Smithsonian: Natural History Museum

Έχεις δει τις ταινίες A night at the Museum?
Η πρώτη έχει εξωτερικές λήψεις από το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Νέας Υόρκης.
Η δεύτερη το λέει ξεκάθαρα στον τίτλο της: “A night at the museum: The battle of Smithsonians” και έχουν γίνει λήψεις:

◈ Στο Mουσείο Φυσικής Ιστορίας του Ιδρύματος Smithsonian.
◈ Στο Smithsonian Castle, το κεντρικό κτίριο του ιδρύματος.
◈ Στο Mουσείο Air and Space.

Όλα βρίσκονται στο κέντρο της Ουάσινγκτον, πολύ κοντά το ένα στο άλλο.

Το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας στην Ουάσινγκτον, είναι το πρώτο σε επισκεψιμότητα της συλλογής Smithsonian με 4.4 εκατομμύρια επισκέπτες για το 2023. Είναι και το πρώτο μουσείο του Ιδρύματος. Άνοιξε το 1858.

Αν θέλεις να ακούσεις την ξενάγηση, ο χρόνος αφήγησης είναι 9 λεπτά

αλλιώς συνεχίζεις την ανάγνωση…

Το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Νέας Υόρκης, το οποίο βρίσκεται κολλητά με το Central Park από τη δυτική του πλευρά (όπως κοιτάς το νησί Μανχάταν, στο αριστερό σου χέρι προς New Jersey), έχει τη φήμη του μεγαλύτερου και καλύτερου στον κόσμο.
Εμείς όμως, προτιμήσαμε το μουσείο στο DC που είναι και δωρεάν γιατί ανήκει στο Ίδρυμα Smithsonian.

Και έπειτα δεν είν’ και του πεταμού, είναι ένα από τα τοπ του είδους του στον κόσμο.
Βρίσκεται σε ένα νεοκλασικό κτίριο και έχει ανοιχτά εργαστήρια, ένα μεγάλο καταραμένο διαμάντι, πεταλούδες, φυτά, μούμιες ζώων και εννοείται δεινόσαυρους.
Στο site του Σμιθσόνιαν, μπορείς να δεις αναλυτικά όλες τις εκθέσεις και να αποφασίσεις τι σε ενδιαφέρει.

Είσοδος στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας

Σε αυτό το μουσείο, δεν χρειάστηκε κράτηση από πριν. Πληροφορίες μπορείς να βρεις εδώ ή αναζητώντας “Plan your visit”.

Εμείς περάσαμε την ώρα που μας βόλευε και μπήκαμε.
Καλό είναι να πας νωρίς, γιατί καταλαβαίνεις ότι είναι ένα μουσείο με μεγάλο ενδιαφέρον για τα σχολεία.
Απ’ έξω βρήκαμε πολλά παρκαρισμένα σχολικά και παιδάκια απλωμένα στα σκαλιά να λιάζονται, περιμένοντας να ανοίξει στις 10:00πμ.

Μπαίνοντας, σε υποδέχεται ένας τεράστιος ελέφαντας. Το όνομα του είναι Henry. Πάντα ήθελα να δω έναν ελέφαντα από κοντά, αν και τον ήθελα ζωντανό.
Λίγο παρακάτω συναντάς δεινόσαυρους. Έναν τρικεράτωψ, έναν τυρανόσαυρο αλλά θα το πω… εμένα ο ελέφαντας με εντυπωσίασε περισσότερο από όλα.

Εξέλιξη

Όταν στέκεσαι ανάμεσα στους δεινόσαυρους, δεν μπορείς παρά να σκεφτείς το μέγεθός σου και το μέγεθος τους.
Απορείς που τελικά εξαφανίστηκαν τόσο τεράστια πλάσματα και αναρωτιέσαι τι θα απογίνεις εσύ.

Δεν θα σας κρύψω, πως δεν είχα ποτέ κανένα ενδιαφέρον για τα μουσεία φυσικής ιστορίας. Στη λίστα το έβαλα για τα παιδιά.
Και όμως βρέθηκα εκεί να μαθαίνω τόσα πολλά για την εξέλιξη και να νοιώθω τη σύνδεση του ανθρώπου με τη φύση, αλλά και τη μικρότητα μας.

Life evolves in response to a changing earth, Charles Darwin

Ο γαλαξίας μας

Αυτό το μουσείο ήταν η πρώτη μας επαφή με τα αμερικανικά μουσεία και αμέσως ένιωσα ότι οι άνθρωποι κάνουν εξαιρετικά μουσεία. Το επιβεβαίωνα στην πορεία κάθε φορά.

Τα εκθέματα τους λένε μια ιστορία και σε κάνουν μέρος αυτής, από όποιο μέρος του πλανήτη και αν έχεις έρθει.
Στο λένε ξεκάθαρα και στις ταμπέλες τους. Είναι Storytellers. Καλά αυτό το ξέρουμε και από τις ειδήσεις τους, την τηλεόραση και το μάρκετινγκ τους γενικά.

Ας πούμε, μιλώντας για τη νύχτα, το μουσείο καταφέρνει να μας συνδέσει όλους κάτω από έναν ουρανό με αστέρια, θυμίζοντας ιστορίες πανανθρώπινες.

Η αφήγηση ξεκινάει από την Αλάσκα.

Gwichʼin = Φύλη, η οποία μένει στον Καναδά και την Αλάσκα. Μιλούν Athabaskan.

Εσύ, εκείνη τη στιγμή σκέφτεσαι πόσο μακριά είσαι από το σπίτι σου, πόσο μακριά να πέφτει η Αλάσκα, αλλά αρχίζεις να νιώθεις ότι κάτω από έναν βραδινό ουρανό όλοι αισθανόμαστε το ίδιο. Γιατί και εσύ έχεις χαζέψει αστέρια, χωρίς τα φώτα της πόλης και ας είχες άμμο από κάτω και όχι χιόνι.

Info | Η Αλάσκα βρίσκεται 5.600 χιλιόμετρα μακριά από την Ουάσινγκτον και η πτήση παίρνει 8 ώρες.

Our oldest cultural connection with the night sky are the tales passed down through generations.

Λίγο παραπέρα, μεταφέρεσαι στη Νότια Αφρική και μαθαίνεις ότι ο δικός τους μύθος, λέει ότι ο γαλαξίας μας, δημιουργήθηκε όταν ένα κορίτσι πέταξε μια φούχτα στάχτες στον ουρανό για να οδηγεί τους ανθρώπους στο σπίτι τους. Έτσι, δημιουργείται μια μαγική ατμόσφαιρα.
Τότε εσύ, θυμάσαι ότι στη δική μας χώρα ο Γαλαξίας φτιάχτηκε από το γάλα της θεάς Ήρας που πετάχτηκε στον ουρανό, όταν εκείνη θύμωσε που την ξεγέλασαν για να θηλάσει τον Ηρακλή (που ήταν νόθο παιδί του Δία).

Η λέξη Γαλαξίας/Galaxy προέρχεται από τη λέξη γάλα και στα αγγλικά το Milky Way παραπέμπει στη δική μας ιστορία, γιατί ο δυτικός πολιτισμός είναι εμπνευσμένος σε μεγάλο βαθμό από τον αρχαίο ελληνικό. Στον κόσμο όμως, κάθε φυλή έχει τη δική της ιστορία για τη δημιουργία του σύμπαντος και δεν είναι όλες επηρεασμένες από εμάς.
Καμιά φορά μοιάζουν όμως οι ιστορίες μας, γιατί οι άνθρωποι οδηγούμαστε από ίδιες ανάγκες και συναισθήματα.
Είναι μόνο που τα ντύνουμε διαφορετικά.

Σιγά-σιγά λοιπόν, μέσα από τις ιστορίες του μουσείου συνδέεσαι τελικά με όλους τους ανθρώπους που κοιτάνε τον ουρανό, είτε είναι ο αρκτικός, είτε ο αφρικανικός, είτε ο μεσογειακός.

Όροφοι

Στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Ουάσινγκτον, ανεβαίνοντας τους ορόφους θα βρεις πολλές συλλογές.
Κοιτώντας από το μπαλκόνι, ψηλά στο ταβάνι, θα δεις να κρέμεται μια τεράστια μπλε φάλαινα.

Θα σου φανεί σαν ψεύτικη, αλλά δεν είναι.

Αυτό είναι και το έκθεμα που ενάμιση χρόνο μετά, τα κορίτσια θυμούνται πιο έντονα (τα άλλα είναι τα διαμάντια, οι πεταλούδες και το μαγαζάκι).

Φωταγώγηση της Αμερικής

Ένα άλλο κομμάτι του μουσείου, είναι αφιερωμένο σε ζητήματα περιβάλλοντος και ενέργειας.
Έχει έναν καταπληκτικό ηλεκτρονικό πίνακα που δείχνει την εξέλιξη της φωταγώγησης στην Αμερικής.
Από αυτόν καταλαβαίνεις, εύκολα και παραστατικά, πού συγκεντρωνόταν η ανάπτυξη και με τι ρυθμούς προχωρούσε. Που ήταν οι εύκολες περιοχές και που οι δύσβατες.

Μια ιδέα για το σήμερα μπορείς να πάρεις από αυτή την φωτογραφία εδώ. Διακρίνεις ότι οι ανατολικές περιοχές είναι πολύ φωτισμένες, η δυτική ακτή επίσης αλλά κάπου εκεί ανάμεσα υπάρχει μια μεγαλύτερη σκοτεινιά. Εκεί κατεβαίνουν τα Rocky Mountains.

Λένε ότι το 80% του πληθυσμού ζει στο ανατολικό κομμάτι. Το 20% στο δυτικό και από αυτό το μεγαλύτερο μέρος προς τα παράλια.

Μούμιες

Στο κομμάτι του μουσείου, που στάθηκα λίγο περισσότερο ήταν το αιγυπτιακό.
Ήθελα από πάντα να πάω στην Αίγυπτο, αν και από τότε που άκουσα ότι για να μπεις στην πυραμίδα πρέπει να είσαι σκυφτός σε έναν στενό διάδρομο, μου κόπηκε λίγο η όρεξη.

Στο μουσείο φυσικής ιστορίας του Σμιθσόνιαν, μπορείς να δεις έναν ταύρο-μούμια που έζησε, πέθανε και θάφτηκε βασιλικά και διαβάζεις πληροφορίες για την αιγυπτιακή μεταθανάτια λατρεία ζώων και ανθρώπων.

Διαμάντια

Σε αυτό το μουσείο θα βρεις το πιο ακριβό διαμάντι που υπάρχει σε μουσείο.
Αν γκουγκλάρεις The cursed diamond, το καταραμένο διαμάντι, η πρώτη απάντηση που θα πάρεις είναι The hope diamond.
Ένα μεγάλο μπλε διαμάντι 45.5 καρατίων. Λένε ότι από αυτό εμπνεύστηκε η ταινία Τιτανικός για το δικό της Heart of the Ocean.
Το διαμάντι έχει περάσει από πολλά χέρια, ανάμεσα σε αυτά και του Λουδοβίκου της Γαλλίας που έμεινε χωρίς κεφάλι.
Χμ! Ίσως τελικά να έχουν και δίκιο για αυτήν την κατάρα.

Στο μουσείο, το διαμάντι έφτασε τυλιγμένο σε καφέ χαρτί, μέσω απλού ταχυδρομείου από τον Harry Winston, ο οποίος είναι γνωστός και ως Τhe King of Diamonds.
Αν έχεις δει Gossip Girl, Harry Winston ήταν το δαχτυλίδι που πήρε ο Τσακ για την Μπλαιρ.
Η απλή ταχυδρομική συσκευασία με την οποία ταξίδεψε το διαμάντι, βρίσκεται στο Postal Museum, ένα άλλο μουσείο του ιδρύματος.

Το διαμάντι, επειδή είχε τη φήμη του καταραμένου, όταν έφτασε με το ταχυδρομείο ξεσήκωσε παράπονα στη χώρα.
Βλέπεις φοβόταν μήπως φέρει κακοτυχία στην πρωτεύουσα και κατά συνέπεια σε ολόκληρη την Αμερική.

Δυστυχώς μέσα στις φωτογραφίες μου δεν βρήκα ούτε μια με το διαμάντι για να σας το δείξω. Βρήκα όμως αυτό, που φαίνεται στη φωτογραφία και βρίσκεται επίσης στο μουσείο. Είναι ένα διαμάντι Cartier 28.8 καρατίων. Φαντάζεσαι πως θα δείχνει το Hope Diamond με τα 45.5 καράτια του.