party Κυνήγι Θησαυρού
Η Μυρτώ έκλεισε τα 8 και το γιόρτασε με ένα girlish πάρτυ, με κύριο θέμα το Κυνήγι του Χαμένου Θησαυρού των Νηρηίδων.
Αρχικά καμία από τις δύο μας δεν είχε πολύ έμπνευση. Εγώ είχα αποφασίσει να κάνουμε για πρώτη φορά party έξω και είχα κατεβάσει ρολά. Eκείνη ήθελε να το κάνουμε στο σπίτι αλλά αυτά που έλεγε δεν βοηθούσαν και πολύ.
Ιδέες πήγαν, ιδέες ήρθαν αλλά μια φάνηκε να μένει σταθερή.
Το Κυνήγι Θησαυρού.
Και δε φτάνει που όπως είπα είχα κατεβάσει ρολά και έπρεπε να ενεργοποιηθώ, το ήθελε λέει και έκπληξη, δηλαδή να το σχεδιάσω και να το ετοιμάσω κρυφά. Ποιός? εγώ που ούτε που είχα παίξει ποτέ μου, άσε που δύσκολα κρύβεις πράγματα σε ένα σπίτι με δύο σίφουνες, άσε που με έτρωγε και η γλώσσα μου να της λέω τις λεπτομέρειες.
Τελικά τα καταφέραμε. Κυνήγι θησαυρού παίξανε, το θησαυρό το βρήκανε, βαφτήκανε, φτιαχτήκανε, χοροπηδήσανε, στολίσανε την τούρτα, ταινία είδανε, ποπ κορν φάγανε, το σπίτι ρήμαξε, οι γονείς ήπιαμε τα ποτάκια μας και όλα καλά. Και κατάφερα και τα περισσότερα να είναι έκπληξη ή μισο-έκπληξη.
Αυτό το κρυφά-έκπληξη, πόσο με ταλαιπώρησε, μα πόσο με ταλαιπώρησε! Πριν το πάρτυ, έβρισκε κάτι στα ντουλάπια της έλεγα άστο κάτω, έψαχνε κάτι άλλο τσίριζα όχι εκεί 🙂 Μετά ρωτούσε μαμά τι είναι αυτό? τι θα το κάνουμε? Της έλεγα θα δεις. Όλο αυτό την οδήγησε στο να ανυπομονεί τόοοοοσο πολύ που όταν ξεκίνησε το κυνήγι θησαυρού έτρεχε σαν το τρελλό και έπρεπε να της πατάω φρένο.
Εκτός από το Κυνήγι Θησαυρού, που λόγω ηλικίας δεν μπορούσε να κρατήσει πάρα πολύ ώρα, είχαμε και άλλες δραστηριότητες οι οποίες περπάτησαν πολύ καλά και θα μπορούσαν να είναι και από μόνες τους θέμα για πάρτυ. Τα κορίτσια πέρασαν το απόγευμα και το βράδυ τους:
- Ζωγραφίζοντας τα τζάμια
- Κυνηγώντας το Θησαυρό
- Καλλωπίζοντας τον εαυτό τους και η μια την άλλη
- Στολίζοντας την τούρτα
- Βλέποντας ταινία
◈ Ζωγραφίστε τα τζάμια !!!
Το πάρτυ ξεκίνησε με ζωγραφική στα τζάμια.
Τους έδωσα μαρκαδόρους για ασπροπίνακα και κάτι ψηφίδες που κολλάνε στα τζάμια και τους είπα
“Θέλετε να ζωγραφίσετε τα τζάμια?”
Με κοιτούσαν αποσβολωμένα… θα αναρωτιόταν, τώρα το εννοεί αυτό?
Ήταν πολύ καλή πρώτη ασχολία γιατί τις συντόνισε έτσι ώστε να είναι όλες μαζί. Κάθε κοριτσάκι που έφτανε έμπαινε στο κλίμα αμέσως. Το πόσο το ευχαριστήθηκαν και πόσο τα κράτησε δεν λέγεται. Πρέπει να ήταν η καλύτερη τους απασχόληση. Πέρασαν μια ώρα ζωγραφίζοντας χωρίς να αναζητήσουν κάτι άλλο.
Οι μαμάδες ανησυχήσανε λίγο μην τους μείνει το κουσούρι και στο σπίτι και συνεχίσουν να ζωγραφίζουν τα τζάμια. Εγώ πάλι ήμουν πολύ άνετη μέχρι που είδα ότι οι μαρκαδόροι ήταν ανοιχτοί δίπλα στο μπεζ καναπέ και ότι τα χεράκια τους γίνανε μαύρα και πιάνανε τους τοίχους. Ένα κουσουράκι πάντως εμάς μας έμεινε γιατί έκτοτε τα κορίτσια έχουν παρατήσει το μαυροπίνακα και στα τζάμια μας πλέον έχει κρεμάλες, γράμματα, ζωγραφιές και μηνύματα. Ας πούμε ότι εκφράζονται, ότι έχουν να πουν κάτι ακόμη.
Μέχρι να βαρεθώ να είμαι με το ajax όλη την ώρα. Είπαμε να ενθαρρύνουμε τη δημιουργικότητα και την έκφραση αλλά εντάξει.. έχει και η μάνα τα όριά της.
◈ Το κυνήγι Θησαυρού ξεκίνησε με ένα μπαμ !!!
Τα κορίτσια έσκασαν ένα μπαλόνι, το οποίο έκρυβε ένα μήνυμα από τις Νηρηίδες που τις προέτρεπε να ψάξουν το χαμένο θησαυρό τους.
Βήμα – βήμα οδηγήθηκαν στο να μαζέψουν διάφορα κομματάκια τα οποία συνέθεταν το μαγικό τους φυλαχτό. Τα φυλαχτά ήταν πορτοκαλί και πράσινα και με αυτό τον τρόπο χωρίστηκαν σε δύο ομάδες.
Οι ομάδες έτρεχαν πέρα δώθε σε διάφορες αποστολές εντός και εκτός σπιτιού, διαβάζοντας κρυπτογραφημένα μυνήματα και αόρατα σημάδια. Προς το τέλος ενώθηκαν ξανά για να συνδυάσουν τα κομμάτια τους και να μπορέσουν να ερμηνεύσουν το τελικό μήνυμα που οδηγούσε στο θησαυρό.
Φτάνουν όλες μαζί σε μια βαλίτσα. Ανοίγουν τη μεγάλη βαλίτσα, βγάζουν το μικρό βαλιτσάκι. Το μικρό βαλιτσάκι έχει κλειδαριά με κωδικό. Συνδυάζουν όλα τα στοιχεία τους, ξεκλειδώνουν και … ταράμ τατάμ !!!
Βρήκαν καρδούλες σοκολατάκια και κάτι υπέροχα, μα υπέροχα κοριτσίστικα μανό safe-nails που βγαίνουν με το νερό και είναι πολύ γλυκούτσικα. Το χρώμα που είχα διαλέξει ήταν το Glitter Bomb που παρόλο το φαντεζί όνομά του είναι σχετικά διακριτικό για κοριτσάκια.
Αν και δεν τρελλαίνομαι με τα βαμμένα νυχάκια, βλέποντας τα μπουκαλάκια ομολογώ ότι λιγώθηκα και λύγισα. Αφού λύγισα εγώ, φαντάζεστε αυτές.
εδώ μπορείς να διαβάσεις αναλυτικά όλα για το Κυνήγι Θησαυρού
◈ Βαφτείτε, στολιστείτε, τσιρίξτε !!!
Με τέτοιο σουπερ θησαυρό στα χέρια, τα μανό, δε θα το γιόρταζαν? ε! θα το γιόρταζαν. Ε! και βάφτηκαν μόνες τους ή έβαψαν η μια την άλλη. Έκαναν και βούλες με χρυσό σπρέι στα μαλλιά (εισαγωγή στον πουαντιγισμό) και αισθανόταν πολύ όμορφες και μεγάλες. Τους είπα μόνο να μην το παρακάνουν και βγουν σαν τσίρκο στις φωτογραφίες με την τούρτα. Έτσι διατηρήσαμε ένα επίπεδο διακριτικότητας και κομψότητας – λέμε τώρα.
◈ Στολίστε την τούρτα
Μετά το στόλισμά τους και πριν φυσήξει η Μυρτώ τα κεράκια υπήρχε μια ακόμη δουλειά … να στολιστεί και η τούρτα.
Αυτό τελικά έχει γίνει μεγάλο hit στα πάρτυ μας.
Δοκιμάστε το και εσείς, τους αρέσει πολύ και ασχολούνται για ώρα.
Παραγγέλνετε την τούρτα τελείως σκέτη ή πιο απλή με ελεύθερο χώρο.
Τους δίνεται ζαχαρόπαστες σε διάφορα χρώματα, πλάστες και κουπάτ.
Τα αφήνετε να δημιουργήσουν !!!
Hint: απλά να έχετε συνεννοηθεί με το παιδάκι σας να ξέρει τι να περιμένει ή τι να μην περιμένει. Μην έχετε και δράματα. Επιβεβαιώστε πρώτα ότι αντέχει την ελεύθερη έκφραση στην τούρτα του.
◈ Σινεμά
Το πάρτυ σχόλασε, έμειναν οι μισές καλεσμένες, αποκαμωμένες και είδαν ταινία – και αράξαμε και εμείς οι μεγάλοι στο μπαλκόνι.
Περισσότερο όμως από την ταινία νομίζω ότι τους άρεσε το ποπ κορν. Και όχι απλά το ποπ κορν αλλά το ποπ κορν σε χάρτινο σακουλάκι για ποπ κορν. Αν ήταν σε πιάτο μπορεί και να μην είχε την ίδια γεύση. Ξέρετε πως είναι αυτά τα πράγματα στη μαγειρική κάνουν διαφορά 🙂
Περάσαμε όλοι πολύ ωραία και εγώ χάρηκα πολύ να τις βλέπω να παίζουν και να δημιουργούν, στα τζάμια, στην τούρτα, στο κεφάλι τους. Εκτός από το κυνήγι θησαυρού που ήταν πλήρως οργανωμένο και ελεγχόμενο όλα τα άλλα πρόσφεραν μια ελευθερία που τις έκανε να αυτοσχεδιάζουν, να συνεννοούνται, να οργανώνονται και να μην έχουν εμάς από πάνω τους όλη την ώρα. Κάτι που φαντάζομαι θα έρθει κάποια στιγμή και σαν απαίτηση.
Ελπίζω έχουμε λίγο χρόνο ακόμη ε?
Δύο, τρία? πόσα χρόνια? Σίγουρα πάντως όταν περάσουν άλλα 8 χρόνια θα μιλάμε για έναν άλλο άνθρωπο, έναν άλλο κόσμο… Για έναν σχεδόν ενήλικα. Τουλάχιστον τώρα, 8 χρονια μετά, ακόμη μπορούμε και μιλάμε για ένα μικρό κοριτσάκι. Πέρασαν τόσο γρήγορα, θα γίνει το ίδιο και με τα επόμενα ε?