Τι με ρωτάτε πιο συχνά…
γιατι γραφω
Γιατί έτσι μου αρέσει. Γράφω ημερολόγιο από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Στο blog ξεκίνησα να γράφω γιατί πάντα ένοιωθα ότι ήθελα να μοιραστώ μήπως φανεί χρήσιμο σε κάποιον άλλον. Άλλωστε και εγώ έτσι παίρνω έμπνευση. Με τα χρόνια είδα ότι αυτό που μένει πίσω ακόμη και αν δεν φανεί ποτέ χρήσιμο σε κανέναν είναι το βιβλίο της οικογενειακής μας ζωής. Το βιβλίο των κοριτσιών που θα θυμούνται για πάντα τι κάναμε και πώς περνούσανε μικρές. Ακόμη και εγώ διαβάζοντας βλέπω ότι αν δεν τα είχα γράψει τότε θα τα είχα ξεχάσει. Ελπίζω πάντως το μονοπάτι μας να φανεί κάπου χρήσιμο και σε εσάς.
Sentimental Travelling
Πάντα ένοιωθα ότι στα ταξίδια δεν με ενδιέφερε τόσο πολύ τι θα δω αλλά τι θα νοιώσω. Τι vibe θα μου βγάλει το μέρος χωρίς να χρειαστεί να το εξηγήσω. Να δώσω ένα νόημα, να βρω μια μικρή λεπτομέρεια, να πάρω λίγο από την αύρα και να τη φέρω πίσω μαζί μου σε σημειώσεις, σε άσχετα πράγματα, σε μικρές στιγμές. Πάντα έψαχνα το feels like home και πάντα είχα την τάση να επιστρέφω ή την ανάγκη να πιστεύω ότι θα επιστρέψω.
Έβρισκα πιο ενδιαφέρον πώς αισθάνομαι καθισμένη σε ένα παγκάκι κοιτώντας τον πύργο του Eiffel παρά το αν θα ανέβω. Btw τον ανέβηκα και πέρασα χάλια γιατί χάλασε το ασανσέρ και έμεινα στους -8 βαθμούς για 3 ώρες. Τον θυμάμαι όμως να ξεπροβάλει φωτισμένος μια δεξιά, μια αριστερά στο Παρίσι καθώς κάναμε βόλτα με το αυτοκίνητο, σα να πετούσε κάπου εκεί γύρω. Θυμάμαι επίσης κολλημένη στην κίνηση της Champs Elysee τις λωρίδες των αυτοκινήτων. Κόκκινα τα πίσω φώτα των αυτοκινήτων στη λωρίδα μας, λευκά τα μπροστινά από την άλλη, σα να ξεχύνονται από την Αψίδα του Θριάμβου. Νοσταλγώ την αίσθηση της καυτής βάφλας στο κρύο πλακόστρωτο στις Βρυξέλλες και θέλω συνεχώς να περπατάω σε στενάκια. Να τέτοια πράγματα προσέχω πάντα και τέτοια πράγματα θέλω να μοιράζομαι.
Όλο αυτό λοιπόν λέγεται Sentimental Travelling και μου ταιριάζει γενικά στο ταξίδι της ζωής. Στα κείμενα μου δεν θα βρεις τις καλύτερες ευκαιρίες ή τις καλύτερες λύσεις αυτό όμως που πάντα έχω στο νου μου όταν γράφω είναι πώς θα σε πάρω μαζί μου στο ταξίδι, να κάτσεις δίπλα μου στο παγκάκι που αγναντεύω, να νοιώσεις την έκπληξη, την λαχτάρα και την προσμονή. Χρειάζεται και αυτό.
Ταξιδιωτικοι οδηγοι
Από παιδί λαχταρούσα τα βιβλία, τις ζωγραφίες, τα όμορφα πράγματα και τις γνώσεις. Τη δεκαετία του 80 δεν ήταν πολλές οι επιλογές. Έτσι όταν έκανα παιδιά και με όλη την ποικιλία που υπάρχει σήμερα άρχισα να παίρνω τα βιβλία που είχα ονειρευτεί όταν ήμουνα μικρή. Μια κατηγορία από αυτές είναι οι ταξιδιωτικοί οδηγοί με ζωγραφιές. Είδα λοιπόν ότι αυτοί οι οδηγοί έχουν γνώση, έχουν feeling και είναι πολύ όμορφοι, είπαμε Sentimental Traveller. Ξεκίνησα τη συλλογή μου και άρχισα να γράφω και δικούς μου για τα μέρη που ταξιδεύαμε.
Στο menu Travel Guides, μοιράζομαι λοιπόν τη συλλογή μου για να συνοδεύσετε το ταξίδι σας ή να μεταφερθείτε νοερά.
Όλοι λένε ότι το έντυπο ταξιδιωτικό κομμάτι έχει πεθάνει εδώ και καιρό. Αλήθεια είναι ότι οι κλασσικοί τουριστικοί οδηγοί που θυμόμαστε έχουν υποσκελιστεί από τα blog και τα site. Όμως αυτό είναι ένα άλλο είδος που έχει στόχο να ξεναγήσει την καρδιά σου.
Εκτός από τους παιδικούς ταξιδιωτικούς οδηγούς υπάρχουν και οι ζωγραφισμένοι ταξιδιωτικοί οδηγοί για μεγάλους αλλά και τα οδοιπορικά και οι ταξιδιωτικές ιστορίες. Όλα αυτά είναι Sentimental Travelling και ας μην το ξέρουν. Νομίζω ότι χρειάζεται ένας άλλος όρος για να αντικαταστασθεί το ταξιδιωτικός οδηγός που παραπέμπει σε κάτι παλιό. Αν έχετε καμιά ιδέα πείτε.
and last but not least...πως με λενε
Δεν θα σου το πω ακόμη. Θα το πω όταν ολοκληρώσω την ανακαίνιση του site μου. Έχω ένα μικρό περίεργο όνομα με 4 γράμματα που για ντροπαλός άνθρωπος πολύ με είχε κουράσει μικρή.