβήνει τα πάντα?
◈ Ποια πορεία ακολουθεί? Πού βρίσκεται σε σχέση με τον ήλιο εκείνη την ώρα? Από ποια χαρακτηριστικά σημεία περνάει?
◈ Παίρνεις ένα ρίσκο με τον καιρό. Γιατί καλά να ακυρωθεί και να μην το κάνεις. Αν βγάλει συννεφιά και το κάνεις, αλλά δεν βλέπεις τίποτα?
◈ Να κάνεις τη διαδρομή πριν δεις τη Νέα Υόρκη ή μετά?

Διαλέξαμε μια εταιρία που φεύγει από το Pier 11 στην περιοχή Financial District, πολύ κοντά από εκεί που μέναμε.

Πήραμε την πιο σύντομη διαδρομή  – 12 λεπτά.

Δεν επιλέξαμε πρωινή πτήση για δύο λόγους. Ο ένας ήταν γιατί είχαμε διαβάσει ότι πολύ πρωί μερικές φορές έχει υγρασία και θολούρα. Ο άλλος γιατί αν πετύχεις δυνατό ήλιο μπορεί να είναι τόσο εκτυφλωτικά που να μην βλέπεις. Ιδανικά θα θέλαμε βράδυ, βρήκαμε όμως νωρίς το απόγευμα.

Τελικά καλύτερα που δεν κλείσαμε βράδυ.
Το απόγευμα ήταν μια χαρά γλυκιά ώρα.
Η βραδινή όψη της Νέας Υόρκης είναι πολύ εντυπωσιακή, αλλά δεν ξεχωρίζεις λεπτομέρειες.
Βραδινή όψη Νέας Υόρκης μπορείς να απολαύσεις από το Brooklyn, από ταράτσα ή με απογευματινή επίσκεψη σε ουρανοξύστη. Και είναι όλες πολύ χορταστικές εμπειρίες.
Το να βλέπεις όμως τη ‘μακέτα’ της Νέας Υόρκης με λεπτομέρειες και να ξεχωρίζεις τα κτίρια και τους δρόμους επίσης μεγάλη εμπειρία.

Όσο για το αν είναι καλύτερα να κάνεις τη βόλτα πριν γνωρίσεις τη Νέα Υόρκη το καθένα έχει τα υπερ και τα κατά του.

Αν τη δεις μόλις πας είναι φοβερό καλωσόρισμα, αλλά ακόμη δεν ξέρεις που πατάς και που βρίσκεσαι. Αν πας στο κλείσιμο της εκδρομής, θα είσαι εξαντλημένος, θα έχεις πει ήδη ένα σωρό Ουάου, αλλά πλέον θα ξέρεις προς τα πού να κοιτάξεις και τι θέλεις να δεις.

Εμείς πετάξαμε την πρώτη ημέρα. Είχαμε κάνει οδικό ταξίδι 5 ώρες, είχαμε περπατήσει τη μύτη του Μανχάταν, είχαμε ανέβει στο άγαλμα της Ελευθερίας, είχαμε δει το Ellis island και μετά πήγαμε στην αποβάθρα 11. Και ήταν το καλύτερο καλωσόρισμα.

Στην αποβάθρα

Πριν φτάσουμε στον σταθμό για την απογείωση, περάσαμε δίπλα από ένα ενδιαφέρον κτίριο, το Battery Maritime Building.

Ένα κτίριο με δομημένη όψη, στολισμένο με περίτεχνες σιδερένιες διακοσμήσεις από τη μια πλευρά.

Από την άλλη ήταν κάποτε σταθμός για Ferry Boat.

Εδώ βρίσκεται το Casa Cipriani, τα Cipriani είναι πολυτελή εστιατόρια.

Προσπεράσαμε το όμορφο κτίριο, χαζέψαμε το ποτάμι, τα καραβάκια που περνούσανε και τα ελικόπτερα που σηκωνόταν ή προσγειωνόταν και πήγαμε στο κτίριο με το ρολόι.

Περιμέναμε τις προηγούμενες πτήσεις και κοιτούσαμε τους άλλους με περιέργεια.
Δεν μιλούσαμε πολύ, μάλλον ο καθένας ζύγιζε τους φόβους του.
Εγώ είχα μια προσμονή ανάμικτη με δυσπιστία. Τώρα στα αλήθεια είμαι τόσο κοντά στο να κάνω κάτι που έχω τόσο ονειρευτεί?

Οι προηγούμενοι από εμάς όταν ερχόταν η σειρά τους, έπαιρναν οδηγίες, έμπαιναν στο ελικόπτερο, αυτό σηκωνόταν και μετά επέστρεφαν.
Και εγώ τους κοιτούσα στο πρόσωπο να καταλάβω αν γύρισαν οι ίδιοι άνθρωποι ή αν το είχαν και αυτοί όνειρο.

Είχα επίσης κάτι ανησυχίες.
Θα μπούμε όλοι μαζί παρέα ή θα μας χωρίσουν?
Θα κάτσω παράθυρο ή θα κάθομαι στη μέση?
Θα αξίζει ή θα πούμε στο τέλος. Ουφ! Σιγά, τόση αγωνία, τόσα χρήματα.

Και ήρθε η σειρά μας.

Όλοι μαζί μπήκαμε στην ίδια πτήση και μάλιστα μόνοι μας χωρίς άλλη παρέα.

Το πού θα κάτσεις, το ορίζουν εκείνοι ανάλογα με το βάρος, προσπαθώντας να δημιουργήσουν μια ομοιόμορφη κατανομή.

Και φτάσαμε στο ποιος θα κάτσει μπροστά δίπλα στον οδηγό.

Και είπαν οι άλλοι εσύ που δεν ανέβηκες στο στέμμα στο άγαλμα της Ελευθερίας και που ήθελες από πάντα να ανέβεις στο ελικόπτερο.
Και είπα και εγώ ‘Ναι εγώ’, δεν ήταν ώρα για ντροπές.
Και κάθισα μπροστά.
Το μόνο που με πείραξε ήταν ότι δεν είχα κανέναν δίπλα μου να μοιραστώ την εμπειρία γιατί οι άλλοι ήταν πίσω όλοι μαζί και εγώ με τον πιλότο.
Και θα ήθελα να είμαι δίπλα τους. Παρόλο που φορούσαμε ακουστικά και δεν θα μιλούσαμε.
Ήθελα να μπορώ να κοιτάξω κάποιον χαμογελώντας σα μικρό παιδί και ο πιλότος δεν προσφερόταν για τέτοια.

Η διαδρομή

Πραγματοποιώντας λοιπόν το όνειρο μου, έτσι μόνη, επιτυχημένη και χαμογελαστή στην μπροστινή θέση, με τα ακουστικά στα αφτιά που παίζανε μουσική, κάναμε μια ονειρεμένη βόλτα 12 λεπτών.

Το σήκωμα! Αχ! αυτό το σήκωμα πόσο ανάλαφρο ήταν.
Το ελικόπτερο υπερυψώθηκε απαλά, αιωρήθηκε και έφυγε.
Μαγική στιγμή.

Πέταξε πάνω από τον ποταμό και έκανε στροφή στο άγαλμα της Ελευθερίας.

Το άγαλμα! Αφού το είδα και από εδώ, χαλάλι που δεν βρήκα θέση για το στέμμα.

Το ελικόπτερο κύκλωσε το άγαλμα, ακολούθησε την γραμμή του Μανχάταν και ανηφόρισε προς τα επάνω.

Μετά συνέχισε ανοιχτά, πέρασε από το πλάι του ουρανοξύστη One στη μύτη του Μανχάταν, πέρασε τον ουρανοξύστη Edge και έφτασε μέχρι το Central Park κάπου στη μέση του νησιού.

Από μακριά το κτίριο Vessel που σημαίνει δοχείο, και βρίσκεται ανάμεσα σε δύο ψηλά κτίρια, μοιάζει με δοχείο ή κουβά, κάτι που από κοντά δεν μπορείς να το αντιληφθείς. Προσπάθησε να το διακρίνεις στη φωτογραφία.

Όλα τα έβλεπες σαν μακέτα.
Είχαμε μόλις φτάσει στη Νέα Υόρκη και εκείνη απλωνόταν μπροστά μας.

Όταν το ελικόπτερο άρχισε να επιστρέφει αισθανόμουν τόσο πλήρης.
Δεν ήθελα ούτε παραπάνω, ούτε τίποτα άλλο. Το πρώτο επίσης που σκέφτηκα ήταν να ακυρώσω την επίσκεψη στους ουρανοξύστες γιατί ένοιωσα να μην την χρειάζομαι πια. Δεν ακυρωνόταν όμως.

Το ελικόπτερο προσγειώθηκε, πάτησα το πόδι κάτω και μου ήρθε ένα χορταστικό “Είμαι γεμάτη”.
Μπορεί να το έλεγα σε κάθε μου βήμα στη Νέα Υόρκη, αλλά αυτό ήταν το πιο δυνατό.

Καθώς κάνεις την πτήση, στα ακουστικά παίζει μουσική και ο πιλότος σε ξεναγεί.
Δεν θυμάμαι τι μουσική έπαιζε, αλλά στο δικό μου μυαλό ακούγεται πάντα το τραγούδι Unstoppable πάνω από όλη τη Νέα Υόρκη.

 

 

Υ.Γ. Έχω ακούσει ότι και όταν προσγειώνεσαι στο αεροδρόμιο έχει καταπληκτική θέα, ειδικά από τη μια πλευρά, που δεν θυμάμαι πoια είναι. Εμείς φτάσαμε οδικώς και το πρώτο που είδαμε ήταν το Skyline της Νέας Υόρκης.