Πικ νικ στην ταράτσα
Τα 9 δεν τα γιορτάσαμε. Lockdown βλέπεις.
Τα 10 είχαμε πει ότι θα τα γιορτάσουμε αν επιτρέψουν οι συνθήκες.
Και να που επιτρέψανε.
Κανένα κρούσμα στην τάξη, καμία στενή επαφή, παραδόξως κανένας με μύξες και μια φωτεινή ημέρα του Νοέμβρη, χωρίς αεράκι και καλή θερμοκρασία.
Την ιδέα την είχαμε βρει καιρό πριν, αλλά περιμέναμε το μετερεολογικό δελτίο και τα μέτρα της κυβέρνησης μέχρι τελευταία στιγμή για να την φιξάρουμε. Και κάθε φορά που ρωτούσε η Μέλια από το καλοκαίρι, τι θα κάνει στα γενέθλια της, απαντούσαμε με την πρόταση που παίζει συχνά από το Μάρτη του 20.
‘Εδώ δεν ξέρουμε τι θα γίνει μέχρι μεθαύριο, άσε να έρθει η ώρα και βλέπουμε’
Πικ νικ στην ταράτσα μας λοιπόν με ότι πιο προσεκτικό μπορέσαμε να σκεφτούμε.
Η συνήθως ανεμοδαρμένη και ηλιοψημένη ταράτσα, για ένα μικρό time slot, υπήρξε ευάερη και ευήλια και επέτρεψε στη Μέλια να φυσήξει τα 10 της κεράκια παρέα με λίγες συμμαθήτριες μετά από 2 χρόνια.
Τα κορίτσια στόλισαν χριστουγεννιάτικο δέντρο, έφτιαξαν γούρια για το 2022, μπας και στρώσει τίποτα στον ανώμαλο τούτο κόσμο την καινούρια χρονιά τουλάχιστον, και έκαναν διακοσμητικά από φλούδες κορμού δέντρου… ας πούμε σαν να έκαναν πικ νικ στο δάσος και τις μάζεψαν μόνες τους. Σαν να ήταν στο δάσος…σαν να ήταν κανονικά, σαν να μην είχαμε έννοιες, σαν όμως …
Αλλά τι είν το πικ νικ, χωρίς ταπεράκι και χωρίς τραπεζομαντηλάκι?
◈ Pic Nic Kit
Γιατί δεν γίνεται πικ νικ χωρίς ταπεράκι και τραπεζομαντηλάκι.
Την ώρα του φαγητού το κάθε κοριτσάκι πήρε το δικό του προσωπικό τσαντάκι με όλα τα απαραίτητα και στρώθηκε στο πάτωμα.
Η κάθε τσαντούλα είχε μέσα:
◈ Τάπερ με φαγητό και μαχαιροπίρουνα
◈ Πετσετούλα για στρώσιμο (πολύ θα ήθελα να ήταν καρό αλλά δεν βρήκα)
◈ Αντισηπτικά μαντηλάκια
◈ Χαρτομάντηλα
◈ και ένα απίθανο μπουκαλάκι νερό Θεώνη σε χάρτινη συσκευασία έτσι για την τσαχπινιά.
Φυσικά πήραν όλη τη σακούλα στο σπίτι και πολύ μεγάλη χαρά έκαναν για αυτό.
◈ Ταπεράκι
Το διώροφο τάπερ είχε μέσα ότι αρέσει στη Μέλια που γιόρταζε.
◈ Homemade μπεργκεράκια
◈ Στριφτή τυρόπιτα Κιχί Άλφα – Μίνι. (τα μικρά ρολάκια έχουν μεγαλύτερη αναλογία κρατσανιστού σε σχέση με το τυρί από τη μεγάλη τυρόπιτα και τα παιδιά τρελλαίνονται για αυτά)
◈ Homemade πίτσα
◈ Τυροτρέλλες
◈ σακουλάκι με καροτάκια και αγγουράκια
◈ Φρυγανίτσες σε ατομική συσκευασία
Το να φτιάχνεις φαγητό για λίγα παιδάκια χωρίς γονείς μου φάνηκε τόσο εύκολο, γρήγορο και ξεκούραστο σε σχέση με όλα τα άλλα πάρτυ. Παρόλα αυτά μου λείψανε οι γονείς και η ευκαιρία να ανταλλάξουμε πέντε ανέμελες κουβέντες και να ναι το σπίτι γεμάτο ζωή. Εκείνο το εορταστικό πνεύμα που έρχεται και αγκαλιάζει όλη την οικογένεια.
◈ Τούρτα
Εναρμονισμένη με το πνεύμα και τις ανησυχίες της εποχής, η τούρτα … δεν ήταν τούρτα.
Ήταν μικρά ατομικά ποτηράκια με την αγαπημένη μας γεύση από τα Fresh, βάση μπισκότο oreo – κρέμα λευκής σοκολάτας.
Η μικρή εορτάζουσα φύσηξε-έφτυσε με την ησυχία της τα κεράκια στο δικό της ποτηράκι και τα άλλα κοριτσάκια έφαγαν το δικό τους χωρίς αιωρούμενα σωματίδια.
Α! και τα sparkles στο χέρι… κάηκα λίγο 🙂
◈ Ποτά
Εκτός από την πολυαγαπημένη γεύση καρύδα-ανανά Frulite ένα πάρτυ το θέλει και το κοκτέιλ του. Και αν είναι παιδικό πάρτυ το μοκτέιλ του.
Τα κορίτσια έκοψαν δυόσμο κατευθείαν από τη γλάστρα και έφτιαξαν το δικό τους μοχίτο. (εδώ μπορείτε να βρείτε και άλλες ιδέες για mocktail από το πάρτυ της Μυρτώς για τα δικά της 10, που ήταν και το τελευταίο παιδικό πάρτυ της)
Πάντως και τα μοχίτο χωρίς αλκοόλ καμιά φορά βαράνε λίγο 🙂 τα κορίτσια γελούσαν και ήταν χαρούμενα.
Τέλος μεγάλο και απρόσμενο χιτ ήταν τα παντοφλάκια cocomat που μπορείς να δεις στην κεντρική φωτογραφία. Ενώ είχα πει σε όλα τα παιδάκια να είναι με τα παπούτσια στην ταράτσα, εκείνα τα έβγαζαν. Έτσι από ένα ξεχασμένο συρτάρι άρχισα να βγάζω παντοφλάκια, αυτά που παίρνεις σουβενίρ από το ξενοδοχείο.
Τελικά σε πολλά ξενοδοχεία έχουμε πάει, ούτε που το θυμόμουν πόσα είχα μαζέψει, καλά περνούσαμε κάποτε 🙂
Φυσικά τα παιδιά ήθελαν να παίξουν και μέσα στο σπίτι όπως παλιά και να δουν αν έχει αλλάξει κάτι στο δωμάτιο της Μέλιας. Προσφέρθηκαν μάλιστα μόνα τους να βάλουν μάσκες για να είναι μέσα, όμως είχα δώσει υπόσχεση στις μαμάδες που τα είχαν αφήσει ότι θα παραμείνουμε έξω.
Τι περίεργες στενάχωρες καταπιεστικές καταστάσεις.
Τα γενέθλια της Μέλιας μας όμως ήταν μια χαρούμενη στιγμή. Θα την έλεγα μια πινελιά που μύριζε για λίγο ανεμελιά παλιού καιρού. Μη σου πω και καλοκαίρι έτσι όπως λιαζόμασταν στην ταράτσα.
Θυμηθήκαμε πως είναι να ετοιμάζεις, να περιμένεις, να χτυπάει το κουδούνι, να μην είναι κούριερ και να ακούγονται τσιριχτές φωνές ‘Ποιός είναι? Ποιός ήρθε?’
Άσε που είχα καιρό να τα δω και όλο αυτό τον καιρό της πανδημίας εκτός το ότι έγιναν μακρυμαλλούσες οι περισσότερες, μεγάλωσαν πολύ, άρχισαν να κοριτσίζουν πολύ και σύντομα (επειδή το έχω ξαναδεί το έργο με τη μεγάλη μου) δεν θα είναι παιδάκια. (Θα είναι δηλαδή αλλά θα νομίζουν ότι δεν είναι)
Όσο για τη μικρή εορταζούμενη που μεγαλώνει … δεν χόρταινα να τη βλέπω. Με το μακρύ της μαλλάκι, ζωηρή, με τα καινούρια της σκουλαρίκια-κρικάκια, με τις φίλες της, να χαίρεται τα σακουλάκια με τα δώρα που τόσο της είχαν λείψει.
Όχι ότι το θέμα είναι τα δώρα και όχι ότι τόσο καιρό ήταν στερημένη. Αλλά να η χαρά με τα πολλά σακουλάκια, το σκίσιμο του περιτυλίγματος και τα χαρτάκια να πετάνε γύρω γύρω δεν έχει να κάνει με το ίδιο το δώρο αλλά με την αίσθηση.
Χρόνια πολλά κοριτσάκι μου όμορφο γλυκό. Να σαι γερό και να σε χαρούμενο και να μεγαλώνεις όμορφα με καλές φίλες.
Υ.Γ. Και αν για κάποιο λόγο έγραψα τούτο το ποστ, δεν ήταν όπως παλιά που ήθελα να μοιραστώ, να δώσω ιδέες ή να εμπνεύσω κάποιον να γιορτάσει και αυτός. Ο λόγος ήταν για να θυμούνται μετά από χρόνια τι έννοιες είχαμε και πως παλεύαμε να τους δώσουμε μικρές δόσεις κανονικότητας.
Τότε που θα λέμε ‘Θυμάσαι τότε στον κορονοιό?’
Εύχομαι αυτά τα χρόνια να έρθουν σύντομα.
