Edinburgh, a very peculiar story
Συγγραφέας: Fiona MacDonald
Σχεδιασμός: David Salaria salariya.com
Εκδοτικός: book-house.co.uk

Αν και δε φαίνεται από τη φωτογραφία, αυτό είναι ένα μικρό μικρούτσικο pocket βιβλιαράκι, μια παλάμη μέγεθος.
Αισθητικά είναι τόσο Εδιμβούργο! Ή μάλλον τόσο Έντιμπρρρρα με βαρύ ρρρρ, όπως το φωνάζουν οι Σκωτσέζοι. Τα γράμματα του καλλιγραφικά, στολισμένα με κάποιες λίγες ασπρόμαυρες ζωγραφιές και ζωγραφιστούς χάρτες.

Ξεκινάει αναφέροντας το Εδιμβούργο με τα παρατσούκλια του, ένα από αυτά Athens of the North, για να προσθέσει στη συνέχεια… without the heat. Συνεχίζει με γενικές ενδιαφέρουσες πληροφορίες και τελικά γίνεται καθαρά ιστορικό με τον δικό του τρόπο.
Αν και γραμμένο πριν τη χρονιά που οι Σκωτσέζοι ψήφισαν για την ανεξαρτησία της Σκωτίας, δεν κάνει διαφορά για έναν ταξιδευτικό οδηγό που δίνει την αύρα της πόλης. Ίσα ίσα η ανεξαρτησία των Σκωτσέζων ήταν πάντα στοιχείο ταυτότητας.

Δεν υπάρχει περίπτωση να έχεις ζήσει στο Εδιμβούργο, να το έχεις περπατήσει, να το έχεις νιώσει και να μην κολλήσει η ματιά σου μόλις το αντικρύσει. Αυτό ακριβώς έπαθα και εγώ.

Το είδα εκεί που ετοιμαζόμουν να κάνω μια μικρή ομιλία με θέμα τους ‘ταξιδευτικούς οδηγούς’ στο theSpeakers.gr στα πλαίσια του σεμιναρίου speaKING. Σηκώνομαι μαγκωμένη και το βλέπω στο ράφι να με κοιτά. Έλαμψαν τα μάτια μου. Μου ερχόταν να παρατήσω την ομιλία, να κάτσω οκλαδόν, να το χαϊδέψω και να αρχίσω να διαβάζω. Κοίταξα τον δάσκαλο του σεμιναρίου και ιδιοκτήτη του μικρού αυτού βιβλίου, Αποστόλη Κουμαρίνο, θυμήθηκα γιατί ήμουν εκεί και συνέχισα. Ευτυχώς μετά το μάθημα ο Αποστόλης με άφησε να το απολαύσω γιατί δεν θα ηρεμούσα αν δεν το ξεφύλλιζα.

Όχι μόνο είναι ακριβώς το στυλ των οδηγών που σας λέω τόσο καιρό, αλλά βρέθηκε εκεί αναπάντεχα για να μου κάνει παρέα όσο θα μιλούσα για αυτούς.
Σα να μιλούσα στη σκιά του κάστρου ένοιωθα.

Tο παρήγγειλα ήδη. Βλέπεις στη βιβλιοθήκη μου υπάρχει ολόκληρο ράφι αφιερωμένο σε αυτή την αγαπημένη πόλη.

Και πάνω από το τζάκι μου, κρέμεται μια παλιά φωτογραφία της Princess Street, του κεντρικού δρόμου της πόλης.

Γυρίζοντας τις σελίδες του, έπεφτα επάνω σε όμορφα αντιπροσωπευτικά επίθετα όπως majestic, gracious αλλά και grimy.
Και πέθανα στα γέλια όταν διάβασα ότι ο Robert Louis Stevenson είχε πει για το κλίμα της πόλης ‘the delicate die early’. Είμαι ένας delicate που τη γλίτωσε. Τα σκωτσέζικα πλακόστρωτα στενάκια ακόμη με θυμούνται να περιφέρομαι με τα χαρτομάντηλα, όλο το χρόνο που έζησα εκεί.

Περισσότερα για το Εδιμβούργο θα βρεις εδώ…
Και τώρα που το σκέφτομαι είναι τα δύο πρώτα ταξιδιωτικά post που έγραψα. Ήταν το μακρινό 2013. Από τους τίτλους το Εδιμβούργο μου και My heart belongs to Edi καταλαβαίνεις …καθόλου αντικειμενική δεν μπορώ να είμαι. Θυμάμαι όμως πόσο ήθελα να μοιραστώ ό,τι έχω νιώσει σε αυτή την παραμυθένια πόλη.
Τέλος αν ετοιμάζεσαι για Σκωτία, φαντάζομαι να έχεις δει Outlander…

🏴󠁧󠁢󠁳󠁣󠁴󠁿 Writter: Fiona MacDonald
Illustrateor: David Salaria salariya.com
Publishing House: book-house.co.uk

This little pocket book is soooo Edinburrrrrgh, with many rolling scottish r’s. The moment I saw it I felt like being under the shadow of the castle. The book begins with the familiar nickname of the city “Athens of the North” only to add…”without the heat”. Definitely without heat, with chilling winds, as Robert Louis Stevenson once said, ‘In Edinburgh the delicate die early’. I was a delicate who stayed there for a year. I didn’t die but I always had a running nose. Despite that I still love and miss Princess Street, the Castle and the cobbled streets. This book tells the story of Edinburgh in his own peculiar way and is a perfect memorabilia.