MeetTheTravelSoul
Tο μακρινό Νοέμβρη του 2020 ήμασταν κλεισμένοι σε έναν άλλο παράλληλο σύμπαν και ταξιδεύαμε μόνο νοερά.
Ένα γλυκό κορίτσι, η Μαρία Μαζάρου, γνωστή τότε και ως τραβελιάρα ψυχή είχε μια ιδέα για ένα challenge, το #meetΤheΤravelsoul
Από το πληκτρολόγιο του σπιτιού μας, πολλοί travelBlogger και travelInstagrammer ταξιδέψαμε απαντώντας σε 12 ταξιδιωτικές ερωτήσεις.
Μια κάθε μερικές μέρες, ροκανίζαμε τις άλλες δύο εβδομάδες καραντίνα και φτάσαμε Χριστούγεννα.
Μέσα σε όλη τη ζοφερή κατάσταση θυμάμαι γλυκά, τη λαχτάρα να μοιραστώ και την λαχτάρα να με ταξιδέψουν σε άγνωστους προορισμούς.
Επειδή το Instagram είναι δανεικό σπίτι ενώ το blog είναι η δική μου γωνιά αποφάσισα να μεταφέρω εδώ τα κείμενα για να γνωρίσετε και εσείς το ταξιδιωτικό μου προφίλ αλλά και πολλούς άλλους ταξιδιώτες που αξίζει να ακολουθήσετε.
Πάμε λοιπόν…
◈ Day 1 – Ο Ταξιδιώτης και τι είναι για εμένα τα ταξίδια
Ως παιδί στρατιωτικού μπορείς να πεις ότι το travel ήρθε byDefault με το installation.
Γνώρισα μέρη, έγινα ένα με αυτά, ξεριζώθηκα και ξανά από την αρχή.
Έχω μείνει σε 3 χώρες, 7 πόλεις, 1 κωμόπολη και 1 χωριό.
Αυτό μου δίνει μια ιδιαίτερη σχέση με τα ταξίδια και τους ξένους τόπους.
Ψάχνω το feels like home, μια γωνιά να κουρνιάσω, μια ωραία στιγμή που αισθάνομαι into place.
Με γοητεύουν τα μέρη με εμφανή την ιστορία τους, τα στενάκια και είμαι κορίτσι του καλοκαιριού αν και έχω θεαθεί να κουτρουβαλάω μπλε πίστες σκι.
Συνήθως προτιμώ το αεροπλάνο και βιάζομαι να φτάσω στον προορισμό μου εκτός αν κάνουμε roadTrip.
Μου αρέσει να παρατηρώ και να αφουγκράζομαι περισσότερο από το να κάνω mingle. Μου αρέσει πιο πολύ να κρυφακούω ντόπιους από το να προσπαθώ να τους πιάσω την κουβέντα.
Αγαπημένη συνήθεια να ξυπνάω πρώτη στα ταξίδια και να κάνω βόλτα όταν όλοι κοιμούνται, καταλήγοντας σε ένα καφέ, παρατηρώντας και γράφοντας τεράστια ποστ για το blog μου.
Κατάγομαι από τα Χανιά, μένω Αθήνα με τον αγαπημένο μου και τα δύο κορίτσια που ήρθαν στη ζωή μας, δεν στάθηκαν ποτέ εμπόδιο στα ταξίδια. Από την πρώτη στιγμή τα τριγυρίζουμε μαζί μας. Έχουν πετάξει και μόνες τους με αεροπλάνο πολλές φορές.
Μου αρέσουν πολύ τα fun facts, κάνω συλλογή από παιδικούς ταξιδιωτικούς οδηγούς και έχω φτιάξει μάλιστα έναν για τις Βρυξέλλες.
Έχω έντονη την ανάγκη να ξαναγυρνάω όταν νοιώθω ένα μέρος δικό μου.
Είμαι ένας #sentimentalΤraveller
Εσύ?
Best Comment
◈ Day 2 – Η ωραιότερη ταξιδιωτική ανάμνηση από την παιδική σου ηλικία
Όπως είπα στο προηγούμενο post άλλαζα σχολείο-σπίτι-μέρος περίπου κάθε δύο χρόνια.
Με θυμάμαι στην πίσω θέση ενός κόκκινου Toyota Corolla,
να πηγαίνουμε κάπου,
να σταματάμε κάπου,
να βγαίνουμε κάπου,
με μόνιμη ερώτηση ‘Σε πόση ώρα φτάνουμε’
Η ζωή μου ένα ταξίδι αλλά οι διακοπές …σταθερές
1. Χανιά – παππούδες
2. Άγιος Αντρέας Αττικής – Θερινός στρατιωτικός οικισμός.
Στα Χανιά δεν είχα παρέα αλλά είχα μπουγάτσες, μπάνιο, ντομάτες, σταφύλια, τον έναν παππού μου να μου μαθαίνει μύθους στα αρχαία και τον άλλον να με πηγαίνει στην εκκλησία (παπάς).
Κάπως έτσι αγάπησα τα βιβλία, το κέντημα και τις χειροτεχνίες γιατί εκείνος ο κόκορας λαλούσε νωρίς και οι ώρες πολλές.
Στον Άγιο Αντρέα έβρισκα κάθε φορά παρέα του καλοκαιριού και ατελείωτη ελευθερία. Κλειστό μέρος, φυλασσόμενο και τριγύριζα όπου ήθελα όλη μέρα, με ένα ποδήλατο. Το βράδυ σινεμά και είχε και ντισκοτέκ (μη φαντάζεσαι, ένα χώρο σαν κοτέτσι που μαζευόμασταν τα πιτσιρίκια και κάναμε τα μεγάλα).
Μεγαλώνοντας το σνόμπαρα, τι να κάνω τον Άγιο Αντρέα όταν έτρεχα στις Κυκλάδες.
Τώρα πηγαίνω ξανά κάθε καλοκαίρι με τα δικά μου παιδιά…
και έλεγα ότι το κάνω μόνο για εκείνα. Για να γευτούν λίγο από την ελευθερία που δεν βρίσκουν αλλού. Δίνουν ραντεβού με τις φίλες του καλοκαιριού στο σινεμά, και τρέχουν με τα ποδήλατα.
Όπου και αν έχουν ταξιδέψει, αυτό είναι το μέρος που ονειρεύονται κάθε χειμώνα.
Και εγώ, ακόμη και σήμερα όταν τρέχω στην κατηφόρα με το ποδήλατο εκεί, αισθάνομαι το ίδιο παιδί.
Μια μέρα, κοιτούσα το σπιτάκι και τα πεύκα και τις πικροδάφνες λίγο πριν φύγουμε. Και σκεφτόμουν ότι ήταν εδώ πριν από μένα, ήταν εδώ όταν ήμουν μικρή, είναι εδώ για τα παιδιά μου και θα συνεχίσουν να είναι.
Λίγες μέρες μετά ξέσπασε η φωτιά.
Ήταν η στιγμή που συνειδητοποίησα τι σταθερά έχει υπάρξει στη ζωή μου και πόσο ανάγκη είχα να ανήκω κάπου.
Καλέ δεν το κάνετε και εσείς το challenge είναι τρελά ψυχαναλυτικό.
Best Comment
◈ Day 3 – Ένας άνθρωπος που έχεις θαυμάσει σε ταξίδι σου
Οι καλύτερες μου διακοπές ήταν μέσα στη θάλασσα. Ιστιοπλοΐα! !!
Τριγυρίζαμε 14 ημέρες τις Κυκλάδες. Ο καπετάνιος και έμπειρος και φίλος. Σηκωνόμασταν πρωί (πρωί το λέγαμε τότε το μεσημέρι) και τραβούσαμε κατά που φύσαγε ο άνεμος.
Στις παρέες της θάλασσας συχνά συμπορεύεσαι για λίγο με ανθρώπους που μπορεί να μην τους ξέρεις.
Το βασικό είναι να έχετε ναυτοσύνη, να αντέχετε το κούνημα, την αρμύρα και να δείχνετε μια βολή στις κακουχίες.
Σε εκείνη την παρέα συνάντησα ένα κορίτσι με το όνομα της θάλασσας που από μικρή έτρεχε στα ιστιοπλοϊκά και τα νερά.
Είχε μια ομορφιά και μια βλοσυρή ματιά και μια γλώσσα κοφτερή.
Ήξερε ιστορίες του νερού, των νησιών και σε έκοβε από πάνω μέχρι κάτω. Μου χε πάρει λίγο στην αρχή θυμάμαι να συνηθίσω το χιούμορ της.
Ήταν πάντα ντυμένη άνετα, κομψά και σε κάθε λιμάνι ήξερε τα καλύτερα μαγαζιά και έβρισκε τα πιο όμορφα αντικείμενα.
Με την ίδια χάρη ντούκιαρε* σκοινιά, μαγείρευε, έπλενε, έκανε οικονομία στο νερό και έβαζε στη θέση του όποιον κουνιόταν.
Ήταν ένας θαυμαστός συνδυασμός, φινέτσας, άνεσης, υπερβολικής εξυπνάδας και ευαίσθητης καρδιάς.
Τη θυμάμαι σαν να ταν χθες να κάθεται στο κατάστρωμα έτσι αγέρωχη με τις ατάκες της.
Ξεμείναμε αρόδο για μέρες σε κάτι ερημιές.
Γελάσαμε πολύ κάτω από ένα Buck για ένα τιραμισού.
Φάγαμε παιδικές κρέμες, μείναμε άπλυτοι για μέρες όταν τελείωνε το νερό και φτιάξαμε το τελειότερο τελευταίο γεύμα με ότι είχε μείνει και τα ψάρια που είχαν πιάσει τα αγόρια.
Εύχομαι να ναι καλά όπου και αν περπατά ή κολυμπά να βρίσκει το δρόμο της και να έχει ανθρώπους που την εκτιμούν και την αγαπούν.
Γιατί καμιά φορά που την κοιτούσα σκεφτόμουν ότι είναι δύσκολο να συνδυάζεις τόσα πολλά, τόσα καλά και να βρίσκεις ανθρώπους να το αντέχουν.
Και μου ‘χε δώσει και μια τέλεια συνταγή για πανακότα. Δύο φορές μου την έδωσε, δύο φορές την έχασα.
*ντουκιάρω = τακτοποιώ/διπλώνω
Best Comment
Και το κορίτσι με την πανακότα είπε: “Είναι ωραίο όταν κάποιος θυμάται μικρές λεπτομέρειες για εσένα.. ♡♡”
◈ Day 4 – O ταξιδιώτης που σε εμπνέει
Ο ταξιδιώτης που με εμπνέει είναι ο ταξιδιώτης που δεν είμαι…
Ο μποέμ ταξιδιώτης.
Εκείνος που περιπλανιέται σε εξωτικά μέρη, μιλάει με αγνώστους, ανακατεύεται με τον κόσμο και πάει όπου τον πάει ο δρόμος.
Τέτοιος ταξιδιώτης δεν θα γίνω ποτέ. Αυτό έδειξε η Κούβα.
Προσγειωθήκαμε και περίμενα να ακολουθήσουμε Κουβανούς με ζεστό βλέμα και καλή καρδιά όπως ξεκινούσαν όλα τα άρθρα.
Και ξαφνικά ένοιωσα ότι όλοι θέλανε ένα peso convertible. Όπου και να μας σύστηναν ήταν το αμφίβολο σπίτι κάποιου γνωστού.
Άσε που όλοι λέγανε ότι είχαν έναν Έλληνα φίλο που τον λέγανε Giorgos.
Αισθανόμουν ανασφάλεια σε αυτό που θεωρείται το πιο ασφαλές νησί της Καραϊβικής.
Προσπάθησα… και την κουβέντα πιάσαμε και σε club πήγαμε και σε λαϊκή και σε παζάρι.
Στην Ευρώπη είμαι χαλαρή και ευκίνητη. Στις άλλες όμως ηπείρους μάλλον όχι.
Και εκείνο το όνειρο για ένα σούρουπο σε παζάρι στο Μαρακές χρειάζεται βοήθεια.
Ένα κορίτσι που μου αρέσει να παρακολουθώ είναι το @travelstoriesfromyworld που έχει πάει με μεγάλη άνεση σε πολλά μέρη. Ξεκίνησε το blog της σε ένα τρένο, έχει bucket list και γυρίζει τον κόσμο. Και επειδή όσο και να με εμπνέει σαν εκείνη δεν θα γίνω, θα ήθελα κάποτε να πάω μαζί της σε ένα από τα ταξίδια που οργανώνει μέσα από το @tforTravel.
Αν και τα group είναι κατα βάση γυναίκες ελπίζω να χωράει και ο αγαπημένος μου. Όχι ότι δεν θα μπορούσα να πάω μόνη μου ή ότι δεν θα με άφηνε αλλά να … μεγάλες εμπειρίες είναι ωραία να τις ζεις μαζί. Και τα παιδιά? Χμ…μάλλον θα τους κακοφανεί γιατί έχουν συνηθίσει να τριγυρνάμε μαζί.
Όσο για την Κούβα, παρόλο το τσίτωμα αισθανόμουν τυχερή που την ζούσα.
Υ.Γ. 1 Για να νοιώσεις και εσύ λίγο Κούβα βάλε το τραγούδι Chan-Chan από Buena Vista Social Club με αποσπάσματα από το ντοκιμαντέρ του Wim Wenders
Υ.Γ. 2 Πριν πάω όλοι λέγανε τι όμορφες που είναι οι Κουβανές και πειράζανε τον άντρα μου τι με θέλει μαζί του 🙂
Aυτό όμως που δεν είχα διαβάσει πουθενά είναι ότι οι Κουβανοί είναι πολύ όμορφοι.
2η φώτο, ρίξτε μια ματιά και στους ήρωες τους (αν και ο Τσε ήταν Αργεντίνος)
3η φώτο, λίγο streetLife.
Best Comment
by nouazeta_efi
◈ Day 5 – Θετικά και αρνητικά του Instagram στα ταξίδια σου
Στα μείον:
📍 Μου έχει γίνει συνήθεια να τραβάω φωτογραφίες τα παιδιά πλάτη.
Τα παιδιά να αγναντεύουν.
Τα παιδιά με λίγο μαλλί μπροστά.
Μου ζητάνε στο γραφείο να τα δουν πως μεγαλώσανε και δεν βρίσκω να τους τα δείξω. Ευτυχώς ο Βασίλης ειδικεύεται στα en face 🙂
📍 Έχεις blog, έχεις Instagram και ανεβάζεις και story.
Βλέπεις ωραίο σημείο. Τραβάς landscape, τη γυρίζεις όρθια και λες δεν κάνω και 1:1? Στο τέλος καταλήγεις με 3 ντεμί φωτογραφίες και ίσως μια χαμένη στιγμή.
📍 Σε εκείνα τα ωραία ηλιοβασιλέματα στα Φαλάσσαρνα δεν είμαστε πια λίγοι. Ούτε βρίσκεις ελεύθερο βραχάκι στο Ελαφονήσι ή το Κεδρόδασος. Για να πάρεις σειρά, όχι να βγεις και εσύ, απλά για να βγάλεις το βράχο, δυσκολούτσικο. #boyfriendsOfInstagram forever.
📍 Θέλει χρόνο, προσπαθώ όμως να το οριοθετώ. Πχ Τα stories που βλέπεις στα highlights…
Αυτά που ανέβαζα για να σε πάρω μαζί μου βόλτα στην Κρήτη όλο τον Αύγουστο…
τα έφτιαχνα πρωί-πρωί στο λιμάνι στα Χανιά με καφεδάκι, πριν ξυπνήσουν τα παιδιά.
✔ Από την άλλη όμως…
love2spot
love2share είναι το motto μου
❣ Μοιράζεσαι στιγμές
Μοιράζεσαι πληροφορίες
Μοιράζεσαι feeling
Καταγράφεις το μονοπάτι σου.
Και όπως μοιράζεσαι εσύ, μοιράζονται και άλλοι.
Κάποιος-κάπου εκεί έξω έχει λίγη έμπνευση για εσένα.
❣ Σε εμένα το blogging και μετά το Instagram ήρθε και έδεσε τις φωτογραφίες που ούτως ή άλλως βγάζαμε, τις σκόρπιες σκέψεις που τριγυρίζανε στο κεφάλι μου και τις σημειώσεις που πάντα κρατούσα. Τα οργάνωσε όλα λίγο καλύτερα και τους έδωσε μια αρχή, μια μέση και ένα κλείσιμο. Μια well-documented ανάμνηση στην τελική.
❣ Και αφήνοντας σας, να πω ότι μας έχει χαρίσει και στιγμές γέλιου. Όπως στην 3η φωτογραφία
Είχε χαλάσει το αδιάβροχο κάλυμα της μηχανής και ήθελα οπωσδήποτε να τραβήξω τα γαλάζια νερά σε μια σπηλίτσα στο Αγιοφάραγγο. Πολύ γελάσαμε εμείς, ίσως και η παραλία λίγο. Βut then again who cares? (τσουπ να ένα θετικό ακόμη ❣)
Best Comment
◈ Day 6 – Η σημερινή ημέρα αφιερωμένη σε άλλους ταξιδιώτες
@mazarou.wanders Το κορίτσι που τρέχει αυτό το challenge. Να μου δινε λίγο από τον αυθορμητισμό της και την αμεσότητα της θα θελα.
@Travelen.eu
Μου αρέσει η αύρα τους και έχουν το πιο όμορφο γραφιστικό σε blog. Αρχικά βρίσκω για το Bansko όλα τα tips που θα ήθελα να είχα διαβάσει πριν πάω. Μετά πέφτω πάνω στην πρόταση τους για βόλτα στις Βρυξέλλες με το tram 44 … Εντάξει θα τους εμπιστευόμουν σε όλα. Άσε που έχουν και την πιο εύκολη συνταγή για τσουρέκια (άλλο που εγώ τα έκανα σαν τσουρεκοκέικ)
@flyingforktales
Πολυεθνική, πολυγυρισμένη μου αρέσουν οι φωτογραφίες της από την κεντρική Ευρώπη.
Ακόμη ένας ταξιδιώτης που γνώρισα με αφορμή τις Βρυξέλλες. Γενικά όποιος αναγνωρίζει την πολυπολιτισμικότητα αυτής της παρεξηγημένης εκδρομικά πόλης μου τραβάει αμέσως την προσοχή. Διαβάζω στο blog της και για την άλλη μου αγάπη, τη Σκωτία. Νομίζω ότι όσοι την έχουμε ζήσει αναγνωριζόμαστε μεταξύ μας.
@cretanBeaches_com
Αν και travelGuide τον αναφέρω γιατί έχει ενημερωμένο ουσιαστικό οδηγό για τις παραλίες της Κρήτης. Τους τσέκαρα από το Γαϊδουρoνήσι. Όταν ξέρεις τόσο καλά την παραλία Βάγγες σίγουρα ξέρεις για τι μιλάς. Μας καθοδήγησε σε πολλά κατσάβραχα των Αστερουσίων.
@marios_bentsos
Ένα μόνο θα πω… απλά θέλεις να βουτήξεις σε όλες τις παραλίες. Try it.
@ak_travelife Αλτσογκρεμνούς Αγίου Παύλου στο Ρέθυμνο τους κοίταξα από ψηλά και τρόμαξα. Εκείνοι διάβασα κατέβηκαν. Μετά πρόσεξα την οροφοσκηνή τους και σιγά σιγά ξεδιπλώθηκε μπροστά μου το μεγάλο τους ταξίδι μαζίμε το μικρό τους.
@lc_tv
Με έχουν ταξιδέψει πάνω από τον Ειρηνικό Ωκεανό, σαν να ήμουν εκεί.
τέλος
@marian_bliss
365 φωτογραφίες, μια για κάθε μέρα δεσμεύθηκε κάποτε. Τόσο ινσταγκραμική σκέψη και όμως δεν θυμάμαι αν υπήρχε Instagram τότε. Την ακολούθησα και στην Αγγλία και μόλις ανακοίνωσε μια εμπνευστική αλλαγή. Α traveller of life indeed.
◈ Day 7: [sentimental] Τravel-tips
◈ Οργανώσου καλά και μόλις φτάσεις αφέσου. Να είσαι εκεί κάθε στιγμή.
◈ Google: Τα top αποτελέσματα φέρνουν τα άχαστα. Τα bottom ένα hint, μια ντόπια λιχουδιά σε πανηγύρι ή ένα σεμινάριο. Έλεγξε τις πηγές. Καλό είναι να ταιριάζει η φιλοσοφία σας.
Δες ποιες περιοχές είναι ασφαλείς.
Διάβασε ένα βιβλίο, ένα οδοιπορικό ή ένα σχετικό μυθιστόρημα.
Μην κλείνεις περιόδους αιχμής. Νοιώθεις Χριστούγεννα και πιο νωρίς σε μια χριστουγεννιάτικη αγορά.
Ενημερώσου αν είναι αργία, ή μήπως είναι το σκ που ταξιδεύουν οι ντόπιοι.
Μόλις φτάσεις ξέχνα τα όλα…
Περπάτησε, περιπλανήσου και κινήσου ώρες ανάποδες. Ξύπνα πιο νωρίς, πήγαινε την ώρα που οι άλλοι τρώνε και φάε την ώρα που οι άλλοι βλέπουν.
Άσε αυτά που δεν προλαβαίνεις.
Και μην το βάζεις κάτω στις αναποδιές. Αυτή είναι η ζωή.
Στα μουσεία ψάξε αυτά που έχουν και παιδικές δραστηριότητες. Κακά τα ψέματα …Τα μουσεία τα βαριούνται. Άσε που είναι ωραίο να βλέπεις με παιδικά μάτια. Δεν φαντάζεσαι πόσο το ευχαριστήθηκα να ντυνόμαστε πριγκίπισσες στο παλάτι του Schönbrunn
Πάρε παιδικούς ταξιωτικούς οδηγούς που αγαπώ πολύ. Γιατί? εδώ
#myFavourite κουτιά από σοκολατάκια. Iδέες εδώ
Μπορεί να σε φέρει στην πόρτα ενός ταχυδρομείου λίγο πιο κοντά στην ντόπια ζωή.
Υ.Γ. 2 Αν πας σε μουντή χώρα φόρα κάτι κόκκινο.
Best Comment
◈ Day 8 – Πως εξοικονομείς χρήματα για τα ταξίδια
Αν θέλεις να σε ταξιδέψω με ακολουθείς, σε συμβουλές οικονομικών μη με ακολουθείς.
Χρόνια τώρα έχουμε πρόσκληση από φίλους για Αμερική και Ντουμπάι και δεν έχουμε κάνει τίποτα.
Τα ταξίδια, αν και ψηλά στη λίστα, έρχονται μετά από ένα σωρό επιλογές για τα παιδιά.
Όμως ψέματα δεν θα σου πω. Έχουμε δεδομένα που τρέφουν την ανάγκη μας να ταξιδεύουμε.
Άλλωστε είπαμε στο Day 1 αυτού του challenge ‘Ταξιδιώτης από κούνια’ 🙂
No matter what…λοιπόν
We ‘ll always have Chania
We ‘ll always have Thessaloniki
και
We ‘ll always have a tent
Χανιά & Θεσσαλονίκη είναι τα μέρη από τα οποία καταγόμαστε.
Πηγαίνουμε, βλέπουμε τους δικούς μας, ζούμε στο κέντρο της πόλης και γινόμαστε για λίγο και τουρίστες.
Περπατάμε χιλιόμετρα και ανακαλύπτουμε καινούρια πράγματα κάθε φορά.
Η διαδρομή Αθήνα – Θεσσαλονίκη έχει εξαιρετικές στάσεις.
Τα Χανιά έχουν πάντα καράβι ή αεροπλάνο.
Και δίπλα στα Χανιά απλώνεται η Κρήτη και δίπλα στη Θεσσαλονίκη Χαλκιδική.
Και όσο λατρεύω τα ωραία ξενοδοχεία με τα άσπρα fluffy/crispy σεντόνια, τόσο αγαπάω και τις διακοπές με σκηνή.
Τον καλύτερο ύπνο τον έχω κάνει στο κάμπινγκ στη Σέριφο.
Για την Ευρώπη τα ταξίδια δεν ξεπηδάνε έτσι. Βγαίνει ένα κάθε δύο χρόνια.
Μαζευόμαστε όσο χρειάζεται, κοιτάμε άσχετες ημερομηνίες με φθηνά εισητήρια και όταν βρεθεί η συγκυρία κλείνουμε.
Συνήθως λιγότερες μέρες από όσες θα θέλαμε. Το travel feeling όμως το παίρνεις όπου και να πας για όσο και να πας και ας μην τα τριγυρίσεις όλα.
Δυστυχώς με αυτόν τον τρόπο δεν οργανώνονται μακρινά ταξίδια.
Περιμένω λοιπόν τις ιδέες σας μπας και το βάλουμε μπρος και δούμε και τους φίλους μας.
Γιατί τα παιδιά μεγαλώνουν, η σύνταξη δεν έρχεται και όταν έρθει δεν θα φτάνει και έχουμε και ένα bucket list που δεν έχουμε ενεργοποιήσει ακόμη.
Υ.Γ. Σήμερα κλείνει ακριβώς ένας χρόνος από την τελευταία φορά που χαζολόγησα σε dutyFree, που περπάτησα σε κυλιόμενο διάδρομο, που απογειώθηκε το αεροπλάνο από το Ελευθέριος Βενιζέλος. (6/12/2020)
Best Comment
by nora.tsaliki
◈ Day 9 Ήταν εμπόδιο η γλώσσα σε κάποιο ταξίδι?
Χμ…Let me think
🇧🇪
Βρυξέλλες: Παρόλο που οι γαλλόφωνοι Βέλγοι στην ερώτηση ‘Do you speak English?’ απαντάνε ‘E λίτολ’ και οι φλαμανδόφωνοι ‘Yes’ ξεκίνησα μαθήματα.
Με την Κάρλα από το Περού, την Marta από την Καταλονία και 2 Γιαπωνέζες που η μεταξύ τους συνεννόηση ακουγόταν σαν τιτίβισμα.
2 γλώσσες στις ταμπέλες, 2 υπότιτλοι στο σινεμά και όλο και καμιά φλαμανδική λέξη έμενε. Μοναδική εμπειρία να μαθαίνεις τη γλώσσα στη χώρα της. Μοναδική εμπειρία να μοιράζεσαι πολιτισμούς. Μακάρι να μπορούσαμε να στέλνουμε τα παιδιά μας να τα μαθαίνουν στο πιτς φιτίλι.
🇨🇺
Ισπανικά, μια ώρα μάθημα στην Κούβα. Να χαμε να λέγαμε! Ας είν’ καλά τα γαλλικά που βοήθησαν (και ο Βασίλης που ξέρει)
🇮🇹
Στην Ιταλία, ο μπαμπάς μου κατέβαζε το παράθυρο και ρωτούσε ‘Centro?’
Όταν πέφταμε σε παρέα, κοιτιόντουσαν και μιλούσαν τραγουδιστά με χειρονομίες. Πρώτα διαφωνούσαν, μετά συμφωνούσαν και μετά μας απαντούσανε … Κάθε φορά το ίδιο και κάθε φορά στο πίσω κάθισμα εμένα και την αδερφή μου μας έπιανε νευρικό γέλιο.
Σκωτία
Aye και slangevar και ευτυχώς ο κατά τα άλλα δυσνόητος καθηγητής Χάμις χρησιμοποιούσε πολλές ελληνικές λέξεις. It’s all greek to me.
🇧🇬
Βουλγαρία: Διαβάζοντας ταμπέλες μέχρι το Bansko, αποκωδικοποίησα το κυριλλικό αλφάβητο.
Πέρασε η ώρα.
🇬🇷
Εκεί που όμως ζορίστηκα ήταν στην Καλλονή Λέσβου.
Την 1η εβδομάδα στο σχολείο παίζει να ξεχώριζα μόνο τη φράση ‘Πάμε για καφέ’
Όλα τα άλλα μου ήταν μια δυσνόητη μάζα συμφώνων και λέξεων.
ημπαμπάσιμ, γιζογίμ και μωρέλιμ
Ενδεικτικά μάθημα φυσικής:
‘Αμα ζδώσω ένα μπατς θα κοκκνίσ το μαγλέλισ’..αυτό είναι μεταφορά ενέργειας
Τελικά μέχρι τα Χριστούγεννα δεν με ξεχώριζες.
Οπότε όχι δεν μου έχει σταθεί εμπόδιο γιατί όταν κάτι ξεπερνιέται δεν είναι εμπόδιο. Η γλώσσα θεωρώ ότι είναι νο1 για προσαρμογή.
Αν δεν την μάθεις μένεις για πάντα ξένος.
Αν πάλι είσαι περαστικός, με βασικές λέξεις και την τεχνολογία είσαι οκ.
Αυτά για τις Ευρωπαϊκές γλώσσες.
Για τις άλλες τις εξωτικές δεν γνωρίζω.
Φαντάζομαι καλή καρδιά και η γλώσσα του σώματος θα βοηθάει πάντα.
Ciao
Au revoir – Tot ziens – Auf Wiedersehen
Hasta la vista babe
Yasou
Best Comment
by despinations
◈ Day 10 Μια τοπική γιορτή
6.12.2019 κάναμε ένα ταξίδι SURPRISE! στα παιδιά.Τα χαράματα τα βάλαμε στο αυτοκίνητο και τους δώσαμε έναν οδηγό που τους είχα ετοιμάσει. Βλέποντας τη σημαία στο εξώφυλλο επέμεναν ότι πάμε Γερμανία.
H σημαία όμως με τις κάθετες γραμμές 🇧🇪 ανήκει στο Βέλγιο.
Ωραία ημέρα να φτάνεις στο Βέλγιο με παιδιά.
Γιατί ?
Μα γιατί ο Sint Niklaas είναι ο δικός τους Άη Βασίλης.
Το βράδυ είχε περάσει από όλα τα σπίτια και το πρωί όλα τα μικρά έψαχναν τα δώρα.
Τα δικά μας πάλι αναρωτιόταν αν φέρνει και στα παιδιά που μόλις έφτασαν.
Μα ναι! Το ταξίδι και παραδοσιακές λιχουδιές.
Πιο χαρακτηριστική τα μπισκοτάκια #Speculoos. Τζίντζερ, κάρδαμο, μοσχοκάρυδο, κανέλα, πιπέρι και γαρύφαλλο.
Λόγω της ημέρας τα κάνουν σε σχήμα Sint Niklaas.
Μικρά, μεγάλα, για στόλισμα, για φάγωμα.
Τις επόμενες ημέρες έγινε το αγαπημένο της μικρής.
Κάθε πρωί έτρωγε αγιονικολάκια.Ίδιο σχήμα είχαν και οι σοκολάτες και εννοείται Sint Niklaas ήταν ντυμένο και το #MannekenPis (btw έχει και στολή τσολιά). Περπατώντας στους δρόμους της πόλης, φάγαμε #Cuberdons βέλγικες καραμέλες που δεν βρίσκεις εκτός χώρας γιατί ζαχαρώνουν εύκολα. Σκληρές απέξω, τις δαγκώνεις στο κρύο και μέσα είναι υγρές.
Οι καλύτερες ήταν στις υπαίθριες αγορές, όπως και οι #liegeWaffle που μυρίζουν από μακριά. Μέσα στην μουντίλα και στο ψιλόβροχο ακούς τη μυρωδιά που λένε στο χωριό μου, την παίρνεις αχνιστή στο χέρι και τα ολόκληρα κομμάτια ζάχαρης σε ζεσταίνουν μέχρι μέσα.
Αυτό λέγεται ευτυχία.
Δίπλα στην #grandPlace βρίσκεται η εκκλησία του St Nickolas.
Είχε μια φάτνη με μια μικρογραφία της πόλης και σκηνές παλιάς καθημερινής ζωής, μέχρι και ανθρωπάκια με τηγανιτές πατάτες.
Οι Βρυξέλλες έχουν πάντα έναν μοναδικό τρόπο να προσθέτουν ανάλαφρες πινελιές στον εαυτό τους.
◈ Day 11: Θα έφευγες με one way ticket ή χρειάζεσαι πλάνο?
Στη ζωή υπάρχει ο χρόνος και υπάρχει και το χρήμα και συνήθως δεν πάνε μαζί.
Ή θα έχεις χρόνο ή θα έχεις χρήμα ή τίποτα από τα δύο.
Αν υποθετικά βρω και χρόνο και χρήμα, πάω και one way και χωρίς πλάνο.
Αρκεί να έχω κλείσει την πρώτη βραδιά.
Να φτάσω κάπου, να σηκωθώ το επόμενο πρωί, να χασμουρηθώ, να τεντωθώ, να πιω το καφεδάκι μου και να πω ωραία …τώρα που φτάσαμε ας δούμε τι θα κάνουμε. Να πάρω τα βιβλία μου, τους οδηγούς μου, να αράξω κάπου, να το σκεφτώ.
Και σιγά-σιγά, μέρα-μέρα να ξεδιπλωθεί ο καινούριος τόπος… και εγώ μαζί του.
Εκτός από 14 ημέρες στο Αιγαίο όπου φυσάει ο άνεμος που σας είχα πει στο Day3, το άλλο ταξίδι χωρίς να ξέρουμε τι ξημερώνει ήταν ένα roadTrip στην Κρήτη.
Ντάλα Αυγούστου, 2 οικογένειες με 5 παιδιά, με 2 βρακιά και μαγιό, ξεκινήσαμε από τα Χανιά για το Βάι με στάση μιας νύχτας. Τελικά οι στάσεις γίναν 4 και οι μέρες στους δρόμους 5.
Ξυπνούσμε, κοιτούσαμε που θα μείνουμε την επόμενη και κατευθυνόμασταν όπου μας έφερνε η τοποθεσία του ξενοδοχείου.
Χερσόνησο – Σφάκα – Σπιναλόγγα – Ξηρόκαμπο – Βούλισμα – Δυτικό
και μια αξέχαστη spooky νύχτα στα ενοικιαζόμενα μιας κυρίας Στέλλας στην Ιεράπετρα, σύσταση μιας άγνωστης σε μια παραλία.
Τα παιδιά θαβόταν στην άμμο, οι μπαταρίες από τα κινητά τελειώνανε και εμείς δωμάτιο ακόμη δεν είχαμε βρει.
Η διπλανή κυρία πρέπει να χε γελάσει μαζί μας πολύ, πριν μας λυπηθεί. Μας έπιασε την κουβέντα και μας έδωσε το τηλέφωνο μιας γνωστής της. Μου θύμισε παλιά που κλείναμε δωμάτια στην τύχη από την τουριστική αστυνομία. Όσοι το προλάβατε τελοσπάντων 🙂
Όσο για το Βάι για το οποίο είχαμε ξεκινήσει?
Τελικά δεν πήγαμε ποτέ 🙂
ΥΓ1 Λεπτομέρειες εδώ
(Ίσα με 4700 λέξεις λεπτομέρεια αλλά αν βαριέσαι μπες τουλάχιστον να δεις καλοκαίρι)
ΥΓ2 Τα παιδιά … κατενθουσιασμένα.
Θέλανε να το συνεχίσουμε για πάντα.
Κάθε φορά που λέγαμε άλλη μια βραδιά χοροπηδούσανε.
ΥΓ.3 στη φωτο ο Ξηρόκαμπος όπως ξεπροβάλλει από τις στροφές του Ζήρου. Σου ρχεται ένα θάλαττα θάλαττα
◈ Day 12 – Που θα ήθελες να ξυπνήσεις αύριο?
Αύριο το πρωί θα ήθελα να ανοίξω τα μάτια,
να μου πάρει λίγη ώρα να καταλάβω ότι όλα ήταν ένα κακό όνειρο
που λέει δεν βγαίναμε από τα σπίτια μας και δεν ταξιδεύαμε και δεν αγκαλιαζόμασταν,
να νιώσω τα πόδια μου να πονάνε από το περπάτημα της προηγούμενης ημέρας
και μετά να θυμηθώ που είμαι.
Να σηκωθώ γρήγορα γρήγορα σα να μην το πιστεύω, να τραβήξω τις βαριές κουρτίνες και να δω το ηλιόλουστο κάστρο.
Εντάξει … να πετύχεις ηλιόλουστη μέρα στο Εδιμβούργο λαχείο.
Να φτιάξω ένα γρήγορο ζεστό καφέ, να φορέσω άρον άρον μπουφάν και σκουφί και να κατέβω
στο δρόμο.
Nα αράξω για λίγο σε ένα από τα ξύλινα παγκάκια που αφιερώνουν στους αγαπημένους που έφυγαν.
Και να αισθανθώ άλλη μια φορά τυχερή που περπατάω εδώ, σε αυτό το μαγεμένο μέρος.
Princes Street, o κεντρικός δρόμος του Εδιμβούργο που έχει κτίρια μόνο από τη μια πλευρά.
Aν συνεχίσεις πιάνεις λιμάνι .
Και από την άλλη … αχ από την άλλη. Κήποι, το κάστρο και ακόμη παραπέρα στενάκια και θρύλοι.
Κάποτε είχα διαβάσει
Princes street in the evening is like a country platform where the train is late …
the train never arrives at this platform and so waiting becomes a thing with an existence of its own …
One of the advantages of this platform life is that it increases people’s power of observation.
Edwin Muir, Scottish Journey 1935
… so true 115 χρόνια μετά.
και μετά ξύπνησα
Εσύ? Που θα ήθελες να ανοίξεις τα μάτια αύριο?
Υ.Γ.1 2η φωτο: νυχτερινή λήψη της Princess και πες μου, δεν ταιριάζει με την περιγραφή?
3η φώτο: η πιο ωραία φώτο που άφησα για νοσταλγικό κλείσιμο
Υ.Γ.2 Αν θέλεις ένα διαφορετικό tour της Σκωτίας ψάξε τη σειρά του BBC Grand Tour of Scotland. Ακολουθεί ένα guidebook που γράφτηκε το 1839.
Eκεί έμαθα μάλιστα ότι υπάρχει επάγγελμα ιστορικός ταξιδίων!
Υ.Γ.3 τα πάντα για το Εδιμβούργο μου >
myfavourites.gr/my-edinburgh
myfavourites.gr/my-heart-belongs-to-edi
Υ.Γ.4 Τελευταία μέρα του challenge σήμερα αλλά εγώ λέω να σας χαιρετίσω αύριο.
◈ Goodbye #meetTheTravelSoul
Μετά από ενάμιση μήνα αυτό το travel-challenge την Κυριακή έφτασε στο τέλος του. Όλο αυτό τον καιρό σκάλισα αναμνήσεις, ξέθαψα φωτογραφίες, ονειρεύτηκα λίγο,
νοστάλγησα πολύ.
Ήταν μια ευκαιρία να επεξεργαστώ εμπειρίες που υπό άλλες συνθήκες δεν είχα χρόνο ή αφορμή. Ταξίδεψα ξανά και ελπίζω να σας ταξίδεψα και εσάς λίγο.Διαβάζοντας και τις άλλες ιστορίες ανοίξανε ορίζοντες, με πείσανε να οργανωθώ λίγο καλύτερα και με τριγυρίσανε σε κόσμους που κάποιους δεν είχα σκεφτεί να πάω και σε κάποιους ξέρω ότι δεν θα πάω. Το πραγματικά μεγάλο challenge για εμένα ήταν η μινιμαλ έκφραση.
Όσοι διαβάζετε το blog μου ξέρετε ότι άνετα περνάω τις 2000 λέξεις. 2200 χαρακτήρες falls awfully short.
Το να προσπαθώ να εκφραστώ σε ένα τόσο μικρό χώρο ήταν πραγματικά πρόκληση. Είχα διαβάσει ότι μια δημοσιογραφική άσκηση είναι να ξαναδιαβάσεις ένα άρθρο εφημερίδας και να προσπαθήσεις να το κοντύνεις χωρίς να χάσει.
Μη σας πω ότι μου έρχεται να ξαναδιαβάσω όλα μου τα άρθρα για να τα κοντύνω 🙂 Σκέφτομαι επίσης να μαζέψω όλες τις απαντήσεις των 12 ημερών σε ένα post στο blog γιατί το blog είναι δικό μου και τα κείμενα του θα βρίσκονται πάντα εκεί.
I am a blogger at heart.Οπότε fellow travelSoulers στείλτε μου με dm που θα θέλατε να δείχνει το link σας. Για το τέλος (γιατί ξέρω πολλοί κάνετε σκιπ και πάτε στο τέλος 🙂 ) φύλαξα το μεγάαααααααλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ και ΜΠΡΑΒΟ στην @Mazarou.wanders για την φανταστική της ιδέα.
Ειλικρινά χαίρομαι πάρα πολύ που σε γνώρισα, που διάβασα τις ιστορίες σου και που μου έδωσες αυτή την ευκαιρία.
Να είσαι καλά και εσύ και ο αγαπημένος σου.
Να κάνετε σχέδια και να γίνονται.
Και μπορεί καμιά φορά να αργούν αλλά αυτά που μας πρέπει θα ρθουν.
Best Comment
Αν δεν προλαβαίνετε, πατήστε στην τύχη τουλάχιστον έναν από τους ακόλουθους λογαριασμούς, υπόσχομαι θα σας ταξιδέψει με το δικό του στυλ.
