Το bullying ανάμεσα μας
Πώς αισθάνεται άραγε ένα παιδί που δέχεται φωνές, προσβολές, επίθεση?
Μπορείτε να το δείτε στη ζωγραφιά.
Τη ζωγράφισε, ένα παιδί καθώς δεχόταν ομαδικό, λεκτικό, ψυχολογικό, διαδικτυακό bullying.
(έχω την άδεια της οικογένειας του για τη δημοσίευση)
Πώς να αισθάνεται άραγε ένα παιδί που φωνάζει, προσβάλλει και επιτίθεται?
Δεν έχουμε ζωγραφιά για αυτό. Γιατί πρέπει πρώτα να αποδεχθούμε ότι το έκανε.
Καθώς βιάζεσαι να υπερασπιστείς το παιδί σου με κάθε τρόπο, εκτός από τον πόνο που προξενείς σε άλλους, χάνεις την ευκαιρία να το στηρίξεις αληθινά και να το βοηθήσεις να εξελιχθεί.
Όσο πιο νωρίς μας δώσουν τα παιδιά δείγματα για τις αδυναμίες τους ή τις παρανοήσεις τους τόσο πιο τυχεροί είμαστε γιατί μπορούμε ακόμη να τα βοηθήσουμε.
Τι να ζωγραφίζει άραγε το παιδί-παρατηρητής μιας τέτοιας κατάστασης?
Ίσως κάτι ουδέτερο? Γιατί είμαστε κοινωνικά όντα και η ανάγκη να ανήκεις έναντι της ανάγκης να ακολουθείς αρχές, ακόμη και όταν τις γνωρίζεις, συχνά υπερισχύει.
Ειδικά σε αυτές τις ηλικίες.
Κάποτε λέγαμε ότι οι βίαιες συμπεριφορές αντανακλούν ακραίες συμπεριφορές στο σπίτι.
Ίσως γι’ αυτό σήμερα, η μέση οικογένεια δεν πιστεύει ότι το δικό της παιδί κάνει bullying.
Γιατί η εικόνα που έχει για το πώς είναι μια οικογένεια παιδιού που κάνει bullying είναι διαφορετική.
Προσωπική μου άποψη και ας μην έχω νούμερα, έχω όμως παραδείγματα, είναι ότι πλέον οι μιμητικές συμπεριφορές δεν προέρχονται μόνο από την οικογένεια αλλά κυρίως από την ελευθερία με την οποία μεγαλώνουν και ‘μορφώνονται’ στο διαδίκτυο.
Και εκεί φίλοι μου, ξέρουμε όλοι πολύ καλά ότι πάσχουμε.
Το παραδεχόμαστε μεταξύ μας σε κάθε παιδικό πάρτυ, σε κάθε κουρασμένο καφέ και σε κάθε ζορισμένο ποτό.
Σας εκλιπαρώ! Σαν γονιός προς γονιό.
Ας ξεπεράσουμε τον εαυτό μας, για να δούμε πέρα από το παιδί ‘μου’ και το παιδί ‘σου’ τα ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ.
Και ΑΠΑΙΤΩ από την πολιτεία πιο αποτελεσματικές αλλά κυρίως ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΕΣ διαδικασίες.
Δύσκολα λύνονται αυτά τα θέματα όταν μπλεχτούν πολύ.
Ο καλύτερος τρόπος είναι να σταματάνε στο ξεκίνημα με την παραμικρή σπίθα.
Τα παιδιά δεν πρέπει να χάνουν την παιδική και εφηβική τους ηλικία σε σχολικές, οικογενειακές και δικηγορικές μάχες ενηλίκων.
Και τα παιδιά-θύματα και τα παιδιά-θύτες.
Γιατί όλα τους είναι παιδιά και όλα μαζί, τώρα διαμορφώνουν τον κόσμο που θα ζουν αύριο.
Ας τα βοηθήσουμε και ας θυμίζουμε συνεχώς σε κάθε παιδί που βρέθηκε σε μια τέτοια κατάσταση ότι ΔΕΝ ΤΟ ΑΞΙΖΕ, όσο αυτονόητο και αν το θεωρούμε εμείς.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Λέγοντας bullying δεν εννοούμε μόνο τη σωματική βία.
Το πιο συχνό bullying έχει να κάνει με τη διασπορά φημών, αποκλεισμό από παρέες, προσβλητικά σχόλια, κοροϊδία σε δημόσιες on-line συζητήσεις, δημιουργία ψεύτικων προφίλ, δημόσια γέλια, μορφασμούς κ.α.
Αυτή είναι η συχνότερη μορφή bullying.
Και η δυσκολότερη να αποδειχθεί.
Επίσης δεν αφορά μόνο το προφίλ παιδιών που είχαμε μέχρι τώρα στο μυαλό μας ότι αποτελούν στόχο, αλλά όλα τα παιδιά.
Δες λοιπόν και πάλι τη ζωγραφιά κοιτώντας τα καφέ μάτια και ξαναδιάβασε το κείμενο, έχοντας αυτό το bullying στο μυαλό σου.
Αν έχεις παιδί σε αφορά.
Σύμφωνα με τα στοιχεία, 1 στους 4 εφήβους υπήρξε θύμα εκφοβισμού, 1 στους 3 έχει εμπλακεί σε καβγά και ένας στους 8 έχει συμμετάσχει σε εκφοβισμό άλλου.
Το πιθανότερο λοιπόν είναι ότι το παιδί σου έχει βρεθεί κάπου κοντά στη θέση του θύματος, του θύτη ή του παρατηρητή.
Σε αφορά λοιπόν, γιατί αυτή η μορφή bullying είναι ύπουλη και μπερδεύεται με έναν απλό καβγά παρέας.
Γιατί το θύμα χάνεται στο να βρει πού έφταιξε. Βλέπεις ντρέπεται και δεν του αρέσει η ταμπέλα θύμα, ούτε η λέξη bullying.
Γιατί ο θύτης στο δικό του παιδικό μυαλό κάπου νομίζει ότι έχει δίκιο, ειδικά όταν ενωθεί με άλλους.
Γιατί ο παρατηρητής ακούει τον πιο ισχυρό ή νιώθει ότι δεν τον αφορά.
Και όλα μαζί νομίζουν ότι έτσι γίνονται τα πράγματα, ότι είναι φυσιολογικά.
Γιατί συμβαίνουν συχνά.
Υ.Γ.1 Διάβασε επίσης τις 10 αλήθειες για το bullying που είχα γράψει πριν από 2 χρόνια, με αφορμή την Ημέρα σχολικού εκφοβισμού, 6 Μαρτίου.
Το μόνο που έχει αλλάξει από τότε είναι ο αριθμός των ειδήσεων.
(+) Το θετικό είναι ότι πλέον γνωστοποιούνται τέτοια συμβάντα και ο κόσμος κινητοποιείται.
(-) Το αρνητικό είναι ότι μάλλον έχουν αυξηθεί και η ηλικία έχει κατέβει.
Υ.Γ.2 Μη φοβάστε να φέρετε το παιδί, σε επαφή με κάποιον ψυχολόγο, με όποια αφορμή. Τα παιδιά μας ζορίζονται πολύ στις σχέσεις τους.
Σκεφτείτε ότι εκτός από στήριξη, το παιδί έρχεται σε επαφή με έναν άλλο ενήλικα και συζητάει έξω από το μικρόκοσμο του και έξω από την οικογενειακή, φορτισμένη συναισθηματικά οπτική.
Και όλα αυτά καλύτερα νωρίτερα, παρά αργότερα.
