To Καπιτώλιο της Αμερικής

Tο Καπιτώλιο, ακριβώς όπως και το Washington Monument, ξεπροβάλει δεξιά και αριστερά καθώς τριγυρνάς στην Ουάσινγκτον.
Με το τρούλο του, με την κεραία του και τη μεγαλοπρέπεια του.
Το πρώτο που έχω να σου πω είναι ότι η κεραία δεν είναι κεραία, αλλά ένα κανονικότατο άγαλμα περίπου 50 μέτρων.
Δεν μου είχε περάσει ποτέ από το μυαλό.

Το δεύτερο που έχω να σου πω, είναι ότι μοιάζει με το Καπιτώλιο της Κούβας. Ή μάλλον της Κούβας μοιάζει με αυτό της Αμερικής.

Αυτό είναι το Καπιτώλιο της Κούβας

Πάμε πάλι σε αυτό της Αμερικής με το άγαλμα από πάνω. Η κεραία/άγαλμα, ονομάζεται Statue of Freedom και είναι κάπως ειρωνικό γιατί φτιάχτηκε από σκλάβους το 1860, πέντε χρόνια πριν καταργηθεί η δουλεία στην Αμερική.
Λένε ότι οι σκλάβοι που δούλευαν εδώ, είχαν κάπως καλύτερη μεταχείριση από άλλους σκλάβους. Πληρώνονταν τουλάχιστον για τις Κυριακές, κάτι μάλλον εξωπραγματικό για την εποχή. Φυσικά δεν πληρώνονταν για όλες τις υπόλοιπες.

To Καπιτώλιο βρίσκεται σε λόφο, τον Capitol Hill.
Το τονίζω αυτό με τον λόφο γιατί δεν το είχα συνειδητοποιήσει. Νόμιζα ότι ήταν το όνομα του, σα να λέμε κάπιτολχιλ.
Όταν πέρασα δίπλα του για πρώτη φορά με αυτοκίνητο, από την Constitution Avenue μου φάνηκε κάπως στραβό.

Είχα βέβαια και jet lang. Αλλά τότε σκέφτηκα “Α! ναι καλέ, αφού είναι hill”.

Μέσα, όπως τα περιμένεις τα πράγματα. Τεράστιες αίθουσες, θόλοι, ταβάνια, κόσμος και πολύ ασφάλεια.

Τα πιο μεγάλα όπλα που είδα στην Αμερική, εκεί τα κρατούσαν οι φρουροί και φυσικά ήταν σε ετοιμότητα.
Εκεί όμως μας έτυχε και ο πιο χαμογελαστός φύλακας από όλα τα μουσεία.
Κάπως αμήχανο να αστειεύεται κάποιος που κρατάει ένα όπλο μπροστά του ίσα με το μισό του μπόι.

Η επίσκεψη στο Καπιτώλιο είναι δωρεάν αλλά πρέπει να κλείσεις θέση από πριν. Πληροφορίες θα βρεις στο επίσημο site visitTheCapitol εδώ.
Συνοδεύεσαι από ξεναγό και ξεκινάς από μια μεγάλη αίθουσα, μέσα στο Visitor’s Center. Στην ξενάγηση περιλαμβάνεται και μια ταινία με την ιστορία του Καπιτωλίου.
Σε ένα τέτοιο κουραστικό ταξίδι, γεμάτο καινούρια ερεθίσματα και πληροφορίες, οι ταινίες στα μουσεία ερχόταν σαν βάλσαμο στο εξαντλημένο σου σώμα. Βούλιαζες στα καθίσματα και άκουγες με μεγάλη ευχαρίστηση.

Visitor’s Center

Μπαίνοντας μέσα, αυτό που σου τραβάει την προσοχή είναι το αντίγραφο του Statue of Freedom, του αγάλματος που είδες πριν μπεις, στην κορυφή του τρούλου.

Αντίγραφο του αγάλματος, μέσα στο Καπιτώλιο

Τότε ήταν που είπα:

Α! δεν είναι κεραία αυτό επάνω στον τρούλο, κοίτα να δεις.

Στην κεντρική αίθουσα υπάρχουν πάρα πολλές ουρές, που ωστόσο προχωράνε όσο εσύ χαζεύεις τριγύρω.
Εδώ, είναι το σημείο που αρχίζεις να σκέφτεσαι:

Τώρα στα αλήθεια, έχω μπει στο Καπιτώλιο?.

Από τα αγάλματα που βρίσκονται τριγύρω, δεν ξέρεις κανένα, τα σημειώνεις όμως για να δεις μετά ποιοι είναι όλοι αυτοί.
Για να βρίσκονται εδώ, κάτι θα έχουν κάνει.

Κάτω από κάθε άγαλμα αναγράφεται η πολιτεία από την οποία προήλθε.

MONTANA | Jeannette Rankin, “Ι cannot vote for war”: Η πρώτη γυναίκα στο Αμερικανικό Κονγκρέσο (1916).
NEVADA | Sarah Winnemucca: Αγωνίστρια των δικαιωμάτων και η πρώτη Ινδιάνα συγγραφέας (1844 – 1891)

Υπήρχε και ένα άγαλμα με το όνομα Po’ Pay από το New Mexico που έγραφε ότι απαγορεύονται τα αφιερώματα.
Ποιος να ήταν άραγε αυτός ο Ποπάυ, που μάλλον διαβάζετε Ποπέ και έζησε το 1680? Γιατί του αφήνουν αφιερώματα μέχρι σήμερα? Μια ιδέα μπορείς να πάρεις εδώ.
Και έτσι θα βρεθείς με ένα ακόμη κομμάτι ιστορίας. Αυτό της κυριαρχίας των Ισπανών .

Το άγαλμα που μου τράβηξε την προσοχή ήταν από το WYOMING | Chief Washakie 1798 -1900
Ένας μεγαλόπρεπος Ινδιάνος με όλα του τα φτερά.

It has always been my fervent hope and policy through these long years
to maintain peace and harmony
It is my earnest prayer that you will follow the footsteps which I have made you.

Παραδίπλα ένας αστροναύτης.
Εσύ σκέφτεσαι: “Αυτόν δεν μπορεί, κάπου θα τον ξέρω”
COLORADO | Jahn Jack Swigert jr
Astronaut Αpollo XIII
Από το γνωστό Houston we got problem, Apollo 13.
Να είσαι στο διάστημα και να έχεις πρόβλημα, ούτε να το φανταστώ. Toν ρόλο αυτού του αστροναύτη παίζει ο Kevin Bacon.

Έρχεται επιτέλους η σειρά σου, παίρνεις ακουστικά, σε βάζουν σε μια ομαδούλα και ακολουθείς τον ξεναγό σου.

Capital Rotunda

Αυτός ο τεράστιος τρούλος που βλέπεις απ’ έξω, είναι αντίστοιχα μεγάλος από μέσα και έχει μια τεράστια ζωγραφιά που ονομάζεται Apotheosis.
Αποθεώνει τον George Washington που ανεβαίνει στους ουρανούς. Εντάξει εδώ σκέφτεσαι ‘Λίγο αμερικανιά’.

Περιτριγυρίζεται από Liberty – Victory – Fame (Ελευθερία-Νίκη-Δόξα)
Περιστοιχίζεται επίσης από τις φιγούρες: War-Science-Marine-Commerce-Mechanics-Agriculture.
(Πόλεμος-Επιστήμες-Ναυτιλία-Εμπόριο-Μηχανική-Γεωργία).

Υπάρχει μια σκάλα ψηλά στον θόλο που πάει γύρω γύρω. Δυστυχώς δεν είναι για επισκέπτες, αλλά θα πρέπει να είναι πολύ εντυπωσιακό να μπορείς να δεις τον χαζέψεις από τόσο κοντά.

Εκεί, σε αυτή την αίθουσα που στέκεσαι, ακριβώς στο κέντρο είναι το σημείο που ακουμπούν τα φέρετρα των προέδρων για προσκύνημα.
Μια φορά μόνο έγινε εξαίρεση και εκτέθηκε εκεί το φέρετρο κάποιου κοινού θνητού και όχι προέδρου θνητού.
Όχι κάποιου, κάποιας. Ήταν το φέρετρο της Ρόζα Πάρκς.
Της μαύρης γυναίκας, που αρνήθηκε να σηκωθεί από τη θέση της στο λεωφορείο το 1955 για να κάτσει ένας λευκός, έτσι όπως επιβαλλόταν εκείνα τα χρόνια.
Με αυτή της την κίνηση, ξεκίνησαν μεγάλοι αγώνες για τα δικαιώματα των Αφροαμερικανών.

Η αίθουσα, έχει ζωγραφιές γύρω-γύρω με σημαντικές στιγμές της αμερικανικής ιστορίας.

Δεν θα μπορούσε να λείπει η ανακάλυψη της Αμερικής από τον Κολόμβο.
Δεν θα μπορούσαν να λείπουν διάφορες σημαντικές μάχες που εμείς ούτε που έχουμε ακούσει.
Και φυσικά δεν θα μπορούσε να λείπει η υπογραφή της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας.

Κάτω από έναν πίνακα διαβάζεις “Η βάφτιση της Ποκαχόντας” και το μόνο που ξέρεις είναι το κινούμενο σχέδιο και αναρωτιέσαι ποια είναι άραγε αυτή η Ποκαχόντας στο Καπιτώλιο.

National Statuary Hall

Μια πολύ όμορφη αίθουσα με έναν ροζ ημιθόλο, χρυσές λεπτομέρειες και βαριές κόκκινες κουρτίνες.
Μετά που κατασκευάστηκε, ανακάλυψαν ότι τελικά ο χώρος δεν λειτουργούσε σωστά ακουστικά.
Οι ομιλίες δεν ακουγόταν καλά, ενώ μπορούσες να ψιθυρίζεις στη μια άκρη της αίθουσας και να σε ακούνε στην άλλη.
Όχι καλό για πολιτικές συζητήσεις και δολοπλοκίες (που όλοι ξέρουμε από το House of Cards).
Έτσι τελικά αποφασίστηκε, στον χώρο αυτό να εκθέτουν αγάλματα.

Κάθε πολιτεία μπορεί να στείλει στο Καπιτώλιο μέχρι 2 αγάλματα από κάποιον που θεωρεί σημαντικό.
Πενήντα πολιτείες επί δύο αγάλματα μας κάνουν 100 αγάλματα στο Καπιτώλιο, μοιρασμένα σε διάφορες αίθουσες.
Κάποια βρίσκονται στην αποθήκη και κατά καιρούς αλλάζουν θέσεις.

Τα αγάλματα μπορεί να είναι εφευρέτες, πρωτοπόροι, οραματιστές αλλά και τραγουδιστές. Ό,τι θεωρεί σημαντικό η κάθε πολιτεία για να τους εκπροσωπήσει.
Το σίγουρο είναι πάντως ότι πρέπει να είναι ήδη πεθαμένοι.
Μερικές φορές το ίδιο το Καπιτώλιο αναλαμβάνει να φτιάξει αγάλματα όταν θεωρεί κάτι σημαντικό σε εθνικό επίπεδο. Ένα τέτοιο είναι το άγαλμα της Ρόζα Παρκς.

Αγάλματα που είδα και αναγνώρισα ήταν:

KANSAS – Amelia Earhart
OHIO – Thomas Edison
UTAH – Philo T. Farnsworth, Αυτόν δεν τον ήξερα αλλά ξέρω πολύ καλά την εφεύρεση του. Ήταν ο άνθρωπος που εφηύρε την τηλεόραση.
ARKANSAS – Johny Kash

Στο άγαλμα που στάθηκα την περισσότερη ώρα ήταν και πάλι ενός Ινδιάνου.
Μεγαλώνοντας, νόμιζα ότι οι Ινδιάνοι είναι ήρωες των κόμικς με ωραία περιγραφικά ονόματα.
Πόσα λίγα ξέρουμε, από πόσα λίγα κομμάτια του κόσμου μας.

NEBRASKA λοιπόν και Chief Standing Bear

This hand is not the color of yours, but if I pierce it, I shall feel pain.
If you pierce your hand, you also feel pain.
The blood that will flow from mine will be of the same color as yours.
I am a man. The same God made us both.

Από την ομιλία του Standing Bear για να πείσει το δικαστήριο, ότι οι Ινδιάνοι είναι άνθρωποι.
Αυτό έγινε το 1879, 14 χρόνια μετά την κατάργηση της δουλειάς.
Αυτά τα λόγια θα έπρεπε να τα θυμόμαστε όλοι, πάντα, για όλους.
Και είναι τόσο απλά.

Τελειώνοντας την ξενάγηση, περνάς φυσικά από το Gift Shop. Σας το έχω πει, τα πιο κομψά πράγματα έχουν (αν και τα πιο ακριβώς συνήθως).
Εκεί θα βρεις Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας, συλλεκτικά στολίδια δέντρου κ.α.
Εγώ βρήκα ένα καταπληκτικό βιβλίο, έναν ζωγραφισμένο οδηγό για την πόλη, τον οποίο σας έχω παρουσιάσει εδώ. Και χαριτωμένος είναι και πολλές πληροφορίες έχει που σε βάζουν στο πνεύμα της Ουάσινγκτον.

Τελειώνοντας και με τα ψώνια διασχίζεις μια υπόγεια σήραγγα, μη φαντάζεσαι καμιά κατακόμβη, ένας διάδρομος είναι.

Πάμε να τον περάσουμε να δούμε πού βγάζει?
Απ! Πρέπει να περιμένεις το επόμενο post.

 

Υ.Γ. 1 Αν έχεις σκοπό να πας, προτείνω να ρίξεις μια ματιά στα links που έχω βάλει και οδηγούν στο επίσημο site του Αρχιτέκτονα του Καπιτωλίου. Μπορεί να σου χαλάει λίγο η έκπληξη, αλλά πίστεψε με είναι τόση η πληροφορία που δεν μπορείς να την αφομοιώσεις όταν φτάνεις εκεί. Αν ξαναγύριζα, θα ξαναπήγαινα σε πολλά από τα οποία βρέθηκα, για να το δω με μια ηρεμία.

Υ.Γ. 2 Τι είναι ο Αρχιτέκτονας του Καπιτωλίου θα μου πεις. Αυτός που είναι υπεύθυνος για τη διατήρηση και συνέχιση της ιστορίας του Καπιτωλίου. Αν σου αρέσουν τα μυθιστορήματα, διαβάζοντας το βιβλίο του Νταν Μπράουν, “Το χαμένο σύμβολο” θα μάθεις περισσότερα.

Υ.Γ. 3 Ξέρω ότι μπορεί να σκέφτεσαι χμ! αμερικανιές, κάνουν τα πάντα μουσείο, σιγά την ιστορία, ενώ η δικιά μας. Να σου θυμίσω ότι κάποτε όλα θα είναι ιστορία, όλα από κάπου ξεκίνησαν. Το να μπορείς να παρατηρήσεις το σχηματισμό ενός έθνουςείναι εξαιρετικά ενδιαφέρον. Ειδικά όταν τεκμηριώνεται με τόσο καλό τρόπο, παρόλο που συχνά οι ιστορικές παρουσιάσεις υποκύπτουν σε ένα political correctness ανάλογα με την εποχή.

Για αυτό όμως ταξιδεύουμε, για να βλέπουμε πράγματα και να αξιολογούμε.