Christmas Food Festival
Το Ελλάδα, γιορτή, γεύσεις άλλαξε το ονομά του σε Christmas Food Festival και άνοιξε στο γνωστό χειμωνιάτικo σπιτάκι του, τη Helexpο. Ήμασταν οικογενειακώς πάλι εκεί. Περάσαμε όμορφα, δοκιμάσαμε και αγοράσαμε.
Μας άνοιξε την όρεξη για φαγητό, για βόλτα, για Χριστούγεννα.
Κάθε φορά βρίσκουμε τις σταθερές γευστικές μας αξίες και δοκιμάζουμε και κάτι καινούριο. Μας αρέσει πολύ που είμαστε όλοι μαζί και και δείχνουμε στα παιδιά τη διαδικασία της δοκιμής, της επιλογής και του φαγητού.
Πήγαμε Κυριακή πρωί – πρωί μόλις άνοιξε και ήταν όλο δικό μας 🙂
Ησυχία, ηρεμία και άνεση. Δεν ξέρω αν με διαβάσανε ή αν το σκεφτήκανε μόνοι τους αλλά επιτέλους δεν είχε φουσκωτά αυτή τη φορά. Είχε γωνιά για απασχόληση ειδικά για τα παιδιά. Ζωγράφισαν με μεταλλικές νερομπογιές, παίξανε το πολύ ωραίο παιχνίδι “Κάθε φορά μια ιστορία” με το οποίο δημιουργούν ένα παραμύθι, διαβάσανε με τη Λιάνα Δενεζάκη, έκαναν κατασκευές και φυσικά μπήκαν στην κουζίνα. Αυτό που περίμενε η Μυρτώ πως και πως σεμινάριο μαγειρικής για παιδιά με τον Γ.Μπαξεβάνη, το οποίο έγινε στην ώρα του (όχι σαν τον Μάιο που πήγαμε και το είχαν κλειστό ώρες που είχαν ανακοινώσει ότι θα λειτουργούσε).
Όπως κάθε φορά είχε πολύ ωραία γευστικά πραγματάκια σε πολύ όμορφες συσκευασίες. Φέτος μου φάνηκε ότι είχε πολύ τυρί και πολύ μέλι. Εφοδιαστήκαμε με αρσενικό Νάξου, λάδι λευκής τρούφας, μουστοπιπεριές Ναουμίδη (έχει πλέον και στο Βασιλόπουλο), τυροκοζάκικα λουκάνικα Μουτεβέλης, χαλαρωτικό τσάι από τους δρόμους του τσαγιού μπας και κοιμηθώ καλύτερα, κους κους λαχανικών & μανιταρόσουπα Χιώτικο κελάρι. Ένας τύπος με έπεισε/έψησε για καπνιστό αλάτι (ταιριάζει πολύ στο κρέας) και ανθό αλατιού salt odyssey. Είχε πολύ δίκιο ότι η ντομάτα έχει άλλη γεύση με τον ανθό, μου θυμίζει κάτι από την ντομάτα των παιδικών μου καλοκαιριών στην Κρήτη (τότε που οι ντομάτες μύριζαν υπέροχα).
Ήμασταν τυχεροί γιατί είχαμε ξεχάσει να πάμε λαϊκή την προηγούμενη αλλά βρήκαμε και αγοράσαμε λαχανικά από έναν προμηθευτή από την Ιεράπετρα. Τον θυμόμουν αυτόν από πέρυσι ότι είχε πολύ ωραία ποιότητα και είχε προμηθεύσει το cooking class. Και επειδή όσο ζεις μαθαίνεις ξέρατε ότι υπάρχει πρασινάδα μουστάρδα? ? ε! λοιπόν ναι είναι φύλλα με μια πολύ περίεργη πικάντικη γεύση που ταιριάζει πολύ στη σαλάτα.
Τop στις προτιμήσεις μας και στην καρδιά μας όπως κάθε φορά το καπνιστό χταπόδι Στέφου. Η Μέλια το τσάκισε, περνούσαμε και ξαναπερνούσαμε 🙂 Ευτυχώς ο Πέτρος είναι έξω καρδιά :), ξέρει άλλωστε και από τις δικές του κόρες και την άφηνε να δοκιμάζει. Νέα γενιά αφοσιομένων fun 😉 Το ψηφίσαμε και θα το ψηφίζουμε πάντα πρώτο πρώτο.
Αυτή τη φορά στην έκθεση πρόσεξα πολλά καλλυντικά κυρίως παράγωγα του μελιού με διάφορες προσμίξεις με κυρίαρχο το βαλσαμόχορτο (μεγάλη άνοδος). Τα κορίτσια βασικά με τραβολογούσαν και ζητούσαν όλο σαπουνάκια ζητούσαν και κρέμες και έτσι με παρέσυραν και εμένα. Πήραμε και πασαλειβόμαστε με κεραλοιφή με αρώματα και κρέμα σώματος Sparta Goods (αν και αρκετά βουτυρένια είναι καλή).
Στη Μυρτώ άρεσε πολύ και το καταευχαριστήθηκε. Η Μέλια δυστυχώς είχε ξυπνήσει στραβά και γκρίνιαζε, μια το ευχαριστιόταν (γιατί είναι λάτρης του φαγητού) μια ξίνιζε… και μας πήγε έτσι όλη μέρα. Λίγο savoir vivre μας έλλειψε και μάλλον είναι κάτι που πρέπει να το δουλέψουμε παραπάνω. Πως λέμε ευγενικά δεν μου αρέσει. Στιγμή που ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί: Δοκιμάζω το panetone του Παπασπύρου, ωραιότατο και φωνάζω τα κορίτσια να το δοκιμάσουν αν θέλουν να τους πάρω για πρωινό/απογευματινό. Έρχονται καμαρωτές με ύφος σομελιέ που θα δοκίμαζε το κρασί παίρνει από μια μπουκιά η καθεμία το βάζουν στο στόμα τους και μετά το φτύνουν ταυτόχρονα στολίζοντας το με μπλιαξ … δεν ήξερα πιο χέρι να απλώσω πρώτο να μαζέψω το panetone από πιο στόμα και που να κρύψω την ντροπή μου. Εκτός που καθόλου δεν του άξιζε του panetone αυτή η μεταχείριση γιατί ήταν πολύ ωραίο.Από την άλλη θα ήθελα λίγη ευγένεια παραπάνω και προς τα παιδάκια από την μεριά κάποιων πωλητών. Όπως λέει και ένας φίλος είναι οι μελλοντικοί πελάτες. Υπήρχαν περίπτερα που έβλεπες ότι το θεωρούσαν τελείως waste να δοκιμάσει κάτι το παιδί, λες και το είχα πάει εκεί να το ταΐσω. Θα πρέπει να ξέρετε όμως ότι τα μισά πράγματα τα οποία αγοράσαμε οφειλόταν στα παιδιά γιατί εκείνα το ζήτησαν ή τους άρεσε. Υπάρχει περίπτωση να σου ζητάει το παιδί φαγητό (και ποιοτικό και υγιεινό) και να πεις όχι ?Για τα παιδικά μαγειρέματα είχε ετοιμαστεί ο κεντρικός χώρος της έκθεσης. Βολικό γιατί μπορούσες να χαζέψεις ταυτόχρονα και κάποια περίπτερα.Για φέτος το project ήταν κουραμπιέδες.
Απίθανο timing, όχι απλά έφτιαξαν κουραμπιέδες, κάθε παιδί έφτιαξε ένα ολόκληρο ταψί κουραμπιέδες και το πήρε σπίτι μαζί με τη συνταγή του Γιάννη Μπαξεβάνη. Τους πήραμε ζεστούς-ζεστούς αχνιστούς, κερνούσαμε στην έκθεση και μας έφτασαν μέχρι τα Χριστούγεννα, τόσους πολλούς έφτιαξαν!. Αν είχε καταδεχθεί να φτιάξει και η Μέλια θα μας έφταναν μέχρι την Πρωτοχρονιά, θα είχαμε βγάλει δηλαδή όλη τη σεζόν.
Καλά Χριστούγεννα και ραντεβού στο Γκάζι