Travel Diariesγια ποτάκι στα Χανιά
chania Lighthouse

για ποτάκι στα Χανιά

Στα Χανιά πηγαίνω κάθε καλοκαίρι και υπάρχουν δύο μέρη για ποτό που αγαπώ πολύ. Αν και η κίνησή τους καθορίζεται από τη μόδα της χρονιάς, για εμένα παραμένουν διαχρονικά και πολύ κομψά.

Πρώτα θα αναφέρω την Συναγωγή ως παλαιότερο (από το 1995). Φτιαγμένο στα χαλάσματα μιας εβραϊκής συναγωγής έχει μια ωραία, ιδιαίτερη ατμόσφαιρα. Βρίσκεται στην εβραϊκή γειτονιά στην πάροδο Κονδυλάκη.

Μιναρές-Καμπαναριό

Κοιτώντας από το λιμενοβραχιόνα προς τα Νεώρια, ο μιναρές και το καμπαναριό φαίνονται αγκαλιά.

Αυτό με γοητεύει στα Χανιά, το πέρασμα λαών και φυλών. Μια ορθόδοξη εκκλησία εδώ, μια συναγωγή εκεί, μια καθολική παραπέρα. Μέχρι και εκκλησία με καμπαναριό και μιναρέ μαζί μπορείτε να βρείτε, Άγιος Νικόλαος – Σπλάντζια (φώτο). Όλα μαζί μπλεγμένα εκεί για αιώνες.

Το έτερο αγαπημένο είναι το Μοναστήρι του Καρόλου (ή αλλιώς Kibar). Μοναστήρι του 16ου αιώνα με μια γλυκούλα cosy εσωτερική αυλή, ωραίο φωτιζόμενο μπαρ, φυτά και ημίκλειστους χώρους. Συχνά, φιλοξενεί και διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις όπως συναυλίες, εκθέσεις κ.α. Εγώ όμως για το ποτάκι μου συνήθως πηγαίνω και για αυτό σας το προτείνω. Αν δείτε έναν κύριο μεγάλης ηλικίας να κάθεται έξω, νομίζω είναι ο ίδιος ο Κάρολος, μεγάλος κομμωτής στο Παρίσι αλλά και γλύπτης. Είναι ο ιδιοκτήτης του σπιτιού και έχει χτενίσει Μπαρντό, Ντενέβ και άλλες πολλές.

Τα Χανιά κάθε χρόνο έχουν πολύ κόσμο, ντόπιους και ξένους (κάθε χρόνο και περισσότερο). Για τους ξένους (ξένος = οποιοσδήποτε όχι Κρητικός) σημείο αναφοράς είναι το λιμάνι. Οι ντόπιοι πάλι έχουν τα δικά τους στέκια που αλλάζουν κάθε χρονιά. Άλλοτε ήταν in το λιμάνι ανατολικά άλλοτε το λιμάνι δυτικά (sante, street) και άλλοτε το Κουμ Καπί (εδώ υπήρχε παλιά χωριό Βεδουίνων, ενώ η ονομασία είναι τούρκικη και σημαίνει Πύλη της Άμμου).

Δεν ξέρω που βγαίνουν φέτος οι Χανιώτες και σίγουρα υπάρχουν άπειρα μέρη, hot spots or not κρυμμένα στα πολλά στενάκια που συνεχώς ανακαινίζονται και κάνουν την παλιά πόλη να μεγαλώνει όλο και πιο πολύ. Εμένα όμως κάθε χρόνο μου αρέσει να επιστρέφω σε αγαπημένες γωνιές. Αυτές οι αγαπημένες μου γωνιές πολλά καλοκαίρια είχαν άπειρο κόσμο και δεν έβρισκες να κάτσεις. Φέτος μου φάνηκαν αρκετά πιο ήσυχα τις ώρες 10-12 που συνηθίζω να βγαίνω πια. Με πιο λίγο κόσμο, πιο ήρεμα, σου άφηναν περισσότερο χώρο για να απολαύσεις την ατμόσφαιρα, τη διακόσμηση και το ποτάκι σου και βρίσκεις και σκαμπό να κάτσεις.

[το πρώτο μου post γραμμένο στον παιδότοπο Μικροφυίες]

Εγγραφή

Αν θέλεις να ενημερώνεσαι για τα καινούρια μου άρθρα.

    Your Email (required)