Ελλάδα, γιορτή, γεύσεις 2018

Πήγαμε για 7η φορά βόλτα στο φεστιβάλ Ελλάδα, γιορτή, γεύσεις.

Ήμασταν εκεί την πρώτη φορά που έγινε τον Απρίλιο του 2013 και έκτοτε το έχουμε χάσει μόνο 2 φορές.
(στις φώτο βλέπετε τη Μυρτώ κοριτσάκι την πρώτη φορά και τη Μυρτώ φέτος)

Η έκθεση ήταν λίγο μικρότερη και αυτή τη φορά αλλά με καινούριους συμμετέχοντες. Κάποια χαρακτηριστικά προϊόντα που θυμόμουν άλλες χρονιές δεν ήρθαν φέτος και κάποια άλλα είχαν πάρει τη θέση τους.

Το αυγοτάραχο Stefos είναι πάντα εκεί αλλά λόγω κάποιων τεχνικών προβλημάτων και υπερβολικά μεγάλης ζήτησης ο φίλος του, το καπνιστό χταποδάκι Stefos, δεν ήρθε μαζί του. Η Μέλια πολύ στεναχωρήθηκε και θα το περιμένει του χρόνου ή μπορεί να πεταχτούμε μέχρι το Αιτωλικό για να το βρούμε απευθείας.

Για τα παιδιά, είχε μαγειρική με τον Γιάννη Μπαξεβάνη, παιχνίδια της WWF με το concept “Υγειή παιδιά, Υγειής πλανήτης” , κοκτέιλ χωρίς αλκοόλ στην αυλή και δοκιμές. Αγαπημένα τους προϊόντα το μέλι, τα παξιμάδια και το τυρί. Λίγο τρόπους χρειαζόμαστε … αυτά τα αυθόρμητα μπλιαχ και μπλιαχ και φτου, όταν δεν τους αρέσει κάτι πρέπει να αντικατασταθούν με κάτι πιο ευγενικό.Οι δραστηριότητες της WWF στους παλιούς φούρνους ήταν μια έκπληξη και αφορούσαν τις διατροφικές συνήθειες και τις επιπτώσεις στον πλανήτη. Είχαν στήσει μικρά περιπτεράκια για παιδιά με πληροφορίες και παιχνιδάκια. Παρότι στην αρχή θεώρησα ότι είναι πιο πολύ για τη Μέλια (6 χρονών), τελικά και τα δεκάχρονα κάθισαν και τους άρεσε πολύ. Έμαθαν για το οικολογικό αποτύπωμα διατροφής, τις σωστές διατροφικές συνήθειες και πως να διαλέγουν προϊόντα στο σούπερ μάρκετ.

Άνοιξαν το ζυμάρι και το έκοψαν

γέμισαν τα πιτάκια με κολοκύθα και πράσο

τα έκλεισαν και τα έδωσαν στον κ.Γιάννη Μπαξεβάνη.

Εκείνος τα τσιγάρισε με λαδάκι, πρόσθεσε πράσο, ελάχιστο ζωμό κοτόπουλου και τα άφησε να βράσουν για πολύ λίγο.

Στο τέλος πρόσθεσε λίγη φέτα και λίγη κομμένη γραβιέρα και έτοιμα. Για τη Μέλια που είναι αλλεργική στο κοτόπουλο τα ετοίμασε ξεχωριστά.

Η Μυρτώ έφτιαξε τα ραβιόλια χωρίς γέμιση γιατί δεν της αρέσει η κολοκύθα και δεν της αρέσει το πράσο και δεν ήθελε να τα ψήσει γιατί δεν της αρέσει το κοτόπουλο και αποφάσισε ότι ήταν καλύτερα να φάει σκέτη τη ζύμη. Ο κ. Γιάννης με ένα ήπιο και γλυκό τρόπο, προσπάθησε να την πείσει να δοκιμάσει. Και η Μυρτώ πείστηκε, δοκίμασε με τα χίλια ζόρια, είπε δεν μου άρεσε και της είπε “Τώρα εντάξει, άλλο να μην σου αρέσει και άλλο να μην δοκιμάζεις”.

Με αυτά και αυτά εγώ με το Βασίλη βρεθήκαμε με δύο πιάτα ραβιόλια στο χέρι. Τα παιδιά έπαιζαν στη μεγάλη ψηλή τσουλήθρα που πολύ τους αρέσει και εμείς φάγαμε ένα εξαιρετικό μεσημεριανό.

Το κακό με τα ραβιόλια ήταν ότι τα φάγαμε στην αρχή πριν ξεκινήσουμε τη βόλτα μας στην έκθεση, γιατί η δραστηριότητα για τα παιδιά ήταν πρώτη πρώτη. Και ήταν κακό γιατί ξεκίνησα τις δοκιμές πολύ πολύ χορτάτη, αρκετά ανόρεχτη να συμπληρώνω ανακατεμένες μπουκίτσες μετά από ένα πολύ καλό πιάτο. Οι δοκιμές θέλουν ντεμί όρεξη. Ούτε να πεθαίνεις της πείνας αλλά όχι και σκασμένος. Την επόμενη φορά να το προσέξω αυτό.

cu next year