Ο Γενάρης έχει ησυχία

Ο Γενάρης έχει ησυχία. Αυτή την απόλυτη που σπάει που και που ένας θόρυβος από μακριά.
Την ησυχία του μεσημεριού. Κάπου στο βάθος περνάει αυτοκίνητο, κάπου κοντά μιλά το σπίτι. Μια σανίδα, μια σταγόνα, ένα ανεπαίσθητο βουητό μιας συσκευής. Και εσύ σκεπασμένος αφουγκράζεσαι.
Καμιά φορά έχει την ησυχία του χιονιού.

Πέρασε η λάμψη του Δεκέμβρη, δεν ήρθε όμως η σπιρτάδα του καρναβαλιού.
Το ξύπνημα της γης δεν φάνηκε ακόμη, τα σχολεία έχουν αρχίσει από καιρό και ζέστη δεν σε ξεμυαλίζει.

Ξεστόλισες, σκούπισες και προσπαθείς απλά να ξαναπιάσεις ένα κάποιο ρυθμό.

Είναι αρχή αλλά δεν είναι Σεπτέμβρης.
Δεν έχεις καινούρια προγράμματα, καινούρια άγχη, μόνο να δρομολογήσεις τα παλιά.
Δεν έχεις να αλλάξεις χειμωνιάτικα καλοκαιρινά.
Μόνο φρέσκιες υποσχέσεις.

Το Πάσχα αργεί και ας μου λέει η Αθηνά πως όχι.
Το μυαλό σου δεν πάει μακριά, γιατί προσπαθείς να συνέλθεις.
Σου αφήνει ένα κενό, σου κάνει χώρο, ίσως γιαυτό δεν τον συμπαθείς καμιά φορά.

Είναι όμως ο μόνος μήνας που μπορείς να κάτσεις στα αβγά σου. Είναι ο μόνος μήνας που δεν περιμένεις κάτι.

Σε αφήνει να κάνεις ότι θέλεις. Σε αφήνει να είσαι εσύ.
Να σε προσέξεις, να σε ακούσεις, να σε φροντίσεις.
Να σταθείς για λίγο.
Κράτα τα λαμπάκια από τα Χριστούγεννα, μην τον νοιώθεις φτωχό συγγενή.
Βάλε μπρος τις υποσχέσεις της Πρωτοχρονιάς (θα ‘ρθει Μάης και θα τρέχεις)
Κοιμήσου νωρίς.
Κλείσε τα μάτια και άκου.

Αν ποτέ χρειαστείς a day, a week ή a month off αυτός είναι ο μήνας σου.
Αν θέλεις να σε ακούσεις πραγματικά δεν υπάρχει καλύτερος μήνας.

O Γενάρης είναι mindful

Υ.Γ. Mην σε ρίξει μόνο με τις ιώσεις του. Αλλά και ποιός μήνας δεν χάνει την ταυτότητα του με την αρρώστια.