Νάξος, έχει κάτι για όλα τα γούστα

Από τη στιγμή που πάτησα το πόδι μου στη Νάξο, δεν πρέπει να σταμάτησα να επιβεβαιώνω συνεχώς:
Σαν τις Κυκλάδες πουθενά και σαν τις Κυκλάδες πουθενά.

Δεν ξέρω τι τρέχει με αυτές τις Κυκλάδες…

Ο αέρας? Η απλότητα του τοπίου? Η λιγότερη υγρασία?
Κάτι πιο συμπαντικό ίσως?

Μπορείς να ακούσεις τη συνέχεια εδώ:

 

αλλιώς συνεχίζεις την ανάγνωση…

Βολεύτηκα στο καράβι από τον Πειραιά και άρχισα να θυμάμαι φοιτητικές στιγμές.
Ίσως και να με επηρέασε η στάση στην Παροικιά της Πάρου.
Λέγοντας ιστορίες στα κορίτσια από εκείνο το πρώτο ταξίδι στις Κυκλάδες, θυμήθηκα ότι συγκεκριμένα στην Πάρο, με όποιον έχω πάει έχω μαλώσει. Και άνθρωπο των εντάσεων δε με λες.
Εσείς? Στην Πάρο, πώς έχετε περάσει?
Έχετε κάποιο μέρος που νιώθετε να σας πάνε όλα στραβά?

Πλησιάζοντας το βράχο με την Πορτάρα, τη χαρακτηριστική πύλη της Νάξου, προσπαθούσα να φανταστώ ολόκληρο το Ναό του Απόλλωνα, να σηκώνεται από πίσω και να σε υποδέχεται στο νησί.

Ακόμη όμως και χωρίς ναό, η Πορτάρα σε καλωσορίζει μεγαλόπρεπα.
Και στο βάθος αχνίζουν άσπρα σπιτάκια και δρομάκια που σε κάνουν να λαχταράς να τα περπατήσεις.

ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

Ο μύθος λέει, ότι εδώ εγκατέλειψε ο Θησέας την Αριάδνη.
Αν θυμάστε, ο Θησέας νίκησε το Μινώταυρο και με τη βοήθεια της Αριάδνης που του έδωσε τον μίτο, κατάφερε να βγει από τον λαβύρινθο.
Ο Θησέας την πήρε μαζί του, από τα παλάτια της Κνωσού, αλλά επιστρέφοντας την άφησε εδώ στη Νάξο. Κάποιοι λένε επειδή τη ζήτησε ο θεός Διόνυσος, κάποιοι άλλοι λένε επειδή ο Θησέας αγάπησε άλλη.
Σχετικά με το τι απέγινε η Αριάδνη υπάρχουν πολλοί μύθοι. Για τον Θησέα όμως ξέρουμε σίγουρα, ότι επιστρέφοντας στην Αθήνα, ξέχασε να αλλάξει πανιά στο καράβι του.

ΠΟΡΤΑΡΑ

Λένε ότι οι αρχαίοι ήξεραν να διαλέγουν πολύ καλά τον τόπο που έχτιζαν τους ναούς τους.

Έτσι φαίνεται να έγινε και με την πύλη του Απόλλωνα και βγάζει αυτό το δέος.

Ειδικά τα χαράματα που θα την πετύχεις άδεια.

Όμορφη όμως είναι και το ηλιοβασίλεμα και ας γίνεται χαμός, όπως σε όλα τα instagrammable μέρη.
Και όταν πέσει η νύχτα, είναι μια καλή ώρα να κάτσεις σε ένα βραχάκι και να αφουγκραστείς το μέρος.

Αν την πετύχεις με πανσέληνο, η ατμόσφαιρα γίνεται πιο δυνατή.
Βέβαια σαν εκείνες τις φωτογραφίες, με ένα φεγγάρι να με το συμπάθιο, που βλέπω στα social, εγώ δεν κατάφερα να βγάλω.

Τη σωστή γωνία τη βρήκα, το φεγγάρι το βρήκα, πώς να φαίνεται τόσο μεγάλο δεν ξέρω.

ΝΑΞΟΣ

Η Νάξος δεν είναι καθαρό κυκλαδονήσι παντού.
Ως το πιο μεγάλο νησί του συμπλέγματος έχει πολύ χώρο.
Ως το πιο εύφορο νησί του συμπλέγματος έχει και άλλα δέντρα εκτός από αλμυρίκια.
Έχει και το ψηλότερο βουνό των Κυκλάδων, το όρος Ζεύς, 1001 μέτρα.

Η Νάξος επίσης, τα λίγο πιο παλιά χρόνια, δεν είχε ανάλογη τουριστική ανάπτυξη όπως οι γείτονες της.

Ίσως για όλα τα παραπάνω μαζί, συναντάς τόσες πολλές εναλλαγές μεταξύ τοπικού, παραδοσιακού και τουριστικού χρώματος.

Από παλιά άκουγα ότι το νησί έχει υπέροχες παραλίες, αλλά δεν την προτιμούσα τότε γιατί μου φαινόταν οικογενειακή. Πήγαινα στην Πάρο και τι καταλάβαινα? Μάλωνα.

Ίσως και να ήταν τότε πιο οικογενειακή, τώρα όμως σίγουρα δεν είναι μόνο αυτό.
Η Νάξος είναι για όλα τα γούστα, τόσο χώρο έχει άλλωστε.
Και πόσο δίκιο είχαν όλοι που μου λέγανε ότι οι παραλίες της είναι υπέροχες!

ΔΙΑΜΟΝΗ: Άγιος Γεώργιος

Μείναμε στον Άγιο Γεώργιο, ένα χωριουδάκι ακριβώς δίπλα στη Χώρα.
Ο οικισμός αυτός αποδείχθηκε πολύ βολικός.
Είναι στην άκρη της πόλης, φεύγεις εύκολα με το αυτοκίνητο προς παραλίες και ορεινά χωριά αλλά κατεβαίνεις άνετα με τα πόδια στο λιμάνι.
Εμείς προτιμούσαμε τη διαδρομή από την παραλία και ας γεμίζαμε άμμο βραδιάτικα.

Αυτό το μέρος επίσης το βολευτήκαμε, γιατί από κάτω είχαμε και όλα όσα χρειαζόμασταν.

◈ Παραλία
◈ Πρωινό καφέ στην παραλία.
◈ Εστιατόρια, αν πεινάσουμε ξαφνικά.
◈ Ήσυχα μπαράκια στην άμμο για το βράδυ.

Η θάλασσα εδώ, δεν είναι όπως οι φημισμένες της Νάξου, αλλά κάνεις εύκολη βουτιά, όποια ώρα της ημέρας τη θελήσεις.
Βολικό όταν έχεις παιδιά ή είσαι μεγάλη παρέα μέχρι να συντονιστείτε όλοι μαζί.

Ακριβώς απέναντι από τον Άγιο Γεώργιο, υπάρχει ένας βράχος με ένα εγκαταλελειμμένο κτίσμα.
Δεν ξέρω τι ήταν κάποτε το κουφάρι που στέκει εκεί, αλλά κόσμος ανέβαινε και σιλουέτες διαγράφονταν το ηλιοβασίλεμα επειδή από την άλλη πλευρά έχει θέα στην Πορτάρα.

Και το βράδυ, στο βάθος της θάλασσας, τα φωτάκια που λαμπύριζαν, ήταν η Μύκονος και συγκεκριμένα το Super Paradise.

ΔΥΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΛΙΕΣ

Πυργάκι ◈ Χαβάη ◈ Καστράκι ◈ Μικρή Βίγλα ◈ Πλάκα ◈ Αγία Άννα ◈ Άγιος Προκόπιος

Όσες παραλίες και αν γυρίσαμε, το καλύτερο χρώμα νερών το βρήκαμε στο Καστράκι beach.
Τι ωραίο γαλάζιο! Και τι ωραίοι κόκκοι άμμου!
Λέγαμε με τα κορίτσια να πάρουμε βαζάκια με άμμο από κάθε παραλία για να τις συγκρίνουμε.
Δεν πήραμε.

Επίσης όπως βλέπεις στο χάρτη, μόνο στη δυτική πλευρά του νησιού βουτήξαμε.

Άγιος Προκόπιος

Η πιο γνωστή παραλία της Νάξου. Την ήξερα πριν καν σκεφτώ να πάω στη Νάξο.
Από το δρόμο φαινόταν πολύ αστική και πυκνή, αλλά ευτυχώς μπήκαμε στο χωματόδρομο και φτάσαμε τέρμα δεξιά.
Παρόλο που και εκεί ήταν γεμάτη, είχε φοβερή χοντρόκοκκη άμμο και υπέροχα νερά που δεν είχαμε αντιληφθεί περνώντας από έξω με το αυτοκίνητο.
Είναι μια παραλία που δεν την πιάνει ο καιρός.

Αγία Άννα

Η παραλία της Αγίας Άννας φαινόταν και αυτή μικρή και αστική.
Ήταν? Δεν ήταν? Δεν ξέρω γιατί δεν σταματήσαμε.
Στο τέλος της έχει ένα μικρό κεδρόδασος και από πίσω παραλία γυμνιστών.

Πλάκα

Αυτή η παραλία έγινε η αγαπημένη μου.

◈ 3 km παραλίας.
◈ 3 km χωματόδρομος που εκτός από σκόνη, μου έδινε πολύ ωραία χύμα αίσθηση.
◈ 3 km με εναλλαγές εστιατορίων, καφέ.

Σε κάποια τμήματα, πυκνός κόσμος και ομπρέλες και σε άλλα πιο άδεια.

Θέλεις να δώσεις 60 ευρώ την ξαπλώστρα, με 60 ευρώ υποχρεωτική κατανάλωση? Τα δίνεις.
Δεν θέλεις να τα δώσεις? Θα βρεις κομμάτι άμμο να απλώσεις την πετσέτα σου. Το ‘χει και αυτό.
Εμείς βρήκαμε τέλος Αυγούστου, ελπίζω τόσο μεγάλη που είναι, με κενά ανάμεσα στα beach bar κάτι να βρεις και τότε.

◈ Μπορείς να φας βάφλες στο Waffle House.
Το Waffle House είναι ένα μαγαζί που υπάρχει και στη Χώρα. Όποιον και να ρωτήσαμε “Tι να κάνουμε στη Νάξο”, είπε να πάρουμε παγωτό από εκεί.
◈ Να χαλαρώσεις στο Cedar cafe
◈ Να βγάλεις φώτο στο Caya

◈ Να χαζέψεις τη διακόσμηση στο Tortuga

◈ Να φας μεξικάνικο στο Picasso.

Την επόμενη φορά, θα ήθελα να νοικιάσω ένα σπιτάκι και να κάθομαι όλη μέρα με μαγιό και σαγιονάρες μέχρι το ηλιοβασίλεμα.
Θα σκεφτόμουν και διαμονή στο camping που είδα ότι υπάρχει, αν και ο γραφικός χωμάτινος δρόμος που τόσο μου άρεσε, θα σηκώνει πολύ σκόνη.

Μικρή Βίγλα

Μια παραλία με πολλά watersport, μοιρασμένη δεξιά και αριστερά σε έναν λόφο.
Επέλεξε πλευρά ανάλογα τον αέρα.

Καστράκι Beach

Εδώ είχε το πιο ωραίο χρώμα νερών όπως σας είπα και πιο πάνω.
Ο λόφος που φαίνεται στο βάθος, είναι η Μικρή Βίγλα και μπορείς να πάς κόστα-κόστα μέχρι εκεί.

Αν φεύγεις από το Καστράκι προς Μικρή Βίγλα και φυσάει, μόλις περάσεις το λόφο κάπως ξαφνικά
ξεπροβάλλουν πολλά paraglide μαζί.

Χαβάη

Όταν μια παραλία τη λένε Χαβάη, δεν ξέρω τι περιμένεις εσύ.
Εγώ περιμένω μια ωραία παραλία με φοίνικες.
Ε! φοίνικες δεν είχε, αλλά ωραία παραλία ήταν.
Για να κατέβεις στην άμμο πρέπει να περάσεις προσεκτικά μια σχισμή ανάμεσα σε πέτρες και αυτό της δίνει μια πινελιά περιπέτειας.
Δεν είναι οργανωμένη και στα γύρω βράχια υπάρχουν κοιλότητες που κάποιες ώρες της ημέρας μπορείς να βρεις σκιά.

Σε αυτό το σημείο θα συναντήσεις την καντίνα FBI FoodTruck, μην την προσπεράσεις όπως εμείς.
Ποιοτικό street Food, από σεφ κοσμογυρισμένο και τοπικά προϊόντα.

Τώρα βλέπω στον κατάλογο τους, τι έχασα και έχω σκάσει.

Πυργάκι

Σε μια περιπλάνηση μετά τη Χαβάη, βγήκαμε στην παραλία Πυργάκι.
Τέλος Αυγούστου ήταν έρημη.
Δεν φαινόταν επίσης να φυσάει όσο αλλού.
Προς εξερεύνηση την επόμενη φορά.

ΣΤΗ ΧΩΡΑ

Μεγάλη Χώρα, με ατελείωτα στενάκια.
Εντυπωσιάστηκα από την μεγάλη ποικιλία στο ύφος.
Αλλού πιο κλασσικό τουριστικό, αλλού πιο κυκλαδίτικο.
Έχει ολόκληρη γειτονιά, χαρούμενη, φωτεινή με ζαχαρωτά, παγωτά και παιχνίδια που σίγουρα αρέσει στα παιδιά, έχει όμως πιο πέρα σημεία με εστιατόρια και άλλα μπαρ κομψά και εναλλακτικά.

Η Νάξος τα έχει όλα, μένει να ψάξεις το σημείο σου.

ΚΑΣΤΡΟ

Η Νάξος ήταν μια μεσαιωνική καστροπολιτεία.
Όπως την κοιτάς από μακριά το κάστρο ξεχωρίζει από το μπεζ του χρώμα ανάμεσα στα λευκά σπιτάκια.

Ένα από τα πιο ψηλά σημεία της μέσα στο κάστρο φιλοξενεί το μαγαζί Άβατον 1739.
Παρόλο που η ταράτσα του δεν βλέπει την Πορτάρα, μόλις δεις την άπλετη θέα, θα θελήσεις να κάτσεις για ποτό, φαγητό ή καφέ.

Και αν πετύχεις και μεγάλο φεγγάρι να βγαίνει, τότε ακόμη πιο πολύ.

Σε αυτό το κτίριο, λειτουργούσε η Μονή και η Σχολή Ουρσουλινών, τα οποία ήταν προσβάσιμα μόνο σε γυναίκες, εξ’ου και το όνομα Άβατον.
Η Μονή χτίστηκε επάνω στα τείχη του ενετικού κάστρου που είναι 800 χρόνων.
Το οποίο κάστρο είχε χτιστεί πάνω στην Αρχαία Ακρόπολη.
Η οποία Αρχαία Ακρόπολη οικοδομήθηκε με κυκλαδικούς αρχαίους κίονες.
Οι κίονες ηλικίας πολλών χιλιάδων χρόνων είναι εμφανείς στους τοίχους.

Σχετικά πιο νέο είναι ένα καμπανάκι 500 ετών και το πλακάκι της κουζίνας μόνο 250 χρονών.
Τα θρανία θυμίζουν “Χτυποκάρδια στα θρανία”  αν και είναι πιο παλιά από τη Βουγιουκλάκη και τα μαρμάρινα σκαλοπάτια έχουν κρατήσει το βαθούλωμα από τα πατήματα των μαθητριών.

Βγαίνοντας από την πίσω πλευρά του κτίσματος, βρίσκεσαι σε στενάκια. Μπορείς να περιπλανηθείς στο κάστρο ή να κατηφορίσεις προς την πόλη. Εδώ θα βρεις και το το Αρχαιολογικό Μουσείο.

Tip

Για την ανάβαση στο κτίριο και στο κάστρο, υπάρχει ανελκυστήρας.
Όταν ανεβαίνεις σούρουπο, πιάσε την πλευρά που έχει τζάμι και έχε έτοιμο το κινητό στο video.

ΛΙΜΑΝΙ ΝΑΞΟΥ

H Χώρα ξεδιπλώνεται γύρω από το λιμάνι.

Παρατήρησε πόσο μεγάλη είναι η ακτογραμμή, όλα από πίσω είναι στενάκια για περπάτημα.

Ο κεντρικός δρόμος παρότι ξεκάθαρα τουριστικός με πολλές τέντες και αλλεπάλληλα μαγαζιά, είναι συμπαθητικός.
Μάλιστα σε ένα εστιατόριο που έμοιαζε τουριστικό και καθίσαμε τυχαία, το φαγητό βγήκε καλό.

Στην παραλία συναντάς το Swing bar.
Ανεβαίνεις τις σκάλες του και βγαίνεις σε μπαλκόνι προς το λιμάνι.
Τα κοκτέιλ του έχουν περίεργα ονόματα και ακόμη πιο περίεργο σερβίρισμα. Χάζεψε τα στον κατάλογο τους για να καταλάβεις, πόσο ιδιαίτερα είναι.
Εμείς πήραμε ένα, που η διαδικασία σερβιρίσματος περιλάμβανε και ένα φσιτ με αντηλιακό. Σου φέρνανε το ποτό, σε ψεκάζανε και με αντηλιακό καρύδα. Έπινες το εξωτικό ποτό σου, σε ένα συννεφάκι από καλοκαιρινή αύρα.
Έχει και ταρατσάκι, που βλέπει στην πίσω πλευρά στα στενάκια, χαριτωμένο και αυτό.

Στους τοίχους, μπορείς να διαβάσεις πληροφορίες για τη μουσική swing, αλλά και ωραία quotes.
“There is no elevator to reach the peak, you have to take the stairs”
“Shine in your own light”

Λίγο πιο πέρα, συναντήσαμε πάγκους με Henna Tattoo, όπου γιαγιά και εγγονή κάνανε τα δικά τους προσωρινά ασορτί τατουάζ και ήταν πολύ περήφανες.

Από την άλλη πλευρά του λιμανιού (στο ύψος που δένει το πλοίο της γραμμής), έχει και άλλα πιο στενούτσικα στενά και ένα χαρακτηριστικό γκράφιτι με τούρτα.

ΟΡΕΙΝΗ ΝΑΞΟΣ

Η Νάξος είναι γνωστή και για τα ορεινά της χωριά.
Εμείς προλάβαμε να επισκεφθούμε τα δύο πιο γνωστά.

Απείρανθος

Θα γελάσετε, αλλά εμένα μου θύμιζε Ραψάνη.

Σίγουρα δεν νιώθεις ότι είσαι σε νησιώτικο χωριό, αλλά σαν σε κεφαλοχώρι στεριανό.
Φάγαμε στην αυλή του Λευτέρη.
Χαζέψαμε quotes στο Αερικό.
Είδαμε ότι έχει πολλά μουσεία, όπως εικαστικών τεχνών, γεωλογικό, λαογραφικό, αλλά τα αφήσαμε για την επόμενη φορά.

Χαλκί

Μικρά στενάκια, ωραία κτίρια και ο περισσότερος κόσμος ξέρει το γαλακτομπούρεκο του.
Όποιος μας σταμάταγε για οδηγίες στο δρόμο, για αυτό ρωτούσε.
Μη σας γελάσω, εγώ δεν έφαγα αλλά λένε ότι είναι καταπληκτικό.

Εκεί που γέλασα με τον εαυτό μου, ήταν σε ένα μαγαζί με κυκλαδικά εδώλια.
Σε αυτό το μαγαζί, συνειδητοποίησα ότι όταν ακούω τη λέξη κυκλαδίτικος, πρώτα θα μου έρθουν άσπρα σπιτάκια με μπλε παράθυρα και μετά άσπρα αγαλματάκια.
Ντροπή μου.

ΦΑΓΗΤΟ

Στη Νάξο πέσαμε με τα μούτρα στο τυρί. Ό,τι τυρί βλέπαμε στον κατάλογο το παραγγέλναμε.

Το νησί, φημίζεται για τα τυριά του.
Η Γραβιέρα Νάξου μπήκε λέει στα 10 καλύτερα τυριά του κόσμου.
Πολύ ωραία η γραβιέρα τους, αλλά επειδή έχουμε και στην Κρήτη, κόλλησα με το τυρί Αρσενικό.
Σκληρό, αψύ, έντονο τυρί με εξαιρετική επίγευση.

Η Νάξος επίσης φημίζεται για τις πατάτες, το λικέρ κίτρο και τα κρασιά.

Δεν υπάρχει κάπου που φάγαμε και δεν ήταν από καλά έως πάρα πολύ καλά.
Επιλέξαμε παραδοσιακά, αλλά και μοντέρνα και fusion πώς-τα-λέν.

Μερικά από αυτά που δοκιμάσαμε είναι:

◈  Αξιώτισσα – Όποιος έρχεται στη Νάξο νομίζω έχει αυτή την ταβέρνα στη λίστα του, για αυτό καλό είναι να κάνεις κράτηση. Ελληνικό φαγητό με τοπικά προϊόντα.

Συνδυάζεται με μπάνιο στο Καστράκι.

◈  Άμμος – Αυτό ήταν το εστιατόριο στο λιμάνι που κάτσαμε τυχαία και βγήκε καλό.

◈  Naxos Apothecary – Αυτό εδώ έχει ιδανική θέση για να τρως και να χαζεύεις την Πορτάρα. Συνδυάζεται με σούρουπο.
Ανήκει στην οικογένεια Κορρέ, με τα γνωστά καλλυντικά, η οποία είναι από τη Νάξο.
Naxos Apothecary ονομάζεται το φαρμακείο τους στο κέντρο της Αθήνας, που δεν μοιάζει με φαρμακείο αλλά με concept store καλλυντικών.
Ακολουθώντας το look n feel του φαρμακείου, άνοιξαν ένα εστιατόριο σε εξαιρετικό σημείο. Μέσα θα βρεις πάγκους και ράφια με τα προϊόντα τους. Εστιατόριο υπάρχει και στην Αθήνα.

Κανονίζοντας διακοπές στη Νάξο πρέπει να ξέρεις ότι από εδώ φεύγουν καραβάκια για μονοήμερες στα γύρω νησιά.
Δήλος – Πάρος – Μύκονο – Ηρακλειά – Κουφονήσια.
Εμείς είδαμε επιτέλους Δήλο και προλάβαμε έναν καφέ στη Μύκονο.

Η Νάξος μου έδωσε την αίσθηση ότι τα έχει όλα.
Με έκανε να σκέφτομαι αν θα μπορούσε κάποιος να ζει κάπως πιο μόνιμα εκεί και κοίτα να δεις πόσο την είχα αποκλείσει κάποτε.

Αυτό που μου θύμισε για μια ακόμη φορά, ήταν το σαν τις Κυκλάδες, που είχα να χρόνια να πάω, πουθενά!

Όπως καθόμουν στον Άγιο Γεώργιο κάθε βράδυ, εκεί στην άμμο, κοιτάζοντας φωτάκια στο βάθος, προσπαθούσα να θυμηθώ πού αλλού νοιώθω τόση ηρεμία.
Αυτή την ηρεμία του έτσι απλά, χωρίς λόγο.