Ελλάδα γιορτή γεύσεις, άνοιξη 2015
Aυτό το φεστιβάλ τείνει να γίνει παράδοση οικογενειακής βόλτας και σηματοδοτεί το καλοκαιράκι για εμένα. Μου ανοίγει την όρεξη για φαγητό, βόλτες και ταξίδια σε μέρη εξωτικά, ελληνικά.
Όπως πέρυσι και πρόπερσι έτσι και φέτος με τα δύο μικρά μας, ανάμεσα σε κάτι παιδικά πάρτυ, κολυμβητήρια και υποχρεώσεις καταφέραμε να πάμε νωρίς το μεσημέρι του Σαββάτου.
Μετά από 3 χρόνια εμπειρίας έχω να πω ότι εκτός από την Κυριακή πρωί-πρωί μόλις ανοίξει, και το Σάββατο το μεσημέρι είναι μια συμπαθητική, βατή ώρα να πας. Να πας και να μπορείς να το ευχαριστηθείς, να κινηθείς, να δοκιμάσεις, να ξαποστάσεις και να συνεχίσεις.
Έχοντας ζήσει τις 2 προηγούμενες ανοιξιάτικες εκθέσεις (+1 χριστουγεννιάτικη) δεν εντυπωσιάστηκα το ίδιο. Λογικό θα μου πεις, νομίζω όμως ότι δεν ήταν μόνο η ιδέα μου και ο κάποιος πιθανός κορεσμός της επανάληψης. Οι εκθέτες ήταν αισθητά λιγότεροι. Μετά το περυσινό πικ το οποίο έχω στο μυαλό μου σαν μια τρελλή γιορτή με όλα σε υπερθετικό βαθμό μου φάνηκε κάπως πιο λίγο. Όλα αυτά όμως είναι σχόλια καθαρά λόγο σύγκρισης γιατί εξακολουθεί να είναι μια πολύ ωραία διοργάνωση, μια ευχάριστη βόλτα και μια ευκαιρία για δοκιμές… καινούριες και επαναληπτικές. Γνωρίζεις προιόντα, παίρνεις ιδέες για μαγειρέματα και θαυμάζεις τις συσκευασίες (είναι πραγματικά πολύ καλές).
Μαζί με τις δοκιμές αγοράσαμε και τις λιχουδιές. Λαλάγγια από τη Μάνη, παξιμάδια λαδιού από τα Λευκά Όρη, πρωτότυπα μπισκότα από βελανίδι, χυλοπίτες με σπιρουλίνα, χυλοπίτες με βατόμουρο από το Αγνό με αγάπη, χορτόσουπα από τοΧιώτικο κελάρι και πιπερόμελο Ναουμίδη, δυνατό καυτερό και τέλειο με τυρί.
Αυτό όμως που έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου και επιτέλους το είδα και στην έκθεση (από πέρυσι το περίμενα) είναι το καπνιστό χταπόδι του Στέφου (του Πέτρου το ξέρω εγώ αλλά επειδή έτσι δεν θα το βρείτε σας λέω την επίσημη ονομασία του). Το καλό δεν ήταν ότι το είδα εγώ .. εγώ το έχω ήδη δει και δοκιμάσει καιρό τώρα… χαίρομαι που το είδαν και το γνώρισαν και άλλοι, το καλό πράγμα να μαθαίνεται. Σερβίρεται με σαλάτες, με σάντουιτς, με φάβα, με βάζο.. σερβίρεις το βάζο και απλά το κατεβάζεις όλο 🙂 Στην έκθεση κοβόταν και σερβιριζόταν επί τόπου αλλά εγώ το προτιμώ λαδωμένο από το βαζάκι με τα πιπέρια. Προς το παρόν δεν το βρίσκεις εύκολα, έλαβα όμως την υπόσχεση ότι σύντομα θα κυκλοφορήσει παντού 🙂 Πραγματικά είμαι μεγάλος fun από την πρώτη στιγμή που δοκίμασα και σας συστήνω όπου το πετύχετε μην το αφήσετε.
Στο καπνιστό χταπόδι παρέα έκαναν τα καπνιστά σαλιγκάρια Άρτας. Άκουσα εξαιρετικές κριτικές αν και δοκίμασα με το ζόρι 🙂 Έχω ένα θεματάκι με τα σαλιγκάρια… Ως γνήσια κρητικιά έχω μεγαλώσει με σαλιγκάρια. Χοχλιοί μπουμπουριστοί, γιαχνί, κοκκινιστοί. Με θυμάμαι να παίζω μαζί τους λίγο πριν πάρουν το δρόμο τους για την κατσαρόλα και μετά θυμάμαι σαν παιχνίδι την διαδικασία να τα βγάλεις για να τα φας. Ε! κάπου στο γυμνάσιο δεν ξέρω ποιά φίλη της μαμάς μου της έδωσε ένα tip (ποιός της είπε να ανακατεύεται στο φαγητό μας?). Είπε να βάλουμε τα σαλιγκάρια στο νερό πριν βράσει. Τα σαλιγκάρια πρόλαβαν και βγήκαν για τα καλά έξω στο κρύο νερό και μετά έβρασαν. Ε! αυτό ήταν. Μόλις ήρθα μούρη με μούρη με το μαγειρεμένο σαλιγκάρι έξω από το σπιτάκι του έληξε η σχέση που είχαμε. Δεν μπόρεσα να ξαναφάω ποτέ. Good for them
Το βραβείο της καλύτερης carte visite θα το έδινα στα μπαχαρικά sparosa (και έχουν ήδη κερδίσει βραβείο συσκευασίας). Είχαν την πιο μυρωδάτη και καλαίσθητη καρτούλα. Η όμορφα σχεδιασμένη κάρτα ήταν μέσα σε ένα διάφανο φακελάκι με δενδρολίβανο, κόκκινο πιπέρι και άλλα μπαχαρικά που έδεναν πολύ ωραία με το καλοσχεδιασμένο και κομψό logo.
Το βραβείο της πιο ενδιαφέρουσας ιστορίας το δίνω στο food truck. Μια καντίνα που εκφράζει την περιπλάνηση και πορεία του ιδιοκτήτη. Από τις ιστορίες που καταλαβαίνεις ότι η πορεία ζωής και όλα τα ερεθίσματα συνέβαλαν στο στήσιμο μιας επιχείρησης με κέφι και άποψη.
Για το τέλος έχω ένα μεγάλο παράπονο αλλά και μια ευχάριστη στιγμή .. χμ.. με ποιά να ξεκινήσω..
Στο πρόγραμμα της έκθεσης είχε πολυδιαφημιστεί η μαγειρική για μικρά παιδάκια με το Γιάννη Μπαξεβάνη. 11 με 3 Σάββατο και Κυριακή. Όπως σας είχα πει ήταν μια εξαιρετική δραστηριότητα στο χριστουγεννιάτικο φεστιβάλ και οι κόρες μου το είχαν καταχαρεί.
Το κιόσκι για αυτή τη δραστηριότητα ήταν στην είσοδο της έκθεσης, δεξιά μόλις έμπαινες. Φτάνοντας εκεί και βλέποντας ότι η έκθεση είναι ακόμη χαλαρή από κόσμο θέλαμε πρώτα να κάνουμε τη βόλτα μας και μετά να κάτσουμε για τη μαγειρική των κοριτσιών (δεδομένου ότι δεν μπορείς να τα αφήσεις τελείως μόνα τους και να φύγεις).
Φάουλ 1: λάθος θέση, όταν μπει ο επισκέπτης δεν θέλει πρώτα δραστηριότητες για τα παιδιά γιατί έτσι καθυστερεί το όλο του πρόγραμμα όσο είναι ακόμη ξεκούραστα.
Λέμε λοιπόν θα κάνουμε τη βόλτα μας και αφού είναι μέχρι τις 3 θα έρθουμε μετά. Θα μαγειρέψουν τα παιδιά θα κάτσουμε να τα κοιτάμε, θα ξεκουραστούμε λίγο και θα τσιμπήσουμε κάτι από αυτά που έχουμε πάρει, και από αυτά που θα φτιάξουν. 2.15 που ξαναπήγαμε δεν υπήρχε τίποτα, τα είχαν μαζέψει όλα.
Φάουλ 2: Δεν υπήρχε ψυχή, τηγάνι ή τραπεζομάντηλο.
Ρωτάω στο περίπτερο με τις πληροφορίες
– εεεε… δεν είχε εκεί σεμινάριο μαγειρικής για παιδιά?
— ναι αλλά τελείωσε
– πως τελείωσε αφού έλεγε μέχρι τις 3
— ε ναι μέχρι τις 3 (με ένα ανεξήγητο ύφος και τόνο στο μέχρι λες και μου έλεγε .. ε λέγαμε ότι μέχρι τις 3 κάποια στιγμή θα κλείσουμε … δεν σας υποσχεθήκαμε ότι θα κλείσουμε στις 3 νταν )
– τι εννοείτε ακριβώς ???
— ε να .. δεν είχε κόσμο και έκλεισε
και το τελειωτικό: πετιέται μια κοπέλα από πίσω και λέει: “έχουμε φουσκωτά από τα αηδονάκια αν θέλετε να παίξουν τα παιδιά”
Φάουλ 3: πρέπει να την κοίταξα με ένα ύφος πολύ νευριασμένο και μάλλον πολύ ξιπασμένα είπα ένα “δεν έφερα τα παιδιά μου εδώ για αυτό”
Μετά συμπλήρωσε και το επίσης άκυρο θα είναι και αύριο.
Θύμωσα πάρα πολύ. Δεν μπορεί να λες ότι θα έχεις εκδήλωση 11-3 είτε για παιδάκια είτε για μεγάλους στα πλαίσια μιας σοβαρής διοργάνωσης και να μην είσαι. Αν δεν είχε συμμετοχή ας έμενε μόνο ένας.. Δεν έχουν τα παιδάκια την απαίτηση να κόβουν μαζί με το σεφ ούτε με το sous – chef. Τα παιδιά ήθελαν απλά να συμμετέχουν στην όλη διαδικασία, να κόψουν, να φτιάξουν, να το δουν να γίνεται όπως πολύ ωραία είχε στηθεί τα Χριστούγεννα. Το περιμένανε πως και πως.
Το θέμα με τα φουσκωτά που ξεφυτρώνουν στο άσχετο παντού σαν εύκολη διασκέδαση το είχα θίξει ήδη από την εκδήλωση των Χριστουγέννων, οκ το καταλαβαίνω το athinorama δεν με διαβάζει 🙂 το είχα γράψει όμως και στη φόρμα που μου έστειλαν για να αξιολογήσω το προηγούμενο φεστιβάλ. Μάλλον δεν ήμουν πολύ πειστική.
Έλεος με αυτά τα φουσκωτά και την πρόχειρη απασχόληση των παιδιών. Αυτό το “δεν έφερα τα παιδιά μου εδώ για αυτό” όσο ξιπασμένο και να ακούστηκε το εννοούσα. Καταρχήν μένω κοντά στα αηδονάκια, δεν έχω κανένα λόγο να κατέβω στο γκάζι (ή όπου αλλού) για να χοροπηδήσουν σε 2-3 φουσκωτά. Αλλά δεν είναι καν το θέμα αυτό. Για εμάς είναι μια οικογενειακή βόλτα που συμμετέχουμε όλοι και κάνουμε πράγματα μαζί, για να τους δείξουμε κάτι. Και μη φανταστείτε ότι είναι πάντα συνεργάσιμα. Και κουβάλημα έχουμε ρίξει και άλλοι μας έχουν ακούσει. Απλά προσπαθούμε για το καλύτερο. Για αυτό που θέλουμε να τους μάθουμε και για τα βιώματα που θέλουμε να τους δημιουργήσουμε.
Αλήθεια ξενέρωσα … και είχαν στεναχωρηθεί και τα κορίτσια πολύ.
Πάμε όμως στα καλύτερα…
φεύγοντας πετύχαμε στον ίδιο χώρο την εκδήλωση του aegean cuisine με μαγειρέματα από τις κυκλάδες. Η παρουσίαση ήταν άψογη και η Μυρτώ ξετρελλάθηκε. Τη στήσαμε δίπλα στο τραπέζι, πήρε τη μηχανή, φωτογράφιζε, γνώρισε την Εφη Καλογεροπούλου από το Μαργαρίτα στην Ανάφη, έβγαζε τα προιόντα και ήθελε να δοκιμάσει και να μυρίσει τα πάντα.
Μαζί της και εγώ πήρα ιδέες πως να φτιάξεις ντάκο σε μορφή cheesecake και έτσι φύγαμε ευχαριστημένες. Ο αγαπημένος μου και η Μέλια πάλι όχι γιατί η μικρή είχε αρχίσει να κουράζεται και του μπαμπά να κλείνει η φωνή.
Φεύγοντας πήραμε το φυλλάδιο του aegean cuisine και μέσα είχε ένα όμορφα ζωγραφισμένο χάρτη τον κυκλάδων… πόσο μου άνοιξε η όρεξη .. μα πόσο μου άνοιξε η όρεξη. Έτσι μου ρχεται να ρίξω κέρμα και να πάω σε όποιο νησί πέσει κοντά. Μου έχουν λείψει πολύ τα κυκλαδονησάκια μου. Φοβάμαι ότι ούτε φέτος είναι η χρονιά που θα συναντηθούμε.